เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
รีวิวนิยายฉบับคนชอบดองChadang
รีวิว ปีนั้น...ที่ข้าคะนึงถึง (จบแล้ว)

  • ปีนั้น...ที่ข้าคะนึงถึง
    ผู้เขียน Man Man He Qi Duo
    ผู้แปล เป๋าเป่า
    สำนักพิมพ์ Sense T

    เรื่องย่อ

             จงหว่าน บุตรบุญธรรมของหนิงหวังที่โดนรับโทษฐานะกบฏจนตนเองก็พลอยตกสู่สถานะทาส แม้หนทางแห่งอนาคตจากพรสวรรค์ที่เพรียบพร้อมจะดับลง แต่เขายังมุ่งมั่นรักษาตนเองเพื่อทนแทนบุญคุณต่อหนิงหวังอยู่เสมอ ปีนั้น...ที่ได้ อวี้เซ่อ ช่วยไว้ สุดท้ายเขาจึงต้องจากมาเพื่อลูกแลบุตรและธิดาของหนิงหวังให้ปลอดภัย
            อวี้เซ่อ หลังการจากไปในปีนั้นของ จงหว่าน กลับพบความจริงบางอย่างจนจิตใจแตกสลาย หากไม่ใช่ ข่าวลือจากแดนไกลที่จงหว่านสร้างขึ้นมาเข้าหูเขา ชีวิตนี้คงไม่สามารถหยัดยืนเพื่อรอวันพบเจอกันอีกครั้งในวันนี้แล้ว


    ความรู้สึกหลังอ่าน (สปอยล์เล็กน้อยถึงปานกลาง)

             ความจริงอ่าน ปีนั้น...ที่ข้าคะนึงถึง จบสักพักแล้วค่ะ งานดีจริง ๆ ค่ะ อ่านยากศัพท์เฉพาะอยู่บทสองบทแรก แต่หลังจากนั้นก็คือลื้นนน ช่วงแรกจะเป็นความรู้สึกเรียบเรื่อยของการระลึกถึงอดีตสลับปัจจุบันของ จงหว่าน หรือนายเอกของพวกเรา เมื่อเกือบถึงกลางเรื่องนักเขียนจะเริ่มเผยเรื่องราวที่แท้จริงให้พวกเราว้าวแล้วว่า ปีนั้น... มีอะไรมากกว่าที่ตัวละครได้พูดไว้ พอถึงครึ่งเรื่องหรือขึ้นเล่มสอง ความรู้สึกนักอ่านจะถูกขยี้ด้วยปมอดีตรัว ๆ เลยค่ะ โดยส่วนตัวค่อนข้างประทับใจที่หยิบปมเหล่านี้มาเล่าได้อย่างดี ส่วน ปีนั้น...ที่ข้าคะนึงถึง เป็นเรื่องราวประมาณไหนนั้นนนน มาค่ะ ๆ 



