.

.

บอกตรงๆว่ายังมึนอยู่ ... เขียนอะไรไม่ออกเลยค่ะ 

.

ระหว่างนี้ฟัง Once in a blue moon เป็น BGM ไปพลางๆ ^^

.

เมื่อคืนนี้ เผลอหลับไป แล้วสะดุ้งตื่นด้วยการสั่นเตือนของโทรศัพท์ที่ยังเปิดทิ้งไว้ และวางไว้บนพุง

ประมาณตีหนึ่ง(เวลาไทย)/ตีสาม(เวลาญี่ปุ่น)

ตื่นมาด้วยอาการเบลอๆ มึนๆ แล้วก็กลายเป็นอาการสติแตกผสมกับการมึนๆ เบลอๆ

มีเมนชั่นที่น่าตื่นตระหนกมากมาหา ในใจนี่คิดว่า ซวยแล้วค่ะกรู ซวยแน่ๆอีกแล้ววว

มองกลับไปตอนนั้นก็ตลกนะ แบบต่างคนต่างแพนิคมากเลย (แต่มันไม่ตลกเลย ณ นาทีนั้น T_T)

มีหลายคนบอกว่าไม่ควรพูดอะไรแบบนั้น

แต่เราว่ามันโอเคกว่านะที่จะพูดออกไป ดีกว่าปล่อยให้มันสายเกินไป

ไม่รู้คนอื่นคิดยังไง แต่เราว่ามันดีกว่ากันแน่ๆ และเราว่าเราเข้าใจการกระทำต่างๆของคุณศิลปินนะ

(ทำไมชั้นจะต้องมาเฉลยอะไรแบบนี้ด้วยฟระ)

เมื่อคืนนี้ ใช้เวลาสามนาที (เดิมเขียนไว้ว่าสองนาที เพราะคิดว่าคงประมาณนั้น แต่พอไปดูเวลาใน chat จริงๆแล้วมันเป็นสามนาทีเลย //นี่ตอนนั้นชั้นใช้เวลาคิดตั้งสามนาทีเชียวเรอะ o_O!) ในการจ้องหน้าจอโทสับอยู่อย่างนั้น  แล้วคิดในใจว่า "เอาจริงเหรอฟระ" (คือจริงๆนอกจากคิดแล้วก็พิมพ์ลงไปด้วยนี่สิคะ 55555 นี่ก็ไร้สติพอกัน) ก่อนจะพิมพ์อีเมลลงไป 

นี่ก็ยิ่งปลอบคนไม่เป็น แถมคนๆนั้นยังเป็นคนที่โคตรจะเซ้นสิถีฟมากๆด้วย ตัวเองก็เบลอด้วย แล้วนี่ถ้าชั้นพิมพ์อะไรผิดไปคำนึงนี่ ชั้นจะรับผิดชอบยังไงดีฟระเนี่ย 

ตอนนั้นรู้แค่ว่า ปล่อยไปไม่ได้ ตัดบทไม่ได้ นิ่งเฉยยิ่งไม่ได้

และ ของบางอย่างทำลายไม่ได้

บอกเลยว่าเป็นหนึ่งชั่วโมงแห่งความเครียดจริงๆนะคืนนั้น
คือตัวเราอ่ะไม่เป็นอะไรหรอก ไม่ใช่ว่าไม่เครียดไม่ตกใจนะ เรารับสถาณการณ์ได้ แต่เราไม่รู้เลยว่าฝั่งตรงข้ามนี่เตลิดไปไหนแล้ว (ตัวอักษรมันจับอารมณ์ได้ไม่ 100% หรอก)
พยายามดึงกลับมาให้อยู่ในความสงบ นี่ไม่มั่นใจอะไรซักอย่าง ไม่มั่นใจด้วยว่าเรามีความสามารถทำให้อะไรๆในตอนนั้นมันดีขึ้นได้

รู้แต่ว่า เราก็ไม่ยอมข้ามมันไปเช่นกัน ...
อย่าเชื่อข้าพเจ้ามาก เรามันเป็นมนุษย์ปกติที่ฟังเพลงธรรมดาๆมากเลย อย่าเอาความไว้วางใจ อย่าเอาชีวิตมาอยู่กับอะไรแบบชั้นนี่
อยากพูดแบบนี้มาก (หรือพูดไปแล้วฟระ?)

เออ แล้วคุณศิลปินนี่เวลาจะจิกเอาคำตอบให้ได้นี่โคตรน่ากลัวอ่ะ //แบบว่า แกรต้องตอบมาเด๋วนี้ และจะไม่เลิกจนกว่าจะได้คำตอบอ่ะ
ไม่ตกใจกับอะไรแบบนี้นะ เพราะนี่โดนยิงคำถามจนชินแร้นค่ะ 555
แต่แบบ ขอเวลาข้าน้อยตั้งสติหน่อยค่ะ รัวมาที คิดนึกอะไรไม่ทันเลอ

พอมาตอนเช้า นางก็ตื่นมาแต่เช้าเลยนะ นี่ก็ตื่นมาฟังเพลง(อย่างตั้งใจมาก)แต่เช้า ไม่เคยฟังเพลงแบบตั้งใจขนาดนี้มาก่อน 55555
ตอนเปิดเมลนี่ตื่นเต้นมาก ตื่นเต้นทำไมไม่รู้ ทั้งๆที่เมื่อคืนก็เปิดเมลไปแล้ว (แต่มันโหลดไฟล์ไม่สำเร็จง่ะ) พอมาเปิดในคอมพ์แล้วทำไมตื่นเต้นมากกกกก
แล้วก็ ... เคลียร์ค่ะ
นี่คุ้ยหาทุกอย่างเท่าที่สามารถมีเบาะแสได้ รื้อความจำกันสุดฤทธิ์
แล้วก็ ... สบายใจกันไปนะ
ก็บอกแล้ว ว่า "พรุ่งนี้ยังมี" รอให้เช้าก่อน รอพรุ่งนี้ เดี๋ยวมันก็คลี่คลายเอง

