เขยพี่ เขยน้อง
“คุณยามาชิตะ”
“ยามาชิตะ โทรุครับ” โทรุก้มหัว
....
“แนะนำตัวเองมาซิ”
“นิชิซาว่า เทรุกิครับ เรียกเทรุก็ได้” เทรุบิดตัวไปมา
....
สองชั่วโมงก่อนหน้านั้น เป็นช่วงเวลาที่พี่น้องตระกูลโมริอุจิกลับมาพบหน้ากัน เป็นช่วงเวลาที่ดีทีเดียว แค่ตอนนี้น่ะ
นรก-ชัด-ชัด!
เมื่อทั้งทากะและฮิโรกิ ยืนยันจะคุยกับแฟนของอีกฝ่ายให้ได้ ความรู้สึกของพวกเขาเหมือนตกอยู่ในชะตากรรมเดียวกันใน
ห้องเชือดสอบสวนของบ้านโมริ
....
ฮิโรกิเดินนำหน้าโทรุเข้าห้องนอนตัวเอง เปิดไฟ และล็อคประตู โทรุกลืนน้ำลาย น่ากลัวจริงๆ
“สูบบุหรี่หรือเปล่าครับ?” ฮิโรกิเปิดประเด็น
“พี่สูบนิดหน่อย” โทรุตอบตามความจริง
“ไม่ห่วงพี่ชายผมหรอ?” โทรุโดนดอกแรกจากฮิโรกิไป เหมือนทากะแท้ๆ แต่ไม่อ่อนโยนกับเขาเลย
“ก็พยายามสูบไกลๆแล้วไง” เขาแก้ตัว
“ดื่มไหม?”
“นิดหน่อย”
“ไม่กลัวโรคที่จะตามมาหรอ ทำแบบนี้คิดว่าจะดูแลพี่ผมได้หรอไง?”
“คือว่า...”
“เลิกบุหรี่เลิกเหล้าได้ค่อยมาคุยกันใหม่นะครับ” ฮิโรกิตัดจบประเด็น โดยไม่ฟังโทรุด้วยซ้ำ
......
ทากะรอน้องชายเดินออกไปพร้อมโทรุแล้ว เขาเลือกจะคุยกับเทรุที่ห้องครัวแทน
ห้องโล่งๆโปร่งสบาย แสงไฟสีเหลืองนวลทำให้เทรุรู้สึกสบายใจขึ้นเยอะ พี่ชายแสนดีของฮิโรกิคงไม่ใจร้ายหรอกนะ
“จะไปตกปลาหรือเลือกน้องชายฉัน?” น้ำเสียงดุจากทากะทำให้เทรุที่ไม่คาดคิดตกใจเล็กๆ
“ผม.. จริงๆก็ไม่เคยต้องเลือกครับ ฮิโระมาตกปลาด้วยเสมอ”
“ก็เขายอมนายไง ทำไมถึงคิดว่าเขาชอบตกปลา?”
“...”
“ไปกินเหล้าแล้วก็เมา เหลาะแหละอย่างนี้จะดูแลฮิโรกิได้หรอ?”
“ดูแลได้คร—“
“คราวก่อนเมาก็ไปนอนข้างถนนถูกไหม?”
“นั่นอุบัติเหตุนะ—“
“ตอนจะกินเหล้าไปตั้งเท่าไหร่ ไม่ได้ผ่านการกลั่นกรองจากสมองเลยหรอ?”
.....
สารพัดคำถามจากพี่น้องยาวเป็นหางว่าว ก่อนจะถูกปล่อยมาได้ในที่สุด
“พี่ทากะเป็นไงบ้าง?” ฮิโรกิถามตอนพวกเขาแยกกลับบ้าน
“ไม่แย่นะ เขาใจดีกับฉันมากเลย” เทรุโกหกให้ฮิโรกิสบายใจ
“ตรงกันข้ามกับฉันเลย ฉันสับพี่โทรุซะเละ คราวหน้าคงต้องใจดีขึ้นบ้างแล้ว” ฮิโระกิรู้สึกผิดเล็กๆ
“เป็นไงบ้าง” ทากะถามโทรุที่สีหน้าไม่ค่อยจะดีนัก
“ไม่แย่หรอก น้องนายใจดี” โทรุพูดไม่ตรง
“งั้นหรอ แสดงฉันต้องทำตัวกับเทรุดีขึ้นสินะ” ทากะถอนหายใจ
ใครจะไปคิดว่าลูกเขยครอบครัวโมริจะลงเอยกันได้ดี?
นั่นก็เป็นปริศนาต่อทั้งทากะและฮิโรกิเสมอ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in