ท่วงทำนองแล่นไหลไป

กาแฟลื่นไหลลงเติมเต็มความโหยหา

ความเหงากลายเป็นเรื่องชินชา

แน่นอน

ฉัน

โกหก

รอยยิ้มถูกแต่งแต้มเมื่อแหวกว่ายลงในมหาสมุทรแห่งความทรงจำ

ดื่มด่ำน้ำสีอำพันแห่งถ้อยคำที่เธอเคยกล่าวไว้ทั้งจริงและลวง

แสบร้อนในลำคอ

แต่กลับทำให้อบอุ่นขึ้นอย่างน่าประหลาดใจ











เราพลัดกันบอกเล่าถึงทิวทัศน์ที่เราพานพบตามทางเดิน

ทางเดิน ทั้งของฉัน 

และเธอ

เราสองคนเดินเคียงข้างกันเรื่อยมา

จนเราต่างแยกจากกัน










เธอวิ่งหายไปท่ามกลางฝูงคนมากมาย

คล้ายเธอไม่ได้จากไปเพียงตัวตนของเธอ

หากเพียงเธออยู่ข้างฉันในตอนนี้

ฉันหวังเพียงอ้อมกอดแห่งความคิดถึง

หากสิ่งที่ฉันได้รับกลับเป็นลมหนาวแห่งความว่างเปล่า











ฉันโบกมือลาให้เธอ

เธอส่งยิ้มหวานหาฉัน

เราต่างพบกันอีกครั้งในยามมืดปกคลุม

ยามเราสองคนกลับมาพบกันอีกครั้งในความฝัน










ขอบคุณสายลมที่พัดผ่านใบหน้าฉัน

นำพาน้ำตาที่รินไหลให้แห้งเหือดไป

แหงนหน้ามองดวงดารา

ส่องแสงเปล่งปลั่งมากมายหลายคณา

หากมันสุดแสนจะห่างไกล

ดาวหนอดวงดาว

คราวหน้าที่ฉันจ้องมองเธออีกครั้งนั้น

เธอจะยังเปล่งแสงอยู่ใช่ไหม







หรือเธอนั้นจะจางหายไป

พร้อมดึงความทรงจำภายในใจของใครคนนั้นไปด้วยเล่า







ฉันหลับตา

ปล่อยให้ความมืดนำพาความเศร้าไป

ด้วยนิทรา


















the memories about you are my favorite songs,

and, our last conversation is the best lyrics.