“นอกจากงานประจำที่คุณทำเกือบทุกวัน วันเสาร์-อาทิตย์หากพอจะมีเวลาว่างเหมือนคนอื่น คุณทำอะไร”
“ก็บูชาแมว ทำงานอาร์ตที่เขาจ้าง หาเพลงฟัง เข้ากะเขียนหนังสือหลังเที่ยงคืน
มีเวลาก็ทำอาหารกินเองบ้างถ้ามีแก่ใจอยากจะทำ”
ในระหว่างตอบคำถามผมก็เดินดุ่มไปเปิด แฟนตาซี โอปุสที่17ของชูมานน์ / จัดแจงที่นั่งก่อนมื้อค่ำ / เปิดขวดคราฟเบียร์กลิ่นจิงเจอร์เลมอน / แขกที่ไม่ได้รับเชิญมาเยือนโลกส่วนตัว ก่อนจะขอตัวไปเปิดเตาต้มน้ำให้เดือด / นำใบกะหล่ำปลีม่วงที่แช่ในเบคกิ้งโซดาล้างแล้วแยกไว้ลงไปลวกสักสี่ซ้าห้านาที ก่อนนำมาใส่ลงในชามน้ำเย็นแล้วฉีกเป็นชิ้นๆ ตั้งกระทะน้ำมันพอร้อน
“ผมรบกวนคุณไหม”
“หึไม่หรอกคิดมาก”
“ให้ผมช่วยนะ” เขายื่นมามาจับมีดลงหั่นกระเทียมอย่างชำนิชำนาญ
“หั่นแล้วก็ส่งมานี่” ผมยื่นมือไปสัมผัสชามในมือเขา
กระทะเริ่มร้อน ผมเทกระเทียมลงไปผัดจนเหลืองหอมได้ที่ใส่กะหล่ำปลีม่วงที่ฉีกไว้ลงไป / เหยาะน้ำปลาตรากระต่ายผัดให้เข้ากันสักพัก / ใส่เต้าเจี้ยวลงไปสัก2ช้อนโต๊ะ / ผัดวนไปอย่าลืมมะเขือเทศสีดาที่ฝานไว้ / โยนลงไปพร้อมกับต้นหอมผักชีสับหยาบ ทิ้งไว้ให้พอสุก / โปรยพริกไทยป่นใส่พริกไทยดำ / ปรุงเพิ่มด้วยเกลือดำอินเดียพร้อมกันกับพาสลีย์ป่นละเอียด ตักใส่ชาม ฝานมะนาวครึ่งซีกโปะลงไป บีบน้ำมะนาวเข้าใส่ให้ทั่วพอดีแทนน้ำส้มบลาซามิกคลุกเคล้าจนทั่ว จบด้วยเอาใบผักชีฝรั่งป่นโปรยลงไปเป็นอันเสร็จพิธี
“แค่นี้เสร็จแล้ว?” เจ้าของคำถามยืนกอดอกค้อนมองมาสิ่งที่อยู่ในชามด้วยความสงสัย
“อื้ม แค่นี้เสร็จแล้ว”
“เป็นวีแกนหรือลดหุ่น”
“ทำไม?”
“มีแต่ผัก”
“อื้มก็อยากกินเท่านี้”
“อ้อของคุณรอสักครู่”
ผมเดินไปเปิดตู้เย็น หยิบปลาทูออกมาจี่ในกระทะสุกพอได้ที่ ก่อนนำมาขยำลงในชามข้าวสรวยหุงเสร็จร้อน ๆ
“อะเสร็จแล้วจานนี้ของคุณ”
เพลง แฟนตาซีโอปุสที่17 ของชูมานน์ ถูกกดเล่นซ้ำก่อนที่เราจะนั่งลงทานมื้อเย็นพร้อมกัน
และ เขาแขกที่ไม่รับเชิญที่ว่าเป็นเพียงแมวจรหิวโซพลัดหลงมาร้องขออาหารกิน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in