ต่อให้ได้เดินตรงทางตามใจหวัง แต่หลายครั้งพอโดนเกี่ยวด้วยลวดหนาม เราก็ได้แต่ลูบแผลแล้วถามตัวเองอีกครั้งว่านี่คืองานในฝันแล้วจริงหรือ

ยังไม่นับกับการเดินไม่ถูกทางที่หลายครั้งกว่าจะหาป้ายยูเทิร์นเจอก็ทำเอาเสียเวลาไปหลายกิโลฯ

เราจึงได้แต่อิจฉาคนที่เดินต่อตามใจฝันโดยไม่สนว่าต้องล้มลุกคลุกคลานเท่าไร

ปลายปี 2016 ทีมแซลมอนพากันยกพลขึ้นเชียงใหม่ จัดงานมหแบหนังสือแห่งชาติ (ใช่ คุณอ่านไม่ผิด งานชื่อมหแบจริงๆ...) เพื่อนำหนังสือและนักเขียนของเราไปพบปะผู้อ่านภาคเหนือ ในงานนั้นเรามีเซสชั่นพิเศษชื่อว่า Meet the Editor หรือการเปิดให้นักเขียนทางบ้านนำต้นฉบับมาคุยกันแบบตัวต่อตัว

เราได้พบนักเขียนหลายคน หนึ่งในนั้นคือ โสภณ ศุภมั่งมี 

เขาหอบต้นฉบับมาหนึ่งปึกใหญ่ โดยรวมแล้วมันว่าด้วยเรื่องราวของความหวัง ความฝัน และแรงบันดาลใจ

บอกตามตรง หลังนั่งอ่านไปได้สักพัก เราเตรียมบอกปัดด้วยเหตุผลว่าต้นฉบับของเขาไม่ใช่แนวทางถนัดของสำนักพิมพ์ แต่ทันทีที่พลิกไปเจอประวัติ แล้วไล่สายตาพบว่า เขาเคยทำงานเป็นโปรแกรมเมอร์ที่ไมโครซอฟต์เกือบห้าปี เราเลยสงสัยว่าแล้วทุกวันนี้เขาทำอะไร

ช่วยธุรกิจที่บ้าน คือคำตอบ

ด้วยความอยากรู้เราเลยซักไซ้ต่อว่าไปทำอีท่าไหน ถึงได้ไปเป็นหนึ่งในพนักงานของบริษัทระดับโลกได้ เมื่อเขาตอบมาเราก็ยิงคำถามต่อไม่ยั้งว่า แล้ววัฒนธรรมที่หลอมรวมคนจากทั้งโลกไว้ด้วยกันวุ่นวายบ้างไหม ความเหนื่อยยากของโปรแกรมเมอร์เป็นอย่างไร และที่เขาว่าคนเหล่านี้เนิร์ดนั้นจริงหรือเปล่า

เรื่องราวที่เขาเล่าในวันนั้นกลายเป็นที่มาของหนังสือในมือคุณเล่มนี้

ไม่ใช่เพราะเกรงใจที่ปล่อยให้เขาเล่ายืดยาว แต่เป็นเพราะเรื่องที่เขาเล่าทำให้เราได้พบกับทางเดินใหม่ที่ไม่เคยไปมาก่อน

ทางของคนเนิร์ดๆ

ตามความเข้าใจทั่วไป เมื่อพูดคำว่าเนิร์ดเราอาจนึกถึงคนที่นั่งหลังขดหลังแข็งหน้าคอมพิวเตอร์เพื่อกระทำการเขียนโค้ด สร้างโปรแกรม พัฒนาแอพพลิเคชั่นต่างๆ

แต่เนิร์ดที่อยู่ในชื่อของหนังสือเล่มนี้ ไม่ได้มีความหมายเพียงเท่านั้น เราหมายถึงคนที่หมกหมุ่นกับความฝันจนไม่สนว่าต้องล้มแล้วลุกสักกี่ครั้งต่างหาก