//จริงๆคือ ตอนนั้นง่วงมาก อยากไปนอนแล้ว ให้มานึกอะไรตอนนี้ก็นึกไม่ออกหรอกเธอว์ แต่มันก็พูดแบบนั้นไม่ได้ใช่ป่ะ ในกรณีแบบนี้ เราไม่สามารถทิ้งให้คนสติแตกอยู่คนเดียวได้น่ะ ^^ (ไม่ว่าใครชั้นก็ทำแบบนี้นะ) ไม่ใช่ว่าเป็นคนดีอะไร แค่ไม่อยากต้องมาเสียใจทีหลัง

ป.ล. นี่บอกให้คุณศิลปินอันฟอลไปแล้ว นางหัวเราะค่ะ //อัลลัยยยยย 555555
ครั้งก่อนนางอาจจะเผลอกดฟอลอิชั้นแบบไม่ตั้งใจ (หลายรอบอยู่) แต่ครั้งนี้รู้ว่าตั้งใจกดฟอลจริงๆ แล้วนี่ก็บอกจริงจังไปว่า อันฟอลเถอะค่ะ 55555
ฟังดูน่าหมั่นไส้มากเลย แต่เอาจริงๆค่ะ อย่ามาฟอลชั้นเลยยย
นางก็อันฟอลให้นะ เป็นศิลปินที่โคตรตามใจแฟนเพลงค่ะ 55555 น่ารักมาก >__<

ป.ล.2 ...คนบางคนเปราะบาง แต่เราว่าเธอไม่ได้เปราะบางขนาดนั้น (ในส่วนที่รู้จักน่ะนะ) ^_^

เบื้องหลังความเปราะบางนั้น มีปีศาจซ่อนอยู่...

201608061325
แล้วก็เป็นไปตามคาดเนาะ ไม่ได้ผิดไปจากที่คิดซักเท่าไหร่จริงๆ นี่โดนพายุติ่งแซะอยู่ค่ะ
คือรู้นะว่าจะโดนอะไรบ้าง ยังบอกคุณศิลปินไปเลยว่าชั้นโดนแน่ๆ ^^
จริงๆที่ยังมีพลังงานด้านบวกอยู่จนนาทีนี้ก็อาจจะเป็นแค่คำบางคำ ประโยคบางประโยค เสียงหัวเราะ (ไอ่ที่พิมพ์ 555 เนี่ยแหละ) ...
... หรือแค่ความสบายใจ หรือความมีสติ(แล้ว) ของใครบางคน เท่านั้นแหละ ^^
พลังงานนั้นเยอะจนอะไรมืดดำก็ยังทำอะไรไม่ได้ ^^
ปกติเจออะไรแบบนี้อาจจะหงุดหงิดไปแล้วนะ แต่นี่ก็สงสัยตัวเอง ว่าทำไมมันยังสบายๆได้อยู่ ... ก็เลยคิดว่า มันคงเป็นแบบนั้นนั่นแหละ
เพราะงั้น วิธีการบาลานซ์ก็คือ แกจะทุกข์จะดาร์กแค่ไหนก็ได้ แต่มันต้องมีพลังบวก(ซักอย่าง)ในชีวิต มาทำให้ไม่จมลงไปในความดำมืดนั้น
ก่อนที่ร่างจะแหลกละเอียดและสูญสลายไป

*

edit 20160902 13:13 //เอา lyrics มาแปะ ^^

อย่าโกรธฉันถ้าฉันยังเป็นเหมือนเดิม
ถ้าฉันยังคงรอคอยตรงที่เดิม
ฉันพยายามมากเหลือเกินที่จะก้าวเดินข้ามไป

แต่ฉันก็ทำไม่ไหวสักที ผิดหรือที่ฉันไม่มีแรงเริ่มใหม่
หากเธอลองมายืนที่ฉันยืนอยู่ ลองคิดด้วยหัวใจฉันสักครั้ง จะเข้าใจทุกสิ่ง

ลองมองดูคนรักด้วยดวงตาคู่นี้ ลองมีชีวิตเพื่อเธออย่างฉัน สักวินาที
ลองมีความคิดถึงครึ่งหนึ่งที่ฉันมี เธอคงเข้าใจตัวฉันสักที

อาจเพราะว่าเราใช้คนละหัวใจ ไม่เหมือนวันวานที่เคยใช้ร่วมกัน
เมื่อมองจากมุมเธอที่ยืนอยู่ อาจดูน่ารำคาญ ทั้งที่ฉันก็เหมือนเดิมอย่างนี้

ลองมองดูคนรักด้วยดวงตาคู่นี้ ลองมีชีวิตเพื่อเธออย่างฉัน สักวินาที
ลองมีความคิดถึงครึ่งหนึ่งที่ฉันมี เธอคงเข้าใจตัวฉันสักที

แล้วเธอก็คงได้รู้จักกับความปวดร้าว เมื่อความคิดถึงกลายเป็นว่างเปล่า
แล้วเธอก็คงได้รู้สึกกับการมีความหวังเมื่อเจอเขาเข้ามา
แล้วกลายเป็นเขาพูดว่า..พอสักทีแบบนี้มันอึดอัดรู้ไหม
.
.
.
ลองมองดูคนรักด้วยดวงตาคู่นี้ ลองมีชีวิตเพื่อเธออย่างฉัน สักวินาที
ลองมีความคิดถึงครึ่งหนึ่งที่ฉันมี เธอคงเข้าใจตัวฉันสักที

.