เราต่างกลืนกิน สิ่งต่างต่าง เสมือนว่ามันคืออาหาร - me

ร่างกายประท้วง
จิตใจก็แบบนั้น

ใครสักคนบอกว่า
‘ เราจะเลือกกินแต่ของที่ชอบไม่ได้ บางครั้งก็ต้องกินของที่ไม่ชอบบ้าง ’

ตรรกะหมุน ครุ่นคิดคล้อยตาม
แล้วเกิดคำถาม นึกครึ้มอยู่ภายใน

ที่ฟังเขาพูด นั้นมันจริงไหม?
ทุกอย่างที่ เราตัก เราตวง มันสู่ร่างกาย
พวกมันล้วนย่อย ส่งไปจนทั่ว ทั้งเนื้อทั้งใจ
ย้อยหย่อนไปตาม กล้ามเนื้อตรงนั้นบ้าง กล้ามเนื้อตรงนี้บ้าง — หรือบ้างถูกขับออกไป

แล้วทำไม เราต้องกินสิ่งไม่ชอบ?
ที่ไม่ชอบนั้น หรือจริงๆ แล้ว กำลังหมายถึง
สิ่งที่ไม่ดี มากกว่า —

ทำไมเราต้องฝืน กินสิ่งที่ไม่ดีเข้าไปด้วย?
ในเมื่อพวกมันมีผลต่อการเติบโตของชีวิต
จิตใจ
ข้างใน

ไม่ต่าง
จากที่ร่างกาย เติบโตขึ้น
เพราะอาหารพวกนั้น ...

ไม่ต่าง
จากร่างกาย ที่เจ็บป่วย
เพราะอาหารพวกนั้น ...
อวัยวะเป็นมะเร็ง
แล้วใจเป็นได้ไหม?

ไม่ต่าง
จากร่างกาย ที่สลายหายไป
จากโลกนี้ เพราะสิ่งดีๆ มีน้อยเกินไป
ร่างกายประท้วง ว่าอยู่ไม่ไหว
รีบเถิด เร่งเถิด ดูแลตัวฉัน
แล้วมัน ยังทันใช่ไหม?

กายยังมองเห็น
แล้วต้องทำอย่างไรกับใจ

ดูแลจิตใจ
มันหิว มันกระหาย
ต้องการสิ่งดี
ไม่มีพิษภัย

เหมือนที่ร่างกาย
ร้องเรียกเจ้าตัว
หากเมื่อใดท้องร้องเพราะพวกมันหิว

ส่วนใจร่ำร้องเพราะแสนเจ็บปวด

นั่นไง
ยังมี
ยังมี
ชีวิต

ใจร้องอยาก จากลาลับไป
แต่กระเพาะเราไม่
พวกมันสวนทาง

จิตอาจไหวหวั่น
แต่กายตรงซื่อเสมอ
มันเป็นของเธอ
ทั้งกายทั้งใจ

ทั้งกายทั้งใจ
มันเป็นของเธอ
จะมีใครรัก
เท่ากับที่เธอ
ได้รักในตัวเธอเอง

อย่าเผลอ อย่าเผลอ ทำร้ายร่างกาย
อย่าเผลอ อย่าเผลอ ทำร้ายจิตใจ
อย่ากินอย่ากลืน ไม่ว่าสิ่งใด
ที่ไม่ดีต่อตัวของเธอ —

, self care

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น