คดีกบฏนี้จากเล่มหนึ่งกำลังจะจบลง แต่ปัญหาที่ทำคาใจ คือการที่ท่านกู้ของเราล้มลงแล้วฉางเกิงรับไว้ทัน ทำให้เกิดสงสัยว่า แท้จริงแล้วพ่อบุญธรรมของเขาหูหนวก ตาไม่ดีจริงหรือไม่ กันใช่ไหมคะ 555555

        ขอสปอยล์เบา ๆ ว่าพระเอกเอะใจจริง ๆ ค่ะ แม้ยืนยันไม่ได้แต่ลูกชายคนดีก็เข้าไปประคอง ทำทุกอย่างให้กู้อวิ๋นไว้ก่อนทั้งหมดค่ะ สองคนเหมือนจะสามารถกลับมาคุยกันดี ๆ ได้หลังห่างกันไปหนึ่งปี สิ่งที่เราเคยประทับใจจากเล่มหนึ่ง เรื่องความรู้สึกสวนทางกันของทั้งสองคน

        เมื่อมีบทเรียนมาก่อน รอบนี้ท่านกู้เลยบอกลูกชายว่า พ่อจะพาเจ้าไปชายแดนด้วย แต่ฉางเกิงที่โดนพิษเล่นงานจนฝันเกินเลยกับกู้อวิ๋นมาตลอด กลับละอายใจและรู้สึกดูถูกตัวเอง จึงปฏิเสธไม่ไปกับเขา ครานี้เลยเป็นฝั่งพ่อกู้ที่ตกใจหนักมาก อยากพาฉางเกิงไปกับตัวเอง เพราะกลัวว่าถ้าไกลสายตากันไปนานกว่านี้ เด็กหนุ่มจะเติบโตจนตนตามไม่ทัน สุดท้ายสองคนเลยจบกันที่ทำสงครามเย็น เมื่อฉางเกิงไม่ยอมไปชายแดนกับตัวเอง กู้อวิ๋นเลยจัดการให้กลับไปเมืองหลวงและสั่งทหารขังไว้ห้ามให้หนีไปไหนได้ เหตุการณ์เหมือนจบลงตรงนี้ นักเขียนก็พานักอ่านข้ามกาลเวลาไปยังอีก 4 ปีต่อมา

        ฤดูเปลี่ยนผ่าน ปีใหม่มาเยือน กำลังจะใกล้เข้าปีที่ 5 ในที่สุด หนึ่งคนหนีออกจากบ้าน หนึ่งคนพยายามไล่ติดตามหาข่าว ก็ได้มาพบกัน ตรงนี้นักเขียนจะพานักอ่านไปพบกับฉางเกิงที่โตเป็นพ่อหนุ่มเต็มตัวก่อน พระเอกของพวกเราคนนี้พอโตขึ้น นิสัยดื้อรั้นลดน้อยลง แต่นิสัยเก็บอารมณ์กลับมากขึ้น กลายเป็นคุณชายหน้าเป็น สุภาพอ่อนโยน น่าเข้าหา ใครใจร้อนมาพอได้สนทนากับเขาก็จะจิตสงบลงถึงสามส่วน แน่นอนว่านี่เป็นอิทธิพลของการฝึกสงบจิตขั้นสูงในวัดของฉางเกิงนั่นเอง พระเอกคนนี้บรรลุการฝึกจิตสงบเพื่อระงับพิษในกายจนแซงหน้าพระชั้นสูงไปหมดแล้วค่ะ ถ้าไม่ติดว่ามีบ่วงในใจคล้องไว้ ลูกชายได้ออกบวชแล้วแน่ ๆ ค่ะ 55555 ส่วนทางคุณพ่อบุญธรรม กู้อวิ๋น หลังไม่ได้พบกันสี่ปี นิสัยคงเดิมแต่เพิ่มเติมคือมีความหนักแน่นขึ้น สุขุมขึ้น ราวกับว่าตลอดสี่ปีที่ผ่านมามีเรื่องราวบางอย่างฝนคมเขี้ยวของเขาให้มนลง แต่ยังพร้อมจู่โจมเสมอ

         สองคนพบกัน ความขุ่นเคืองยามจากหายไปหมด กู้อวิ๋นพาฉางเกิงเดินทางไปกับตนเอง เป้าหมายคือกลับไปฉลองปีใหม่ที่บ้าน แต่ก่อนหน้านั้นต้องทำภารกิจให้สำเร็จก่อน และใช่ค่ะภารกิจนี้เป็นชนวนเหตุที่สอง ที่จะนำพวกเราสู่ไคลแมคของเรื่องในภาคสองต่อไป วายุพิรุณมืดครึ้ม

      เรื่องราวความรักในเล่มนี้นะคะ เข้มข้นไม่แพ้เนื้อเรื่องเลยค่ะ เนื่องจากความรักของทั้งคู่ออกจะผิดทำนองคลองธรรม จึงนำมาซึ่งความอึดอัดทั้งตัวคนที่ตกหลุมรักและคนที่ถูกรัก เราจะเห็นกันว่าตั้งแต่เล่มแรก ฉางเกิงไม่ได้ดูถูกตัวเองแค่เรื่องชาติกำเนิด เขายังเหยียบตัวเองด้วยเรื่องนี้ด้วย และในเล่มนี้เราจะเห็นการตอกย้ำปมอีกครั้งด้วยคำพูดที่ว่า อาจเป็นเพราะเขาคาดความรักแต่เด็ก จึงทุ่มเทใจไปทั้งหมดกับคน ๆ เดียวที่จริงใจต่อเขามาโดยตลอด คือ กู้อวิ๋น แน่นอนว่าคนอ่านรักและเอ็นดูพระเอกอยากให้เขาสมหวัง แต่ขณะเดียวกันเราก็ไม่อยากให้กู้อวิ๋นมารับรักเพียงเพราะไม่อยากให้ลูกชายคนนี้เป็นอะไรไป ดังนั้นตอนที่อ่านเล่มสองบอกตามตรงว่า เราพยายามสังเกตฝั่งกู้อวิ๋นบ่อยมาก ในทางส่วนตัวเราอยากรู้มากว่าคุณพีต้าจะลงความรู้สึกฝั่งนายเอกยังไง เพราะความรักของทั้งสองคน นิยามไม่เหมือนกัน บอกเลยว่าปมความรักน่าติดตามไม่แพ้เนื้อเรื่อง โมเมนต์เล่มนี้ดี ๆ ทั้งนั้นด้วยค่ะ เพราะลูกชายเราอย่างฉางเกิงโตแล้ววว

      เราจะร้องไห้กับประโยคนี้ เห็นนายเอกเป็นคนเหมือนจะไม่ละเอียดอ่อน แต่พอเป็นเรื่องของฉางเกิงเขากลับเก็บมาคิดโดยละเอียด แม้แต่เรื่องที่ฉางเกิงดูถูกตัวเองในทุกทางเขาก็รู้และพูดออกมาอย่างตรงไปตรงมา ... ไม่รักได้ยังไงคนที่เท่และดีขนาดนี้ TT

       เอาเป็นว่าเนื้อหาเล่มสองเปิดประเด็นภาคสองได้เข้มข้นสุด ๆ ทั้งเส้นเรื่องและเส้นรักเลยค่ะ บทแปลเราลื้นไหลดุจสายน้ำมาตั้งแต่เล่มแรก หยิบปุ๊ปจบปั๊ปในวันเดียวเหมือนเคย จะกลุ้มก็เพียงแต่...เล่มสามมาเมื่อไรน้อ