"เธอรัักเราใช่ไหม......"
"......"
"ปล่อยเราไปได้ไหม..."
".........อื้อ โอเค"
"ขอบคุณมากนะ ขอบคุณเธอจริงๆ
ขอบคุณสำหรับที่ผ่านๆมานะ
เรา......ขอโทษด้วยนะ"
"..อื้ม"
"เราไปก่อนนะ มีอะไรปรึกษาได้เสมอนะ"
เอาจริงใครเขาเปิดเรื่องด้วยการดราม่า มันควรจะเล่าถึงตอนวันที่ฉันอยู่ในวันเกิดตัวเองไม่ใช่หรอ?
ไม่หรอก นั่นไม่ใช่ประเด็น นี่คือสิ่งที่ฉันเจอหลังจากวันเกิดได้เพียง1วัน จบแล้ว 6 เดือนที่ผ่านมา การยื้อไม่มีความหมายอีกต่อไป ฉันถูกผู้ชายโลเลคนนึงบอกเลิก เป็นการเลิิกราที่ไม่เสียน้ำตาสักหยด ชีวิตฉันเหมือนมีเมฆฝนติดตัวตลอดเวลาอยู่ประมาณ1อาทิตย์ ที่ฉันคาดหวังและเขาคาดหวังในช่วงวัยที่ฉัน20 ฉันแค่หวังว่าต่อจากนี้ฉันจะใช้ชีวิตแบบไหนให้มีความสุขทำยังไงให้ฉัน ดูมีความเป็นผู้ใหญ่ แค่นั้น นี่แหละเรื่องราวที่ต้อนรับชีวิต วัย 20 ของฉัน ทุกวันนี้ยังมีคำถามว่า ทำไม ฉันถึงไม่ร้องไห้เลย ทั้งที่รักเขามากมายขนาดนั้น จนฉันได้มาพบคำตอบหลังจาก1เดือนว่า
"เพราะฉันทำพลาดไปแล้ว แล้วจะมีประโยชน์อะไรที่จะมานั่งเสียใจกับสิ่งที่มันพลาดแล้วมันกำลังจะผ่านไป"
*****ปล.หลังจากที่วางสายจากแฟนเก่า ฉันก็แชทไลน์กับรุ่นพี่คนนึงที่ทำงานเป็นบุรษพยาบาลโรงพยาบาลแถวบ้านฉัน อย่างสนุกสนาน เขาหน้าตาน่ารักอีกทั้งขี้เล่นมากๆ
******ปล.2 เขาได้ไลน์ฉันมาจากตอนฉันไปตรวจสุขภาพเพื่อพบหมอเกี่ยวกับโรคที่ฉันเป็นหนักในตอนนั้น
.......นี่แหละ 20 ได้1วันของฉัน.......
****ปล.3 ปัจจุบันเราเลิกคุยกันแล้วเพราะเขาชอบหาเรื่องทะเลาะกับฉัน ทุกครั้งที่ฉันไม่ว่างมาตอบไลน์เขาบ่อยๆ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in