ใกล้สิ้นปีแล้ว เวลาผ่านไปเร็วมาก จากต้นปีที่เริ่มต้นอย่างเอื่อยๆ ไม่ค่อยได้ออกไปทำอะไรเยอะเท่าปีที่แล้วที่สมบุกสมบันมากๆ จำได้ว่างานที่รร.เยอะมากจนไม่ได้กลับไปนอนบ้านเลย

         แต่ปีนี้เป็นปีที่แปลกเพราะปกติชีวิตช่วงม.ปลายของรุ่นพี่ที่ผ่านๆมามันดูวุ่นวาย บ้านช่องไม่ได้กลับ งานรร.มันรัดตัวพอสมควร แต่ตอนนี้ได้อยู่กับครอบครัว ได้ใช้เวลาด้วยกันเหมือนแต่ก่อน ถึงแม้ไม่ได้ออกไปเที่ยว หรือออกไปดูหนังด้วยกัน เนื่องจากเวลาว่างของพ่อกับแม่ก็ไม่ตรงกับเรา แต่แค่ทำกับข้าวง่ายๆกินที่บ้านด้วยกันก็มีความสุขแล้ว ไม่ต้องออกไปดูหนังถึงในห้าง วนกลับมาเปิดแผ่นหนังเรื่องเดิม แผ่นที่เราชอบตอนเด็กๆ ทำให้หัวเราะออกมา ต้องขอบคุณพ่อกับแม่ที่เปิดแฮร์รี่พอตเตอร์ให้ดู ฟังเพลงคลาสสิคอะไรเทือกๆนั้น เพราะไม่งั้นเราคงไม่เป็นเราในตอนนี้ เหมือนหนังเปิดโลกจินตนาการ กระตุ้นความอยากอ่านหนังสือเล่มใหญ่ๆ เพราะตอนนั้นต่อต้านแม่เพราะไม่อยากอ่านหนังสือสอบ แต่ตั้งน่าตั้งตาอ่านคุณพอตเตอร์จนจบเล่มหนึ่ง คือมองกลับไปก็ฮาตัวเองเหมือนกัน (แต่หลังจากนั้นก็อ่านหนังสือสอบนะเฟ้ย)