เป็นวันที่มีทั้งความสุข และความเสียใจ หลาย ๆ อย่างผ่านพ้นเข้ามาพร้อมกาลเวลา เรื่องราวมากมายมักหมุนเวียนอยู่เช่นเดิม กาลเวลาพาคน ๆ หนึ่งกลับมาในชีวิต และกาลเวลาก็พรากจากใครสักคนไปจากชีวิต . . มีเพียงหัวใจที่เพียงแต่ต้องเข้มแข็งขึ้น จะเปราะบางแตกหักง่ายเช่นเก่าก่อนคงไม่ได้อีกแล้ว ทุกสิ่งที่เรียนรู้...

10.39น. ในวันที่ดวงอาทิตย์ไขปัญหาในจิตใจและผ่อนคลายจิตวิญญาณของฉัน ฉันพร้อมแล้วที่จะพบกับความจริงฉันอาจไม่เป็นดังที่ใครวาดฝันไว้ วันนี้ฉันอาจจะเป็นคนที่ผิดพลาดไม่เอาไหนและไม่ประสบความสำเร็จ วันนี้ฉันจะยอมรับมัน . . ดวงตะวันเคลื่อนคล้อยแม้จิตใจจะเข้มแข็งขึ้น แต่ร่างกายยังคงดื้อรั้นอาหารมื้อเช้าเกือบเ...

เช้าหลังจากผ่านคืนวันแห่งมรสุม ดวงตะวันทอแสงเจิดจ้าพอจะส่องความอบอุ่นมาถึงหัวใจที่เปียกชื้นไปด้วยคราบน้ำตา แต่แสงตะวันไม่ได้ช่วยให้ความปวดระบมของดวงตาที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักจางหายไปไหน อีกทั้งแสงตะวันยังกระตุ้นให้รู้สึกถึงความปวดหนึบของศรีษะ . . . ฤดูร้อนยังคงเป็นฤดูร้อน ฤดูฝนยังคงเป็นฤดูฝน ...

จริงๆตอนนั้นมันก็ดีนะ ดีที่ตัดสินใจ...เพราะมันเป็นดังฟางเส้นสุดท้ายที่ยึดเหนี่ยวเราไว้กับความเจ็บปวดเมื่อเราเลือกก้าวต่อไปข้างหน้าเราได้ตัดฟางตัดพันธนาการตัดแม้กระทั่งเส้นใยหรือเนื้อหนังเอ็นที่เหนี่ยวรั้งเราไว้ เมื่อสิ่งพันธนาการทั้งหลายถูกตัดทิ้งจนสิ้นรอยบาดแผลเริ่มปรากฏชัดเพราะความดื้อรั้น . ....

. ข้า...ขอร้องต่อความเจ็บปวด ให้หัวใจของข้าไม่รับรู้ถึงความร้าวราน ข้า...ขอร้องต่อความสุข ให้หัวใจของข้าได้รับมันอย่างเต็มล้น ข้า...ขอร้องต่อความหนาวเหน็บ ให้หัวใจข้าทนทานต่อความเยือกเย็น ข้า...ขอร้องต่อไฟที่แผดเผา ให้หัวใจข้าได้มอดไหม้ไร้ซึ่งความเจ็บปวดความสุขความเยือกเย็น . . ทุกคนควรค่าแก่การมีค...