    ได้ยินว่าปีนั้น...เขาได้ให้ของแทนใจแก่ท่าน

              ต้องเล่าย่อ ๆ เรื่องอดีตก่อนว่า ฮ่องเต้ในอดีตได้มีบุตรคนโปรดคือองค์ชายหกหนิงหวัง หรือพ่อบุญธรรมของ จงหว่าน แต่ผู้ที่ได้ขึ้นกลับเป็นผู้พี่ หรือฮ่องเต้ในปัจจุบัน ดังนั้นเพื่อทำให้อำนาจขององค์ชายหกเสื่อมลง จึงส่งภารกิจให้เขาจนกระทั่งมีความผิดฐานกบฏ บุตรและธิดาสามคนถูกกักบริเวณ ส่วนบุตรบุญธรรมอย่าง จงหว่านถูกกดเป็นทาส ด้วยรูปลักษณ์งดงามและความสามารถที่เป็นเลิศมีขุนนางมากมายพยายามประมูลจงหว่านไป แต่สุดท้ายก็พ่ายให้กับหลานรักฮ่องเต้อย่าง อวี้เซ่อ ทว่า อวี้เซ่อคนนี้เป็นคนเรียบร้อย น่ารัก และขยันเรียน ไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง หลังประมูลจงหว่านมาก็ให้เขาไปอยู่ห้องปีข้างไม่เหยียบย่างมาหาเลยตลอดสามเดือน จุดเริ่มต้นของพวกเขาสองคนในปีนั้น...จึงเริ่มต้นเช่นนี้
             หลายปีผ่านไปหลังจงหว่านพกของแทนใจ (?) มากมาย หนีออกมาดูแลบุตรและธิดาทั้งสามของหนิงหวัง เขาก็สร้างข่าวลือว่าตนและอวี้เซ่อเป็นคนรักกันเพื่อเอาตัวรอดจากขุนนางท้องถิ่น ทว่าล่วงเลยมานานขนาดนี้ข่าวลือย่อมเข้าหูอวี้เซ่อแน่แล้ว แต่เจ้าตัวกลับไม่เคยแก้ข่าว เดิมอยู่ไกลยังหนีจากความผิดสร้างข่าวได้ ทว่าตอนนี้เขากำลังเข้าเมืองหลวง จงหว่านคิดว่าเขาคงจะหนีไม่พ้นแน่แล้ว ^^;;



    หากไม่จำเป็น ท่านไม่ไปพบเขาจะดีกว่า

         ตัดมาเล่าฝั่ง อวี้เซ่อ สักเล็กน้อย ภายหลังจงหว่านหนีไปเขาก็เกิดเรื่องบางอย่างจนมีนิสัยที่เปลี่ยนแปลงไปมาก จากเด็กเรียบร้อย มีความอดทนสูง และใจดีอย่างที่สุด กลายเป็นคนโมโหร้าย เอาแต่หาเรื่องตาย โดยไม่สนใจใคร สหายใกล้ชิดของจงหว่านอย่าง หลินซือ ถึงกับเตือนไม่ให้จงหว่านไปหาเขา เพราะอวี้เซ่อกลายเป็นคนที่แม้แต่ความสัมพันธ์เก่าก่อนก็ไม่น่าจะสนใจแล้ว แต่มีหรือที่จงหว่านจะหนีพ้น เขาไม่ไปพบ ไม่ได้หมายความว่าอีกฝ่ายจะมาหาไม่ได้ !
             สร้างข่าวลือมาหลายปี แม้แต่ฮ่องเต้ยังเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง มีเพียงเจ้าตัวและจงหว่านเท่านั้นที่ทราบความในใจต่อกันว่า ปีนั้น...เกิดอะไรขึ้นบ้าง ยามพบหน้าอวี้เซ่อครั้งแรกในรอบหลายปี จงหว่านยอมรับจริง ๆ ว่าเขาเกร็งอย่างยิ่ง บวกกับนิสัยของอีกฝ่ายเปลี่ยนไป เขายิ่งรู้สึกว่ารับมือได้ยากมาก ทว่าภายใต้การถูกต้อนเข้ามุมหนังสือเพื่อถามไถ่ความจริงว่า...เรารักกันเมื่อไรเหรออ... สิ่งที่จงหว่านคิดกลับเป็น ... ใครบังอาจมาเปลี่ยนอวี้เซ่อแสนดีจนกลายเป็นแบบนี้ ! ถึงความร้ายกาจที่เพิ่มขึ้นจะชวนใจเต้น แต่เขาไม่ยอมให้ใครมาทำร้าย อีกฝ่ายจนชีวิตก็ไม่สำคัญแบบนี้ !!



