ในตอนที่ฉันแบกกระเป๋าลงมาจากบ้าน เพื่อนร่วมบ้านของฉันเพิ่งจะเข้านอนไปได้แค่สองสามชั่วโมงเท่านั้นเอง ฉันต้องลาจากเธอวันนี้แล้ว รอบตัวฉันมีแต่ความมืด เสียงจ๊อกแจ๊กจอแจที่ฉันเจอทุกๆวัน แต่ตอนนี้กลับเงียบกริบ ก็อินซาดงเพิ่งจะได้หลับไปไม่กี่ชั่วโมงเองนี่นา มีแค่คุณลุงที่กำลังทำความสะอาดถนนกับคุณป้าที่ฉ...

ณ เวลานี้ ฉันพบตัวเองกำลังละเลียดอาหาร อยู่ที่ร้านอาหารย่านอินซาดง(Insadong)แถวบ้าน จริงๆ ก็หน้าบ้านเลยนั่นแหละ เดินผ่านร้านนี้อยู่ทุกวัน แต่ยังไม่มีโอกาสมาลิ้มลองของอร่อยเลย ฉันนั่งมองกองจานเครื่องเคียงที่วางอยู่ตรงหน้า ฉันกระเพาะฉันเริ่มเกรง ต้องทำงานหนักอีกแล้ววันนี้ อาหารได้มาเยอะเหมือนเคย ...

ปุปปัปทริปครั้งสุดท้ายกับเพื่อนปี 4 ก่อนที่ต่างคนต่างต้องแยกย้ายไปทางของตัวเอง ณ ชะอำ เปิดหัวด้วยก๋วยเตี๋ยว เพื่อนคนแรกๆในคณะที่ชวนเรามาครั้งนี้ จำได้ว่าสนิทกันเร็วมากเพราะบ้านอยู่ท่าน้ำำนนท์เหมือนกัน เมื่อก่อนนี่นั่งเรือด่วนมามหาลัยพร้อมกันตลอด จนหลังๆมันเริ่มตื่นสายทิ้งกูมาคนเดียว (สาสสสส) กูยอมใจ...

เมื่อฉันออกมาจากสถานีรถไฟใต้ดิน จะบอกว่าฉันเดินตามกลิ่นหอมหวานของผลไม้ต่างๆ ก็ดูจะไม่ผิดนัก ฉันโผล่ออกมาตรงตลาดนัมแดมุนประตู 6 (Namdaemun market) รถเข็นน้อยใหญ่วางผลไม้ไว้ขายทั้งแบบเป็นผลและแบบแปรรูปพร้อมรับประทาน มีทั้งองุ่นเป็นพวง แตงโมที่หั่นเป็นสามเหลี่ยมชิ้นเบ้อเริ่ม และจำพวก เมลอน สับปะรด ท...

วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ฉันจะได้อยู่กับเธอ ใจหายเหมือนกันนะเนี่ย วันนี้แผนเที่ยวหอยทากอย่างฉันคือ ไปไหว้พระที่วัดพงอึนซา (Bongeunsa temple) แล้วไปเดินเที่ยวที่ตลาดนัมแดมุน(Namdaemun market) และตามอุปการะของที่ฉันเที่ยวไปหมายตาไว้ตามที่ต่างๆ หวังว่าจะทันนะ ในรถไฟใต้ดินวันนี้ ผู้โดยสารดูจะหนาตากว่...

ฉันพบตัวเองเดินลากเท้าอย่างอารมณ์ดีอยู่บนถนนอินซาดงถนนคนเดินเวอร์ชั่นเกาหลี เพราะท้องของฉันนั้นอิ่มแล้ว และจัดการเอาของขึ้นไปเก็บเรียบร้อย สะพายแค่กล้องลงมาเท่านั้น อินซาดง ณ ตอนนี้ช่างคึกคัก คึกครื้นดีจริงๆอากาศเย็นกำลังสบาย ทำให้ผู้คนออกมาเดินเล่น บ้างหาของทาน บ้างหาของฝาก บ้างหาของจุ๊กจิ๊ก...

จากการเดินเลียบคลอง ฉันตัดสินใจโผล่ขึ้นมาบนถนนเพื่อแวะทักทายตลาดกวางจัง (Gwangjang Market) เสียหน่อยแต่น่าเสียดาย ร้านรวงต่างๆจับมือกันปิดเกือบหมด เหลือแค่ร้านขายผ้าสองสามร้านและซุ้มอาหาร ซึ่งมีทั้งซุนแดหรือไส้กรอกเลือดเกาหลี ที่มีใส้ต่างๆกันตั้งกองเป็นภูเขาเหล่ากา ไหนจะต๊อกป๊อกกีสีแดงสดนั่นอีกหรื...

