ขอเกริ่นเล็กน้อย

เป็นวงดนตรีจากไทยแลนด์เอง ทำดนตรีสายโพสต์ร็อค (ตามด้านบน)

ด้วยความที่อยู่ต่างจังหวัด ทำให้โอกาสในการจะได้ดูสดของวงนี้ก็น้อยมาก ก็เห็นตารางเล่นในที่ต่างๆ ของวงจากเพจเฟสบุคบ่อยๆ แต่บางสถานที่ก็ไม่เอื้อให้เราไปดูได้โดยง่าย หรือบางรายการที่ไปเล่น เช่น เทศกาลดนตรีต่างๆ ก็ไม่ตรงกับช่วงที่เราว่าง ก็เลยหลุดลอยไปไม่มีโอกาสได้ดูสดสักที แม้เกือบจะเคยได้ดูสดมาแล้วเมื่อครั้งเทศกาลสโตนฟรี 2 ตั้งใจไปดูวงนี้โดยเฉพาะ แต่ก็ได้รับข่าวว่าทางวงถอนตัว เพราะมีสมาชิกวงบาดเจ็บที่นิ้วมือ เลยอดดูไปโดยปริยาย

เล่นตรงกับวันเสาร์-อาทิตย์ ที่ 30 เม.ย. - 1 พ.ค. พอดี มีชื่อวงนี้เล่นด้วยและสถานที่ในการเล่นก็พอเดินทางได้สะดวกและเข้าถึงง่าย ผนวกตรงกับช่วงงาน สถาปนิก'59 พอดี เลยถือโอกาสเข้ากรุงเทพ ไปดูทั้งงานสถาปนิกและคอนเสิร์ตเลยทีเดียว น่าจะคุ้มกับการเดินทาง โอเค ถึงเวลาอันสมควรแล้ว (ดีใจ)

เริ่มออกเดินทางเย็นวันศุกร์ ไปถึงกรุงเทพเช้าวันเสาร์ ที่ 30 เม.ย. แพลนวันนี้คือชวนเพื่อนสาวอีก 2 คน ไปเดินงานสถาปนิกที่เมืองทอง เข้ากรุงแล้วก็ต้องให้ได้ประโยชน์อะไรกลับมาด้วย ไม่มากก็น้อย เราก็พยายามออกตัวว่า การเข้ากรุงครั้งนี้มาดูงานนะคะ หาใช่มาเที่ยวดูคอนเสิร์ตแต่อย่างใด แต่ทุกคนก็ไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ 5555 ก็ภาพด้านล่างมันฟ้องอ่ะนะ 

วันอาทิตย์ที่ 1 พ.ค. ขับรถยนต์มากับเพื่อน (เพื่อนขับนะ เพราะตัวเองขับไม่เป็น!) มาถึงงานก็ห้าโมง กว่าๆ แล้ว มาถึงช้านี่ไม่ใช่อะไร บ้านเพื่อนอยู่ไกล (บางนา) + หลงทาง + เสียเวลาหาที่จอดรถ ได้เข้างานจริงๆ ก็ยืนตรงเคารพธงชาติละ!! 

จากนั้นก็รอเพื่อนสาวอีก 1 คนที่กำลังตามมา แต่ก่อนที่จะได้รอชี คือชีก็รอสองคนนี้มาก่อนแล้ว ก็ไม่นานเท่าไหร่ ราวๆ  3 ชั่วโมงได้ ชีเลยมีงอนนิดหน่อยถึงมากที่สุด แต่สุดท้ายก็ตามมา ซื้อบัตรหน้างานคนละใบ ใบละ 300 บาท ถามหาความคุ้มค่า ตอบว่า ไม่มีเลย!!! เพราะพอเข้ามาในงานก็เดินดูเสื้อดูของไปรอบสองรอบ แล้วก็พากันไปหาของกิน ถามว่าคอนเสิร์ตได้ดูไหม? (............) โปรดเติมคำในช่องว่าง

หลังนั่งพักกินข้าวกันยังไม่เสร็จดี เวลาก็ปาเข้าไปทุ่มครึ่งละ เราก็เลยขอแยกกับเพื่อนเข้าไปโซนเวทีก่อน เพราะ Inspirative เล่นสองทุ่มนิดๆ กลัวว่าคนจะเยอะแล้วจะแทรกตัวเข้าไปยาก เลยขอเข้ามาก่อน เป็นช่วงที่วงกำลังจะขึ้นเล่นพอดี แอบได้ยินคนด้านหลังคุยกันว่า "ทุกคนมาเพื่อรอดูวงนี้เลย" เราก็โหหหห คนชอบอินสไปเรทีฟเยอะมากเลย มารอดูแน่นถนัดตา พอแทรกตัวมาได้ช่วงกลางๆ ก็ไม่เดินต่อ แล้วพิธีกรก็ส่งมอบเวทีให้กับวงที่กำลังจะเล่น เย่ อินสไปเรทีฟขึ้นเแล้ว แต่เอะ! ไหงเป็น Poly Cat

