"ไหวอ๋องเฉิงจวิ้น" เป็นเพียงอาผู้หนึ่งของหลานชายผู้สูงส่ง ทว่าในสายตาคนใต้หล้าเขาเป็นดังเนื้อร้ายจ้องทำลายราชบัลลังก์ถูกหวาดระแวง ไร้คนเชื่อใจความจงรักภักดีที่เปี่ยมล้นในจิตวิญญาณ ถูกม่านหมอกบดบังไว้จนสิ้นทั้งความรักที่ส่องไสวในดวงใจคล้ายริบหรี่รางเลือนไร้หนทาง จุดเปลี่ยนผันอันยากจะหลบเลี่ยงดำเนินมาถึง ภายใต้ผืนฟ้าและต้นเหมยในวันวาน

ชะตาของ "เสด็จอา" ผู้นี้คงมีเพียงสวรรค์ลิขิตได้แล้ว!

จะบอกว่าถ้าอยากอ่านเรื่องนี้อ่านแบบไม่สปอยล์เลยดีที่สุด เพราะว่าเรารู้สึกว่าถ้าสปอยล์แล้วจะเสียอรรถรสมาก เพราะงั้น ใครอ่านมาถึงตรงนี้แล้วอยากอ่านแบบรู้สึกกับมันเต็มที่ แนะนำให้ไปอ่านแบบยังไม่อ่านรีวิวของใครเลยค่ะ

ต่อจากนี้ไปสปอยล์แล้วนะ

จะบอกว่า! เรายังไม่เคยเดาโพผิด เดาพระเอกผิด เดาผิดแม่งทุกอย่างขนาดนี้มาก่อน!! เราคิดว่าตัวเองอ่านนิยายมาหลายปี ตั้งแต่เด็ก นิยายจีนอ่านมาหลายร้อยเล่ม ถึงจะเดาผิดแต่ก็ไม่เคยรู้สึกว่าแบบหน้าทิ่มเบอร์นี้อะ

คือเราอ่านโดยที่ไม่ได้รู้อะไรมาก่อนเลยด้วย พออ่านไปสามหน้าเรารู้สึกว่าชอบสำนวนคนเขียนมาก เค้ามีสำนวนแบบตลกหน้าตาย แบบจิกกัดตัวเองตลอดเวลา เมื่อบวกกับสรรพนามบุรุษที่หนึ่ง ก็ทำให้นึกถึงป่าท้ออะ พอเราไปค้นดูก็ใช่จริงๆ คนที่เคยมีคดีกับคนเขียนป่าท้อ ว่าคนเขียนป่าท้อลอกเรื่องของเค้า (ซึ่งคือหนี้ดอกท้อ) มาก็คือ ต้าเฟิงกวากั้ว คนเขียนเสด็จอานี่เอง เราไม่เคยอ่านงานของเค้ามาก่อนเลย แต่พออ่านแล้วก็เข้าใจเลยว่าสำนวนการเขียนจิกกัดแบบนี้ มันชวนให้นึกถึงป่าท้อสิบหลี่จริงๆ (นี่ขนาดแปลเป็นไทยแล้วทั้งคู่ด้วยนะ ก็ยังรู้สึกได้เลย)

อะมาที่หนังสือกันบ้าง เรื่องนี้อยู่ในหมวด Overgray ของแจ่มใส ซึ่งเป็นไลน์แยกสำหรับเรื่องแนวดราม่าหรือ bad end เราก็อ่านไปก็คิดว่าถ้ามันจะ bad end จริงๆ คนเขียนต้องเล่าด้วยสำนวนขำขันแน่ๆ อ่านไประทึกไปค่ะ

คืออันนี้ตามความเห็นเรานะ

1. เสนาบดีหลิ่ว - อันนี้ไม่สงสัย เสนาบดีหลิ่วรักเสด็จอาแน่นอน และเสด็จอาก็เคยชอบเสนาบดีหลิ่วมาก่อน อย่างน้อยก็เคยรู้สึกดีๆด้วยในสมัยวันนั้นที่พูดถึงเรื่องหนังสือ จะบอกว่าคนนี้เป็นรักแรกก็ว่าได้

