ผู้คนรายล้อมข้ามากมายไฉนเลยข้าถูกทิ้งให้เดียวดาย เหลียนฮวาอู้เงียบสงบในยามราตรี หมดสิ้นเค้าเมืองท่าในยามกลางวันค่ำมืดป่านนี้ที่ผู้คนหลับใหล ปล่อยร่างกาย และดวงจิตให้เข้าสู่ห้วงนิทราคงมีดวงตาเพียงคู่เดียวที่ยังคงเปิด สุกสว่างสู้กับดวงดาวบนฝากฟ้า ตั้งแต่ขึ้นเป็นประมุขแห่งอวิ๋นเมิ่ง จะกลางวันหรือกลางคื...