ประโยคนี้เป็นประโยคที่ไม่ใช่การพูดให้กำลังตัวเองเลย กับความรัก เราเลือกสถานะให้ตัวเรา ถึงแม้สถานะที่เรา(จำเป็น)ต้องเลือก อาจไม่ใช่สถานะที่เราวาดฝันไว้ก็ได้

เราอาจจะเลือกสถานะคนคุยให้ตัวเรา แต่สถานะคนคุยก็มีหลายแบบ

1.คุยแบบรู้ว่ายังไงก็เป็นได้แค่เพื่อน คุยไปเรื่อยๆ คุยแบบไม่มีทางสมหวัง เป็นได้แค่เพื่อน เป็นสถานะที่เหมือนเส้นขนาน ยังไงก็ไม่มีทางมาเจอกัน แต่ทุกครั้งที่มองก็จะเห็นเส้นนี้อยู่ข้างๆเสมอ

2.คุยไปเรื่อยๆ ไม่รีบมีสถานะ คุยแบบที่ไม่รู้ว่าตอนจบจะสมหวังไหม แต่ก็แอบหวัง เหมือนอ่านหนังสือที่ต้องรอลุ้นตอนจบ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าหนังสือเล่มนี้จะจบเมื่อไหร่ เป็นเหมือนหนังสือที่มีการเพิ่มหน้าทุกวันๆ แบบที่ไม่รู้ว่าหน้าจบอยู่หน้าที่เท่าไหร่ จะยืดไปอีกแค่ไหน

3.คุยแล้วความสัมพันธ์พัฒนา แบบนี้คือการคุยแบบที่หลายๆคนต้องการ ไม่ต้องอธิบายเปรียบเทียบให้มากความ มันคือการคุยแล้วได้รับการตอบสนอง คนที่ได้มีโอกาสคุยแบบนี้ต้องเป็นคนที่มีโชคในความรักมากพอสมควรแน่ๆเลย

4.คุยคนเดียว แต่อีกฝ่ายไม่ใช่ เรามีความสุขกับสิ่งนี้คนเดียว คุยแบบเหมือนคิดไปเองคนเดียว อย่าลืมดูให้แน่ใจล่ะ ว่าทุกวันนี้เราไม่ได้คุยไม่ได้คิดแค่เพียงฝ่ายเดียว เราอาจจะไม่ใช่แชทเดียวในข้อความทั้งหมดของเขาก็ได้ ข้อความที่เราถามคนอื่นก็อาจจะถาม เขาอาจจะก็อปวางตอบเลยก็ได้ พยายามดูให้ชัดเจน 

ซึ่งทุกอย่างที่นั่งพล่ามนั่งฝอยไป คือต้องการที่จะบอกว่า ถ้าเรามีความพยายามเท่าไหร่มันไม่สำคัญ สำคัญที่ว่าผู้รับอยากรับไปเท่าไหร่มากกว่า ถ้าเราให้ไปหนึ่งพันแต่เขารับศูนย์ก็ไร้ประโยชน์ ถึงเราให้แค่1 แต่เขารับ0.8 ยังไงก็มากกว่าอยู่แล้ว ความรักไม่ได้อยู่ที่ว่าใครให้มากกว่าใครพยายามมากกว่า มันอยู่แค่ที่ว่า ความรักที่เราให้ไปเขาอยากจะรับมันไว้เท่าไหร่เท่านั้นเอง