อืม เวลาเคลื่อนมาหน่อยนึง ที่แท้คนรอดูวงนี้นี่เอง! เราก็เลยได้ยืนดูและฟังคนทั้งหมดร้องเพลงของ   Poly Cat เสียงดังสนั่นหวั่นไหว เว้นอิฉัน ยืนทื่อจ่ะ!! บรรยากาศแฟนเพลงของ Poly Cat ชวนขนลุกดีนะ ร้องได้ทุกเพลงฟินกันใหญ่ เราเห็นแล้วก็ดีใจสุขสงบไปกับเขา และแล้วก็มาถึงเวลาของเรา วงต่อไปที่จะขึ้น INSPIRATIVE เย่!

หลัง Poly Cat จบ หลายๆ คนก็ทยอยเดินออกในช่วงคั่นเวลา ออกไปกว่าครึ่งเลย! เราเลยได้เขยิบเดินเข้าไปใกล้เวทีได้ง่ายและมากขึ้น แต่ไม่ขอใกล้จนติดขอบเวทีนะ เอาระยะที่พอหอมปากหอมคอ ได้มองเห็นภาพรวมก็พอละ ระหว่างรอเริ่มเล่นก็มีเสียงผู้ชายตะโกนชื่อคนหนึ่งขึ้นมา "เอมมมมมมมมม"

ชื่อมือกลองของวงนั่นเอง เรียกไป  2-3 ครั้ง ได้ยินแล้วก็น่ารักดี :)

เมื่อทุกคนบนเวทีพร้อมเล่น เราก็พร้อมจะเสพ เป็นการยืนดูสดคนเดียวที่อิ่มเอมใจนะ แม้คนที่ยืนรอบๆ จะยืนดูกับเพื่อน ดูกับแฟน (หมั่นไส้คู่ข้างหน้า / เขาหวานกันจนน่าอิจฉา? / เปล่า หยอกกันไปมาจนทำเสียสมาธิและอรรถรสในการชมสด / เขาเรียกอิจฉาไหมว่ะ? / เออ ก็ได้ แล้วแต่!) สีหน้าเรางี้ผ่องแผ้วผุดพันยิ่งนัก เพลงแรกผ่านไป เพลงสองผ่านไป เพลงสามผ่านไป ความจรรโลงใจ ปราสาทหูรับเสียงส่งความปลื้มประทับใจไปที่จิต หลับตาดู หูฟัง และบอกตัวเองว่า มาถึงแล้วนะ บรรลุความอยากแล้วนะ เก็บภาพที่ไม่ชัดมา 2-3 ภาพในช่วงเพลงแรก แล้วก็เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋า เพราะไม่อยากเสียอรรถรสในการดูสดที่อุตส่าห์ถ่อมาแต่ไกลโพ้น อยากเสพบรรยากาศ เสียงเพลง และสีสันตอนนั้นให้เต็มที่ (จริงๆ แล้วแบตหมด!!) เพล้ง!

การจะบรรยายความรู้สึกตอนได้ดูวงที่ตัวเองชอบนั้น ...............

การเดินทางมาเพื่อชมวงนี้เล่นสดสักครั้ง เหมือนจะดูไร้สาระมากเลย แต่นั่นแหละ มันเป็นเป้าหมายที่ทำให้เราเดินทาง แม้เป้าหมายจะเล็กน้อยแต่ก็ทำให้เราอิ่มใจ และแม้ว่ากลับมาแล้วเงินในบัญชีเราจะคงเหลือนไม่ถึง 10 บาทก็ตาม ดังที่ ‎แพท บุญสินสุข‬ ได้เขียนไว้ในหนังสือ 

ส่งท้ายด้วยภาพก่อนกลับช่วง The Yers กำลังเล่น แต่ 3 คนนี้เดินทางกลับค่ะ ณ ลานจอดรถด้านข้างอาคารสถานีรถไฟฟ้ามักกะสัน ก็ยืนร้องเต้นกันตรงนี้สักพักถึงค่อยกลับ

จบการนำเสนอแต่ไม่ชักนำเพียงเท่านี้ :)