'ฉันเป็นใคร'
เป็นคำถามพื้นๆที่สุดที่เคยเจอมา มักจะโดนถามบ่อยๆช่วงเป็นวัยรุ่น ช่วงแห่งการเปลี่ยนแปลง เป็นการปะทะกันระหว่างสองโลก 

โลกของเด็ก กับ โลกของผู้ใหญ่ 
โลกแห่งความงดงาม กับ โลกแห่งความมืดมน

สัมคมสมัยนี้ไม่สามารถมอบความฝันให้กับวัยรุ่น ดังนั้นพอโดนถามว่า 'ความฝันของเธอคืออะไร' คำถามนี้มักจะมาบ่อยในช่วงเปลี่ยนผ่าน เช่น ตอน ม.6 ที่กำลังเตรียมสอบเข้ามหาลัย

บางทีเราก็ไม่สามารถตอบได้อย่างมั่นใจในทันที พวกผู้ใหญ่ก็จะถามต่อ 'ยังอายุน้อยๆอยู่เลย เด็กใหม่ไฟแรงต้องมีความฝันสิ' ถามแต่ความฝัน ความฝัน ความฝัน ....ความฝันนี่แหละ ปัญหา!

บางคนสามารถตอบคำถามนี้ได้โดยง่ายด้วยใจอันแรงกล้า แต่บางคนก็รู้สึกไม่มั่นใจ บางคนอาจบอกว่า 'ไม่รู้เหมือนกัน' ..... ความเชื่อมั่นของคนที่อยากกระโจนเข้าสู่ความฝันไม่ใช่เรื่องเลวร้าย แต่เราไม่ควรยึดติดกับความฝันนั้นมากเกินไป ยิ่งเราโตขึ้นเราจะยิ่งเห็นว่าสังคมมันเปลี่ยนไป ประสบการณ์ของเราย่อมเปลี่ยนไปเช่นกัน ความฝันจึงคล้อยตามกาลเวลาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ความฝันในวัยเด็กที่เรายึดมั่นมันเป็นเพียงโซ่ที่ล่ามเราไว้ ไม่ใช่ปีกที่แกร่งกล้า

ย้อนกลับไปคำถามที่ว่า 'ฉันคือใคร' หากไปเดินๆถามคนทั่วไป พวกนั้นคงตอบด้วยความรำคาญว่า 'ฉันก็คือฉัน จะเป็นใครหล่ะ' เป็นคำตอบธรรมดามากแต่กลับหลงลืมแก่นสำคัญบางอย่างไป .... ใช่ไง ฉันก็คือฉัน มีตัวตนที่ต่างจากคนอื่นๆ การโตเป็นผู้ใหญ่จึงไม่ใช่เพียงเพื่อมีงานทำ หาเงินเยอะๆ แต่เป็นหนึ่งในการค้นหา 'ตัวตนที่แท้จริง' อีกด้วย

Demian โดย HermannHesse

แด่ทุกคนที่กำลังตามหาความฝัน หรือกำลังพยายามทำบางสิ่งให้ดีขึ้น 

'ในยามที่ค่ำคืนมันใกล้เข้ามาหาเธอ
เราจะหาทางออกจากความมืดมิดนี้เอง' ?