กล้องของฉันทำงานหนักมากพอแล้วถึงเวลานอนกลางวันแล้วล่ะ เมื่อฉันยังไม่ได้ยินเสียงท้องตัวเองร้อง เลยตัดสินใจออกเดินทางตามลายแทงต่อไประหว่างที่ฉันกำลังเปลี่ยนสถานีรถไฟใต้ดินอยู่นั้น มีคุณยาย หลังงองุ้ม ถือข้าวของพะรุงพะรัง แต่ท่าทางใจดี เดินตรงเข้ามาหาฉัน ฉันเริ่มใจเต้น ก็ภาษาเกาหลีของฉันมันมีอยู่น้อย...

วันที่สามในโซลของฉัน นาฬิกาในตัวฉันทำหน้าที่ก่อนนาฬิกาที่ฉันตั้งไว้ซะอีก วันนี้ความตั้งใจเดียวของฉันคือ “สวนกระแส” เท้าของฉันระบมจากการไต่เขาเมื่อวาน รองเท้ากัดจนเท้าฉันป่วยเข้าขั้นโคม่า แต่จะให้พักรักษาตัวอยู่บ้านคงเป็นการเสียสติอย่างยิ่ง ฉันเลยตัดสินใจใส่รองเท้าแตะสีส้ม คู่ที่ฉันตั้งใจจะเอาไว้ใ...

Ssamziegil ยังไม่ตื่น แต่ฉันตื่นแล้ว จริงๆแล้ววันนี้ Ssamziegil ขอลาพักร้อนต่างหาก แต่ฉันกับเพื่อนว่าจะออกไปตะลุยแดดของโซลซะหน่อย เพื่อนฉันบอกว่า วันนี้เป็นวันหยุดอย่างเป็นทางการ ร้านรวงต่างๆพากันปิดหมดเราจึงต้องเลือกไปที่ที่เปิดต้อนรับนักท่องเที่ยวอย่างเรา ท้ายที่สุดเราทอยลูกเต๋าไปออกที่ นัมซ...

เมื่อเข็มสั้นชี้เลขห้าและเข็มยาวชี้ไปที่เลขสิบเอ็ด ฉันก็พาตัวเองมายืนอยู่ตรงปากทางออกสถานีรถไฟใต้ดิน HongDae Ip Gu หรือ Hong Ik University ฉันมองไปรอบๆ เพื่อหาเพื่อนของฉัน ฉันไม่รู้ว่าเธอจะเปลี่ยนแปลงไปเท่าใดแล้ว เราไม่เห็นหน้าค่าตากันมาตั้งสองปีเต็มๆ เธอจะยังจำฉัน และฉันจะยังจำเธอได้รึเปล่านะ ...

ฉันถูกใจกลอนประตูที่ guesthouse แห่งนี้มากจริงๆ กลอนอัตโนมัติเป็นระบบรหัสสี่หลักทั้งประตูเข้าบ้านและประตูห้องนอน คนลืมของบ่อยๆอย่างฉันจะได้เที่ยวอย่างสบายใจ ประตูใหญ่เป็นรหัสที่ทางพี่ชายตั้งไว้ใช้ด้วยกันทั้งบ้านแต่สำหรับประตูห้องนอนของเรานั้น เราถือวิสาสะตั้งเองได้ จะรู้กันเฉพาะพี่ชายและเราเท่านั...

ฉันหันหลังเดินออกจากพระราชวังคยองบกกว่าจะรู้ตัวอีกที ฉันก็มาหยุดอยู่ตรงถนนอินซาดง (Insadong) ซะแล้ว มาถึงตอนนี้ ฉันมีแค่นมกล้วย ขวดป้อม หอม หวานที่ฉันดื่มเข้าไปเมื่อเช้า ถึงแม้จะยังไม่รู้สึกหิวข้าว แต่ฉันหิวการนอนเสียแล้วตาฉันแสบและปรือ แทบจะต้านแรงโน้มถ่วงไว้ไม่ไหว ฉันตัดสินใจกลับมาเช็คอิน เข้าที่...

หลังจากฝากกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว ฉันก็ออกเดินหาโทรศัพท์ ก่อนที่จะมาคุณนายที่บ้านได้ฝากบัตรโทรศัพท์และเหรียญเงินวอนมาหนึ่งกำ มันเป็นของเหลือจากการมาเยี่ยมเยือนของท่านเมื่อสองอาทิตย์ก่อน แต่อาจจะเป็นของจำเป็นสำหรับนักท่องเที่ยวอย่างฉันที่ไม่มีใครมารับและอาจหาทางไปที่พักไม่เจอ โชคยังดีที่เหตุการณ์อย่...

บ้านหม้อพลาซ่า สวรรค์ของกลุ่มคนที่คลั่งไคล้อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ เนื่องด้วยพ่อแฟนเราอยากได้หัวอ่านซีดี เลยทำให้เราได้มีโอกาสมาเยือนที่นี่ ไม่มีไรมาก เอาเป็นว่าไปดูรูปกันเลยดีกว่า (ได้หรอ? ฮ่าๆ) ชิลไปไหน ยังยิ้มได้ กลับละเด้อ...