You were my sun

You were my earth

But you didn’t know all the ways I loved you, no

วี้ด~

เสียงกาต้มน้ำดังทะลวงโสตประสาท จัสตินหยิบชุดคลุมอาบน้ำมาสวม ก่อนจะแลตามองดูนาฬิกาบนผนัง ยังเจ็ดโมงเช้า เขาไม่ต้องเร่งรีบ ค่อยหยิบชามกาแฟใบโปรดที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาวอมเหลืองแก่พลางหยิบกระทะตั้งไฟเตรียมนาบขนมปังให้เกรียม วางทิ้งไว้สองแผ่น สำหรับสองคน กาแฟซองถูกคนอย่างตั้งใจ เขาไม่ใช่คนทำอาหารเป็น ออกแนวจำเป็นต้องทำเสียมากกว่า

จัสตินหยิบมื้อเช้าที่ทำเสร็จแบบลวกๆ ย่องมาหย่อนกายบนโซฟาหนังสีดำขลับ ถัดกันมีคนรักเขานอนปล่อยให้ทีวีกล่อม จัสตินพยายามเงียบเสียงหยิบนิตรสารขึ้นมาอ่านผ่านๆ เวลาช่างผ่านไปช้าเหลือเกิน เขารอให้สายกว่านี้ถึงจะเริ่มเขยื่อน ดูเหมือนสิ่งที่เขาต้องทำยังมีอีกมาก จัสตินเริ่มจากการปัดกวาดเช็ดถู คราบเปื้อนในห้องนอน เมื่อคืนดื่มไวน์กันหนัก สีแดงเปื้อนเต็มผ้าปูขาว ซักคงไม่ออก จัสตินรวบโยนลงตะกร้าพิจารณาว่าจะทิ้งมันอย่างไรดี น่าเสียดาย เขาเพิ่งซื้อเมื่อเดือนก่อนนี้เอง

สเปรย์ปรับอากาศกลิ่นลาเวนเดอร์ค่อยๆ โปรยปรายทั่วห้อง กลบกลิ่นคาวคลุ้ง กิจกรรมในคืนที่ผ่านมา จัสตินยิ้มมุมปาก คล้ายกับว่าเขาได้พบความสุขที่แท้จริงแล้ว เขาเปิดระเบียงห้องมองไปยังข้างล่าง ภาพวิวจากชั้นสามสิบสองของตึกช่างมองออกไปได้ไกลสุดลูกหูลูกตา เบื้องล่างเป็นแม่น้ำกว้างใหญ่ เบื้องหน้าเป็นตึกรามระขอบฟ้า หากเขาเป็นนกคงถลาลมบินจนไปสุดขอบโลกตรงไหนสักที่

กระเป๋าเดินทางลูกใหญ่ถูกกางออกจัสตินลังเลสิ่งที่ต้องบรรจุ อันนี้ก่อน หรืออันนู้นก่อน เขาเดินวนไปมา สุดท้ายก็เลือกหยิบผ้าปูที่นอนเปื้อนนั้นรองพื้นไว้ก่อน

สองแขนเกี่ยวใต้วงแขนคนรักค่อยๆ ลากมาอยากทุลักทุเล ยัดลงในกระเป๋าใบนั้น จัดท่าทางให้เข้ากับองศากระเป๋า ขนมปังปิ้งเกรียมวางปิดใบหน้าที่ทำให้เขาช้ำใจจนชินชา ก่อนจะค่อยๆ เทกาแฟอุ่นตามลงไป

“ทานให้อร่อยนะคุณ”

จัสตินค่อยๆรูดซิบกระเป๋าจนสนิท เผยยิ้มที่สดใสขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับฮัมเพลงที่ฟังประจำ

Cry me a river-er

Cry me a river-er

กระเป๋าถูกลากมาหยุดที่ตรงระเบียงสูงจัสตินรวบรวมเรียวแรงที่พอมี  เหวี่ยงกระเป๋าออกไปไกล

เขาเฝ้ายืนมองอยู่ตรงนั้นจนเห็นภาพกระเป๋าใบโตกระทบลงบนผืนน้ำ

Cry me a river-er

Ain’t gonna cry no more