เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
มรดกตกผลึกSALMONBOOKS
คำนำ


  •        
  •            ลึกๆ แล้ว เราเชื่อว่า จักรพันธุ์ ขวัญมงคล เป็นคนรุ่มรวยอารมณ์ขัน  นับตั้งแต่รู้จักกันผ่านผลงาน
    การเขียน เราก็จับลีลาความขี้เล่นในน้ำเสียงของชายคนนี้ได้เสมอมา ไม่ว่าจะเป็นการเล่นคำ เล็กๆน้อยๆ การเล่าเรื่องที่ชวนขบชวนคิดและชวนขำเป็นฉากๆ ไปจนถึงการจิกกัดตัวเองอยู่บ่อยๆ ที่หลายครั้งหลายคราเรียกเสียงฮาจากเราได้เป็นระยะๆ
              เราจึงไม่พลาดที่จะเอ่ยปากชวนเขามาเขียนเรื่องขำขันสไตล์จักรพันธุ์แบบเต็มตัว แต่ผิดคาดที่เขาปฏิเสธเราอย่างเร็วไว ด้วยเหตุผลง่ายๆ ว่าช่วงเวลาของการเขียนเรื่องแบบนั้นมันผ่านมานานแล้ว จะให้เขียนเรื่องตลกเป็นพรืดๆ ก็เหมือนการให้ออกไปเล่าเรื่องตลกบนเวที ใครมันจะไปอยากเล่ากัน! (ข้อความหลังๆ เขาไม่ได้พูด เราจินตนาการเอาเองจากน้ำเสียงและท่าทางของเขา)         
               “แต่กำลังเขียนนวนิยายอยู่นะ ไว้จะส่งให้อ่าน”

              มรดกตกผลึก  คือนวนิยายที่จักรพันธุ์ว่าเอาไว้ แรกที่ได้รับเขาทำให้เราสงสัยว่าการสนทนากันครั้งก่อน เขาคิดแบบนั้นจริงจังหรือกำลังเล่นมุขกันแน่  เพราะนวนิยายในมือคุณเล่มนี้ ดำเนินเรื่องโดยตลกคนหนึ่งที่จับพลัดจับผลูกลายเป็นเศรษฐีในชั่วพริบตา แถมบรรยากาศในเรื่องยังพาเราย้อนกลับไปนึกถึงยุคตลกคาเฟ่ยังรุ่งเรือง อบอวลไปด้วยการเล่นมุขที่มีมาไม่ขาด คลอเคล้ากับบรรยากาศแบบไทยๆ
    อ่านแล้วยิ้มมุมปากพร้อมขำเป็นระยะอย่างนี้ ยังจะไม่ให้เรียกว่าเรื่องตลกอีกหรือ!    
               "ก็ไม่ใช่น่ะซี่”  
               จักรพันธุ์ไม่ได้ตอบ แต่คล้ายว่าเราได้ยินเช่นนั้น เพราะขณะที่ความเฮฮาดำเนินไปเรื่อยๆ เราก็สัมผัสได้ถึงความจริงจังในน้ำเสียง ความขึงขังในบรรยากาศ และมวลความรู้สึกบางอย่างในเรื่องเล่าที่จะว่าเศร้าก็ไม่เชิง จะว่าร่าเริงก็ไม่ใช่
               มันเป็นมวลความรู้สึกคล้ายเวลาหันไปมองเรื่องเก่าๆ ในชีวิต ที่ในช่วงขณะนั้นเราอาจเครียดแทบตาย แต่เมื่อผ่านมันมาได้ก็กลับกลายเป็นเรื่องขำขัน
               และในขณะเดียวกัน มรดก—ที่อยู่ในรูปแบบนวนิยายจากจักรพันธุ์ก็พาเราไปหาอีกซอกหลืบของชีวิต ว่าท่ามกลางเสียงหัวเราะเหล่านั้น เราเคยปกปิดอะไรเอาไว้ และเราจะกล้าเผชิญหน้ามันเมื่อไร
              มีแต่เราเท่านั้นที่รู้อยู่ลึกๆ
    สำนักพิมพ์แซลมอน
  • คำนำผู้เขียน


    1. ผมคิดโครงเรื่องของนิยายเรื่องนี้ราวปลายปี 2557 ด้วยความรู้สึกผิดกับเรื่องราวหลายต่อหลายเรื่องที่เคยทำไว้ในอดีต ทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องราวแบบที่ผมต้องสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วเผชิญหน้ากับมัน วันนั้นผมบอกตัวเองว่าคงไม่อาจหลีกเลี่ยงได้อีกต่อไปแล้ว

    2. ตอนเป็นเด็ก ช่วงปิดเทอม ผู้ใหญ่จะให้เงินผมไว้กินขนม ผมจะเจียดเงินส่วนหนึ่งเป็นค่าเช่าวิดีโอมาดูยามว่าง ผมต้องเลือกระหว่างสามตัวเลือกต่อไปนี้ หนึ่ง—หนังฝรั่ง สอง—ซีรีส์ ไอ้มดแดง ขบวนการห้าสีต่างๆ กับการ์ตูนญี่ปุ่น และสาม—วิดีโอตลกคาเฟ่ ซึ่งเท่าที่จำได้ ผมเสียเงินให้ตัวเลือกที่สามนี้มากที่สุด

    3. นิยายเรื่องนี้ เกิดจากการผสมสองข้อด้านบนซึ่งไม่เกี่ยวกันเลยไว้ด้วยกัน คือผมอยากเขียนอะไรสักอย่างไว้เตือนตัวเอง กับอยากบันทึกช่วงเวลาสั้นๆ ที่ผมหัวเราะให้กับโลกได้อย่างเต็มที่ ชื่อ สถานที่ เหตุการณ์ และวันเวลาต่างๆ ซึ่งอยู่ในนิยายล้วนสมมติขึ้นทั้งสิ้น หากบังเอิญไปพ้องหรือเหมือนกับใครหรืออะไรเข้าผมขออภัยล่วงหน้ามา ณ ที่นี้

    จักรพันธุ์ ขวัญมงคล
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in