    หากปีนั้น...มิต้องจากกัน ข้าจะดีต่อเจ้า มากกว่าที่พวกเขาดีต่อกันอย่างแน่นอน

        เล่ามาถึงตรงนี้เราคิดว่าน่าจะมีใครจับคำพูดได้...ใช่ค่ะ นายเอกของเรื่องหรือจงหว่านเขาหลงรักพระเอกจริง ๆ ความดีงามของเรื่องนี้ที่เราชอบส่วนหนึ่งก็จุดนี้นี่แหละค่ะ ตลอดเวลาของข่าวลือพระเอกอาจจะตั้งคำถามต่าง ๆ นานา ว่านายเอกทำเพื่ออะไร และยึดข่าวลือเหล่านั้นมีชีวิตอยู่เพื่อรอวันพบนายเอกอีกครั้ง ทว่าในวันที่พบกันพระเอกที่อ่านนิยาย (แฟนฟิค) คู่ตัวเองมาตลอดหลายปีก็นำเนื้อหานิด ๆ หน่อย ๆ มาแกล้งนายเอก ที่ไหนได้แกล้งไปแกล้งมานายเอกเขินจริง เหมือนจะรู้สึกจริง ๆ พระเอกที่เป็นคนแกล้งตกใจเขินตาม ทำตัวไม่ถูกตามไปด้วย เราขำมาก อารมณ์ประมาณว่า ข้ามาแกล้งเจ้า แต่เจ้าเป็นแบบนี้ข้าควรทำตัวยังไง 555555
          แต่สำหรับคู่นี้ ไม่ได้มีแต่ความขำเอ็นดูบทเขินกันเองเท่านั้นค่ะ บทที่ซึ้ง เพราะปมในอดีตถูกดึงมาเปิดเผยให้เราและตัวละครได้รู้จนน้ำตาซึมก็มีมาให้ไม่น้อยเลยค่ะ เราประทับใจมาก คนร้องไห้ง่ายอย่างเราแอบน้ำตาไหลเล่มสองไปหลายฉากเลยค่ะ T-T

             ใครที่เคยอ่านเรื่องรัชทายาทคงจะพอเดาฝีไม้ลายมือของคุณนักเขียนได้ (เราจะหาทางทุบกองดองออกมาอ่านตามค่ะ) ส่วนใครไม่เคยและมองหาเรื่องราวที่กลับมาสานสัมพันธ์กัน เยียวยาจิตใจและกายของกันและกัน ที่ผ่านช่วงเวลาลำบากมาเนินนาน เรื่องนี้อาจใช่แนวค่ะ



    สปอยล์ประโยคในหนังสือที่ชอบบ

    “หลายปีมานี้ ชีวิตของข้าไม่ราบรื่น เจ้าก็คงลำบากไม่น้อยเช่นกัน”
    “หากเจ้าไม่คุ้นเคย ไม่เข้าใจ ดูไม่ออก หรือดูออกแล้วแต่ก็ยังรู้สึกว่า ที่ข้าทำไปเหมือนมีอะไรอย่างอื่น...เช่นนั้นข้าจะบอกให้เจ้ารู้สักหน่อย”
    “ที่ข้าทำไปเพราะว่า...ข้ารักเจ้ามาก”

    “ในที่สุดจงหว่านก็ร้องไห้ออกมา น้ำตาไหลเป็นสายคดเคี้ยวอาบลงบนใบหน้า จงหว่านพูดพลางสะอื้น...
    ...แม้ว่าข้าไปหาเจ้ามิได้ ไยเจ้ามิส่งข่าวคราว”


    แค่อ่านอีกรอบก็จะระเบิดน้ำตาแล้วค่ะ ฮือออ


    เพ้อเจ้อตัวละครร (สปอยล์มาก ๆ)

                อะแฮ่ม เราชอบคู่หลินซือมากเลยค่ะ เสียดายไม่มีบทต่อ แต่ถึงอย่างไรก็ตามสมหวังก็ดีใจมาก ๆ เลยค่ะ เพียงแต่...ใครอ่านมาถึงตรงนี้เฉลยโพให้เราหน่อยได้ไหมคะ นี่ลุ้นว่าลงถูกไหม 55555
                ส่วนตัวละครที่สองที่ชอบคือลูกสาวแฝดของหนิงหวังค่ะ สุดท้ายแล้วน่าจะได้ขึ้นบัลลังก์ตัวจริงงง


    ช่วงนี้ถ้าอ่านจบจะไปลงใน #รีวิวyคร่าวๆ ไว้นะคะ บางเรื่องอ่านไม่จบคงจะบ่น ๆ เล่า ๆ ในทวิต @chadang88 ไปพบปะกันได้นะคะ ^^


    ภาพปกจาก เพจ Sense T
    By Chadang


เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in