I didn't even see you when I like you.
Now, I ain't got no time.
เช้าวันหนึ่งในเดือนพฤษภาคม
วินาทีแรกที่ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องเล็กๆของเรา
ท่อนนี้ของเพลง undo จากวงร็อคสัญชาติอังกฤษ, the 1975 กำลังเล่นอยู่
และแน่นอน ตามมาด้วยเสียงทุ้มกังวานส่งเสียงฮึมฮัมคลอไปตามเพลงโปรดของเจ้าของเสียง
เขาชอบเพลงนี้มาตลอด และมักจะร้องมันออกมาดังๆเวลาที่อยู่คนเดียว
นั่นเป็นครั้งที่สุดท้ายที่ผมได้ยินมัน
Girl I wanna see you undo it
I wanna see you but you're not mine
ผมกำลังนั่ง
ปล่อยให้เสียงดนตรีลอยผ่านหูไปอย่างไม่ใยดี
ผมไม่ค่อยจะยินดียินร้ายกับการที่เขาเคยเปิดเพลงนั้นทั้งวันทั้งคืน
ไม่ได้ชอบ แต่ก็ไม่ได้แย่
แต่ใช่ เขาชอบ
และแน่นอนว่ามากมายกว่าที่ระยะเวลา 7 ปีจะเปิดเผยความชอบของใครซักคนออกมาได้
ผมไม่เคยเห็นเขาชอบอะไรเท่านี้มาก่อน
ไม่แม้แต่ผมเอง
นี่อาจจะเป็นคืนย้อนเวลา
เป็นคืนๆหนึ่งที่เราจะอนุญาตให้ตัวเองหลุดลอยไปกับอดีตได้โดยไม่ต้องรู้สึกผิด
การจดจำไม่ใช่เรื่องผิด ไม่ผิดเลย
บางทีคุณต้องปล่อยให้ตัวเองได้จดจำและระลึกถึง
เป็นหนึ่งในวิธีเก็บรักษาความทรงจำดีๆ
เราเหมือนเทียนหอม
หอมหวานและนุ่มนวล
เนิบช้าชั่วเปลวไฟ
จากมาและจากไป
รวดเร็วและยาวนานเพียงนั้น
เราอาจจะไม่เคยเกิดขึ้น
อาจจะไม่เคยมีอยู่จริง
แต่ผมยังจำได้ขึ้นใจ จำได้ทุกอย่าง
หากว่าทุกอย่างไม่จริง
ผมก็ไม่จริง
และหากว่านี่เป็นครั้งสุดท้ายที่จะเอ่ยคำอำลา
ผมอยากให้เขาได้รู้ว่า แผ่นเสียงทุกแผ่นของเขายังคงอยู่
ขอโทษที่แอบหยิบมาเล่นบ้างเป็นบางที
ถึงเขาคนนั้น คนที่ทำให้ผมไม่เคยหยุดเล่นเพลงนี้อีกเลย
ส่งข้อความ.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in