PSYCHIC FEVER（ไซคิกฟีเวอร์) วง 7 คนจากค่าย LDH ซึ่งได้เดบิวต์เมื่อปีที่แล้ว ผ่านการมูฉะชูเกียวที่ประเทศไทยเป็นเวลาครึ่งปี ปล่อย EP แรก “PSYCHIC FILE 1” เมื่อวันที่ 17 พฤษภาคม และมีกำหนดไลฟ์ทัวร์เดี่ยวครั้งแรกตั้งแต่เดือนมิถุนายนนี้! ได้ยินหลายคนบอกว่า “พวกเขากำลังเป็นที่จับตามองมากขึ้นเรื่อย ๆ เลยอยากทำความรู้จัก!” ดังนั้น เพื่อรำลึกถึงการปล่อย EP แรก ”PSYCHIC FILE 1” เราจึงได้รวบรวม “คำถามที่มากับเลข ‘1’” ที่แฟน ๆ ส่งกันเข้ามา❤︎  ได้แก่ คุณสึรุงิ คุณวาตานาเบะ เร็น และคุณโคฮัตสึ โคโคโระ

(ขวา)

สึรุงิ 

เกิดวันที่ 9 เมษายน 1997 ที่จังหวัดเฮียวโงะ เป็นพี่ใหญ่ของวงผู้มีจิตใจอ่อนโยนและพึ่งพาได้ ถนัดเรื่องท่าเต้นและการออกแบบการแสดง!

(ซ้าย)

วาตานาเบะ เร็น 

เกิดวันที่ 8 กุมภาพันธ์ 2000 ที่จังหวัดคานากาวะ คนเก่งรอบด้าน ที่แร็ป เต้น บีทบ็อกซ์ และร้องเพลงได้อย่างมีเสน่ห์

(กลาง)

โคฮัตสึ โคโคโระ 

เกิดวันที่ 9 พฤศจิกายน 2000 ที่จังหวัดโอกินาว่า เมนโวคอลและนักเต้นที่โดดเด่น ผู้รวบรวมความสามารถในการแสดงอันหลากหลายของวงเอาไว้

มองเผิน ๆ หลายคนอาจมองว่าเป็นคนเข้าถึงยาก แต่ผมมั่นใจว่าตัวเองเป็นมิตรที่สุดในวงเลยล่ะ (หัวเราะ) ―คุณสึรุกิ

(คำถามจากแฟนเพลง 1) คนที่มีบุคลิกแตกต่างจากภาพลักษณ์ที่สุดในหมู่เมมเบอร์?

คุณวาตานาเบะ: (นากานิชิ) เรียวกะคุง! ตอนนี้ทำหน้าที่พิธีกร และทำเพลงเป็นหลักครับ เวลาขึ้นแสดงก็เป็นคนเท่ ๆ แต่ความจริงแล้ว เขาเป็นคนที่ตลกที่สุดสำหรับผมเลยล่ะ (หัวเราะ) บางครั้งก็หยอกล้อกับเมมเบอร์คนอื่นด้วย อย่างเช่น ตอนผมถามแบบกวน ๆ ว่า “ฉันทำ X ขึ้นมาจาก Y แล้วจะตั้งชื่อว่าอะไรดี?!” (หัวเราะ) เขาจะตอบอย่างไว และติดตลกครับ! เขาคิดคำศัพท์ที่ยอดเยี่ยมได้ในเสี้ยวนาที นี่น่าจะเป็นอีกแง่มุมนึงที่แฟน ๆ ทุกคนยังไม่รู้ครับ!

คุณโคฮัตสี: วีสะ น้องเล็กของวง เวลาอยู่บนเวที เขาจะแสดงภาพลักษณ์ของศิลปินที่ตัวเองวาดเอาไว้ในหัว ถึงจะเท่ แต่ชีวิตส่วนตัวก็มีความเป็นน้องเล็กอยู่นะครับ~ เขาน่ารักเกินคาด แถมยังสร้างบรรยากาศสนุกสนานอีกด้วย เมื่อวาน ตอนที่ทุกคนฟังเดโมเพลงใหม่ด้วยกัน วีสะลุกขึ้นมาเต้นอย่างอารมณ์ดี แถมยังดีดอีกด้วย (หัวเราะ) แง่มุมที่ไร้เดียงสาและอ่อนเยาว์แบบนี้ แฟน ๆ ไม่เห็นกันได้ไง? !

คุณสึรุงิ: งั้น ผมเลือกตัวเองละกัน (หัวเราะ) ตากล้องหรือสตาฟที่เจอผมครั้งแรก จะพูดคุยกับผมด้วยท่าทีประมาณว่า “เป็นคนน่ากลัวรึเปล่านะ (เหงื่อตก)” แต่ผมคิดว่าตัวเองใจดีที่สุดเลยล่ะ! ตรงข้ามกันสุด ๆ (หัวเราะ) และน่าจะเป็นมิตรมากด้วย แต่ผมเป็นพวกไม่ประหม่าเวลาเจอคนเป็นครั้งแรก และไม่ค่อยเข้าใจคำว่า “เข้ากับคนแปลกหน้าได้ยาก” สักเท่าไหร่ครับ เรื่องนี้ แฟน ๆ น่าจะจับได้อยู่เรื่อย ๆ นะครับ!!

