ถึง เอ็ด

อีกไม่กี่วินาทีเธอจะได้ยินเสียงของหีบบางอย่าง มันคงจะสั่นนิดหน่อยและมีเสียงของกระทบกันในนั้นเมื่อมันไปถึงที่ประตูหน้าบ้านของเธอที่ไม่มีใครใช้เพราะว่ามันทั้งหนักและสำคัญมาก หลังจากนั้นโจนส์ก็จะละสายตาจากอาหารอะไรสักอย่างที่เธอทำอยู่ เธอมองลงไปในกระทะของเธอและกังวลว่าถ้าเธอไปดูว่านั่นคืออะไรแล้วของในกระทะจะเดือดไปหมด ฉันเห็นภาพเธอขมวดคิ้วกังวลสะท้อนจากซอสหรืออะไรสักอย่างที่กำลังเดือดพล่านอยู่แต่เธอก็จะไป ไปและดูมัน ส่วนเธอก็คงจะไม่หรอก เอ็ด เธอจะไม่ทำอย่างนั้น เธอนั่งอยู่ชั้นบนคงจะมีแต่เหงืื่อและเหงาหงอย เธอควรจะไปอาบน้ำแต่เธอกำลังอกหักอยู่บนเตียงของเธอ ฉันหวังว่านะ แล้วก็จะเป็นพี่สาวของเธอโจนส์ ที่เป็นคนเปิดหีบๆนั้นแม้มันจะสำหรับเธอก็ตาม เธอจะไม่รู้หรือว่าได้ยินอะไรที่ถูกทิ้งไว้หน้าบ้านของเธอเลยเธอจะไม่รู้เลยว่าทำไมมันถึงเกิดขึ้น

วันนี้เป็นวันที่สดใส ท้องฟ้าแจ่มใส อะไรประมาณนั้น  วันประเภทที่ว่าถ้าคิดอะไรแล้วก็จะเป็นไปได้ดีไปหมด ประมาณนั้น มันไม่ใช่วันสำหรับอะไรแบบนี้ ไม่ใช่สำหรับเราที่คบกันในช่วงหน้าฝน ตั้งแต่วันที่5 ตุลาถึงวันที่12 พฤศจิกา แต่ตอนนี้คือเดือนธันวา ท้องฟ้าสว่างและเจิดจ้าสำหรับฉัน ฉันกำลังจะบอกเธอว่าทำไมเราถึงเลิกกัน เอ็ด  ฉันกำลังเขียนทุกอย่างในจดหมายนี้ ความจริงทั้งหมดของสิ่งที่เกิดขึ้น และความจริงที่ฉันเคยรักเธอที่สุด