2. อวิ๋นอวี้ - อันนี้คลุมเครือที่สุด คลุมเครือยิ่งกว่าฮ่องเต้อีก คืออวิ๋นอวี้ใจร้ายที่สุด โหดเหี้ยมกับเสด็จอาที่สุด อาจจะเป็นเพราะเสด็จอารักคนนี้มาก มีอะไรก็พร้อมจะแบออกมา พร้อมจะทำให้ ทางหนีของตัวเองก็สละให้ได้ จะบอกว่าตอนที่ฮ่องเต้พูดว่า "อาอวี้ ระวัง!" เราแบบอ้าปากค้าง แบบคือตอนแรกเราปักธงฮ่องเต้เป็นพระเอก อวิ๋นอวี้พระรอง เสนาบดีหลิ่วพระรองที่สอง แต่ปรากฏว่าเค้าทำเหมือนพระเอกและพระรองจะได้กันเอง ช็อคมาก แถมเปิดปมกบฏอย่างที่เสด็จอาเป็นหมาไปเลย 555555 ถึงสุดท้ายจะมาเฉลยว่าฮ่องเต้กับอวิ่นอวี้เป็นพี่น้องกันก็เถอะ มันก็... questionable อะ แล้วพูดเรื่องรอยช้ำที่คอทำไม 

เรื่องความรู้สึกของอวิ๋นอวี้ต่อเสด็จอา เราไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร มันคือความรักมั้ยก็ไม่รู้ อาจจะมีส่วนใช่ก็ได้ แต่เราว่าส่วนมากมันเป็นความรู้สึกผิดมากกว่า

3. ฮ่องเต้ - คนนี้เราขอตีความแบบของตัวเอง ว่าจริงๆแล้วฮ่องเต้รักเสด็จอามากมาตั้งแต่สมัยยังเด็กแล้ว แต่เนื่องจากทุกคนรอบตัวบอกว่าเสด็จอาไว้ใจไม่ได้ ด้วยตำแหน่งแล้วสุดท้ายก็เลยปล่อยให้เรื่องมันเป็นไปแบบนั้น แต่จนถึงช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต ฮ่องเต้ก็ยังรักเสด็จอาอยู่ดี

สรุปก็คือ ถึงมันจะจบอย่างมึนๆ พร้อมกับคำถามที่ว่าเสด็จอาโพผัวใช่มั้ย ไม่มีเลิฟซีนบนเตียงอีกต่างหากเลยไม่แน่ใจ (ใช่แน่เลยแม่) แต่ตามมาตรฐานของเรา เราว่ามัน good end นะ แบบนี้ไม่ใช่ bad end อะ อาจจะมีเดาคนที่ลงเอยกับเสด็จอาผิดไปบ้าง แต่เราว่าสุดท้ายมันไม่ได้แย่ เรียกว่าจบแบบเรียลลิสติกก็ได้

(ตอนพิเศษงงมาก ไม่รู้คือมีทำไมเหรอ...แต่ก็ทำให้เห็นว่าเสนาบดีหลิ่วรักเสด็จอาจริงๆ)

เห็นว่าเรื่องนี้เป็นจักรวาลเดียวกับยอดบุรุษพลิกคดี เดี๋ยวเราจะหายอดบุรุษมาอ่านบ้าง!

สุดท้ายเราคิดว่าเราชอบนะคะ เหมือนนั่งรถไฟเหาะเลย หักมุมแล้วหักมุมอีก พอคิดว่านี่เฉลยแล้ว ก็ยังหักซ้ำ แต่เราก็ชอบ เพราะฉะนั้นเราจะอ่านของต้าเฟิงกวากั้วต่อไปแน่ๆค่ะ