(หมายเหตุ: พอบอกว่า “ขอถ่ายรูปหน่อย~!” คุณสึรุงิก็รีบวิ่งมาด้วยรอยยิ้ม ถึงจะไม่ใช่ตาของเขาก็ตาม!)

รสชาติในความทรงจำตอนอยู่ไทย คือต้มข่าไก่ที่เริ่มทำได้ด้วยตัวเอง ผัดกะเพราที่หัดกินจนสำเร็จ และผัดซีอิ๊วสุดโปรดของจิมมี่！

【คำถามจากแฟนเพลง 2】อาหารไทยที่ชอบที่สุดในปัจจุบัน?

คุณโคฮัตสึ: ต้มข่าไก่ (ซุปกะทิใส่เนื้อไก่) ตอนที่แข่งกับ BALLISTIK BOYZ ว่าใครทำอร่อยกว่ากัน เป็นอะไรที่ผมจำได้แม่นเลย ตอนที่ทำก็ยังไม่ชินกับรสชาติอาหารไทย และขั้นตอนทำก็ค่อนข้างยากด้วย แต่ผลลัพธ์กลับออกมาอร่อยมาก ๆ หลังจากนั้นเป็นต้นมา ผมก็ชอบกินครับ!

คุณสึรุงิ: ข้าวกะเพราครับ! ตอนเริ่มอยู่ไทยใหม่ ๆ ก็จะลดความเผ็ดลง โดยสั่งว่า “ไม่เผ็ด” แต่เมื่อผ่านการใช้ชีวิตในไทยเป็นเวลาครึ่งปี ก็เริ่มกินเผ็ดแบบมาตรฐานได้แล้วครับ ถ้าในญี่ปุ่น ก็คงจะหั่นพริกเป็นแว่นใช่มั้ย แต่ที่ไทยจะหั่นฉับ ๆ ใส่ลงไป สุดยอดเลยครับ ความเผ็ดร้อนมันวิ่งพล่านไปทั่วร่างกายเลยล่ะ แต่ก็เริ่มคุ้นชิน จนตอนนี้รู้สึกอร่อย!

คุณวาตานาเบะ: ส่วนผมชอบ “ผัดซีอิ๊ว” (ยากิโซบะเส้นใหญ่แบบไทย) เมนูสุดโปรดของจิมมี่ เส้นหนาเหมือนคิชิเมน (อุด้งเส้นแบน - ผู้แปล) และปรุงรสคล้ายโชยุที่ไม่ค่อยเผ็ด ตอนจิมมี่แนะนำมา ผมก็ลองกินแบบไม่คิดอะไร แต่ดันถูกปากเฉยเลย! มันอร่อยจนเสียดายที่ไม่กินให้เร็วกว่านี้ เพราะเพิ่งมาค้นพบในช่วงท้ายของการอยู่ไทย ผมยังไม่ค่อยเห็นเมนูนี้ที่ญี่ปุ่นนะครับ งั้นรับบทผู้ปลุกกระแสผัดซีอิ๊วดีมั้ยนะ (หัวเราะ)

หลังกลับญี่ปุ่น ก็ได้กินของที่อยากกินมาโดยตลอด อย่างราเมนและโอนิกิริ…

(คำถามจากแฟนเพลง 3) เมื่อกลับมาญี่ปุ่น สิ่งแรกที่กินคือ?

คุณวาตานาเบะ: อันนี้ ตอบเหมือนกัน (กับคุณโคฮัตสึ) เลยครับ

คุณโคฮัตสึ: ทงคตสึราเมนครับ!

คุณวาตานาเบะ: อิเอะเคย์ราเมน (ราเมนสูตรโยโกฮาม่า - ผู้แปล) ครับ!

คุณโคฮัตสึ: พอกลับถึงบ้าน สองคนนั้นก็ถามว่า “ไปกินกันมั้ย?”

คุณวาตานาเบะ: เพราะผมชอบราเมนมาก ๆ ยังไงล่ะ

คุณโคฮัตสึ: เร็นคุงชอบราเมนมาก ๆ ถึงขั้นสอนผมว่า ท็อปปิ้งอันนี้อร่อย หรือใส่อันนี้ทีหลังแล้วจะอร่อยขึ้น พอกลับประเทศ ผมตั้งตารอช่วงเวลานั้นเลยล่ะครับ (หัวเราะ)

คุณสึรุงิ: โอนิกิริจากร้านสะดวกซื้อครับ ผมคิดหนักมาโดยตลอด ว่ากลับญี่ปุ่นแล้วจะกินอะไรดี ทงคัตสึ? ข้าวหน้าไก่ราดไข่? หรือว่าโซบะดีนะ? …คิดหนักเลย แต่ก่อนจะไปกินอะไรพวกนั้น ผมก็เข้าร้านสะดวกซื้อไปซื้อโอนิกิริมาซะแล้ว (หัวเราะ) ที่จริงก็ชอบกินคมบุด้วย แต่ร้านนั้นดันไม่มีขาย สิ่งที่ชอบเป็นอันดับ 2 คือ เมนไทโกะ แต่ก็ไม่มีอีกเหมือนกัน (ร้องไห้) ส่วนอันดับ 3 คือทูน่ามาโย …อันดับสามก็เจ๋งเหมือนกัน ผมนี่แบบ “อาหารญี่ปุ่น สุดยอดไปเลย! “ (หัวเราะ)