ตอนที่รู้ว่ามีต้นฉบับเกี่ยวกับโตเกียวมานำเสนอ ความคิดแรกที่แวบขึ้นมาคือ ญี่ปุ่นอีกแล้ว...ไม่ได้ปฏิเสธ แต่ก็ไม่ได้ตอบรับอะไรในทันที
จริงอยู่สำนักพิมพ์บัน ยังไม่เคยมีหนังสือเกี่ยวกับโตเกียวหรือญี่ปุ่นมาก่อน แต่ถ้ามีชอยส์ให้เลือกระหว่างญี่ปุ่นกับประเทศอื่น เราว่า—เราน่าจะสนใจประเทศอื่นก่อนเป็นแน่
ไม่ใช่ว่าญี่ปุ่นไม่น่าสนใจ แต่เพราะเรายังไม่ได้นึกไว้ว่า หากจะมีหนังสือเกี่ยวกับญี่ปุ่นขึ้นมาอีกสักเล่ม จะมีมุมมองไหนที่พวกเราอยากนำเสนอ
แต่วันดีคืนดี เราก็เอาโครงต้นฉบับหนังสือเล่มนี้มาอ่าน (อธิบายสักหน่อย—โครงของหนังสือจะช่วยให้เราเห็นภาพรวมของทั้งเล่ม) พอได้อ่านแล้วก็คิดว่าอยากจะพูดคุยและทำความรู้จักกับเจ้าของเรื่องทันที เพราะโตเกียวในแบบของมิ้นต์—ณิศรา ไม่ใช่โตเกียวแบบที่เราคิดไว้ โตเกียวที่ใครก็บอกว่า ไปง่ายๆ เที่ยวง่ายๆ กลับกลายเป็นเรื่องไม่ง่ายนัก เมื่อต้องไปหัดใช้ชีวิตนักศึกษาแลกเปลี่ยนถึงหนึ่งปีเต็ม
Tokyo without Banana จึงเป็นตัวแทนของเสียงเล็กๆ ที่แอบกระซิบกระซาบบอกเราว่า ไม่ว่าญี่ปุ่นในสายตาคนทั่วไปจะเป็นอย่างไร แต่ถ้าได้ไปใช้ชีวิตในฐานะผู้อาศัย ก็เหมือนเวลาที่เราได้ทำความรู้จักและคุ้นเคยกับอะไรมากขึ้น เราก็จะรู้ว่ามันไม่ใช่อย่างที่คิดไปเสียหมด...
ลำพังต้องเรียนรู้และปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมแบบญี่ปุ่นก็น่าสนใจแล้ว ยังไม่รวมถึงประสบการณ์อยู่ร่วมหอพักนักศึกษากับเพื่อนจากหลายประเทศอีก มิ้นต์ทำให้เราอยากรู้จักญี่ปุ่นในมุมมองของคนที่ไปอาศัยพักพิง
เราคิดว่าเรื่องแบบนี้ ใช่ว่าไปญี่ปุ่นแล้วจะได้เจอกันง่ายๆ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in