เรารู้ตั้งแต่ต้นว่าความฝันในการเป็นโปรแกรมเมอร์ของโสภณจบลงแล้ว แต่เมื่อฟังน้ำเสียง และมองคนตรงหน้า เรากลับพบว่าเขาไม่เคยลืมฝันนั้น ไม่ว่ามันจะดีหรือร้าย จะฝากบาดแผลไว้เท่าไร เขาก็เล่าถึงมันอย่างสบายใจ เราเลยชวนเขานำความฝันที่จบไปมาผสมกับเส้นทางความฝันครั้งใหม่จนกลายเป็นหนังสือเล่มนี้

หนังสือที่ทำให้เราต้องกลับมามองตัวเองอีกครั้งว่าการเดินบนเส้นทางฝัน

เราเนิร์ดกับมันพอหรือยัง

แล้วคนส่วนใหญ่ก็มักจะถามต่อว่า

“ทำงานที่ไมโครซอฟต์สนุกมั้ย?”

คำถามนี้ตอบยากกว่าคำถามแรกเยอะครับ เพราะนิยามคำว่า ‘สนุก’ ของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางอย่างที่ผมเห็นว่าน่าสนใจ บางคนอาจฟังแล้วกลอกตา มองบนสติหลุดลอยออกจากร่างไปเลย หรือบางอย่างที่ผมเห็นว่าปกตินะ เฉยๆ แต่แค่พูดผ่านๆ หลายคนกลับสนใจ อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อ

ผมเลยเขียนหนังสือเล่มนี้เพื่อตอบคำถามว่าการเป็นโปรแกรมเมอร์ที่บริษัทไมโครซอฟต์นั้นสนุกมั้ย?

แต่ไม่ต้องห่วงว่าผมจะเล่าเรื่องการเขียนโค้ดสร้างโปรแกรมเหมือนหนังสือแบบเรียนวิชา Programming 101 (ซึ่งที่จริงแล้วเป็นเรื่องสนุกสำหรับผมนะ) เนื้อหาในหนังสือเล่มนี้เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างที่ผมทำงานในไมโครซอฟต์ เป็นการทุบทำลายภาพจำเหล่าเนิร์ดทั้งหลาย ที่ถ้าคนภายนอกมองเข้ามาอาจคิดว่าพวกเขาเป็นมนุษย์อีก สายพันธุ์ที่พูดจาแปลกๆ ไม่รู้เรื่อง เป็นพวก introvert ขี้อาย เก็บตัว ไม่สังสรรค์เฮฮา แต่ที่จริงแล้วชีวิตของพวกเรามีอะไรมากกว่าเปลือกนอกที่คนส่วนใหญ่เข้าใจ

อีกความพยายามของการเขียนหนังสือเล่มนี้ คือบอกเล่าถึงวัฒนธรรมบางส่วนของการทำงานในบริษัทเทคโนโลยีขนาดใหญ่เป็นอันดับต้นๆ ของโลก ภาระหน้าที่รับผิดชอบงานหนักมากขนาดไหน ขั้นตอนของโปรเจกต์แต่ละชิ้นกว่าจะออกสู่สายตาคนนอกมีอะไรบ้าง ความมั่นคงของงานเป็นยังไง รายได้และการเลื่อนขั้นเป็นแบบไหน การพบเจอกับลูกค้าที่หลากหลายจากทั่วโลก การประสานงานกันแบบข้ามทวีปต่างไทม์โซน ความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงานภายในทีมของตัวเองและทีมอื่นๆ ซึ่งต่อให้ผมไม่เคยทำงานกับบริษัทในประเทศไทย แต่ผมเชื่อว่าผู้อ่านจะเห็นภาพในมุมกว้างและได้เห็นอะไรที่แปลกแตกต่างออกไปบ้างไม่มากก็น้อย

สุดท้าย หนังสือเล่มนี้ถูกเขียนขึ้นเพื่อแสดงให้เห็นว่าเป้าหมายที่เรียกว่า ‘ความฝัน’ นั้นไม่ได้เกิดขึ้นเพราะโชคช่วยหรือพรวิเศษจากฟากฟ้า แต่แลกมาด้วยหยาดเหงื่อทุกเม็ด จากความมุ่งมั่นทุ่มเท ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคระหว่างทาง และก้มหน้าพยายามอย่างสุดความสามารถ

เชื่อผมเถอะครับ...มันคุ้มค่าแก่การรอคอยจริงๆ