เธอในตอนนั้นดูสนุกสนานร่าเริงไปกับทุกเรื่องในชีวิตเสียจริงนะ แม้กระทั่งหน้าที่ของเธอคือการเรียน เธอทำยังไงถึงมีความสุขกับการเรียนขนาดนั้น เธอมีความสุขที่ได้ใฝ่หาความรู้โดยไม่ต้องมีใครมาบังคับ ดูเหมือนเธอจะรู้แทบทุกเรื่องที่เด็กวัยเดียวกันไม่รู้ วิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ ภูมิศาสตร์ ความรู้รอบตัว วรรณคดี เอาเวลาไหนไปอ่านนักหนา เทียบกับตอนนี้สิ เวลาจะอ่านศาสตร์สักแขนงยังต้องคิดแล้วคิดอีกว่าจะทันไปอ่านอันอื่นรึเปล่า อย่าพูดถึงเรื่องอื่นที่ไม่ได้โดนบังคับเรียนเลย

       ตอนนั้นเธอมีความฝันใช่ไหม ตอนนั้นเธออยากเป็นนักวิทยาศาสตร์ แต่เมื่อเธอได้อ่านหนังสือดาราศาสตร์เธอฝันสูงกว่าเดิม เธออยากเป็นนักบินอวกาศ ตลกจริง มาดูตอนนี้สิ โลกแห่งความเป็นจริงมันไม่ได้ง่ายดายอย่างที่เธอเคยคิด แต่เราคิดว่าการที่เธออยู่ในความฝันเพ้อเจ้อแบบนั้นถ้ามันมีความสุขดีก็อยู่ไปเถอะ สารภาพก็ได้ว่าตอนนี้เราก็มีความฝันเกินเอื้อมอยู่อย่างนึง เราอยากไป CERN เป็นไปได้กว่าการไปทำงาน NASA แต่มันเป็นไปไม่ได้สำหรับตัวเราอยู่ดี ฮ่า

       ตอนนั้นเธอยังเป็นเด็กขี้อาย อายอย่างเห็นได้ชัดจนผู้ใหญ่หลายคนบอกให้ปรับตัว ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังมีเพื่อนนะ สังคมเพื่อนในตอนนั้นเราไม่คิดมากกันเลยเนอะ ถึงจะเคยโกรธไม่กี่วันก็ลืมแล้ว ความจำสั้นว่ะ เดี๋ยวนี้หรอ พอเริ่มรู้สึกไม่ดีกับใคร คุยอีกทีอคติลอยมาแต่ไกลแล้ว  ถ้าเป็นแบบเธอได้คงดี เราไม่อยากรู้สึกแบบนี้กับใครเลย ไม่เคยคิดว่าเราจะต้องเผชิญหน้ากับการแข่งขันกับทุกเรื่องในชีวิต เราได้เรียนรู้ด้วยแหละว่ามนุษย์เมื่อโตขึ้นต้องแก่งแย่งทรัพยากรทุกอย่างเพื่ออยู่รอด ฟังดูโหดร้ายไหม

       ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เธอรู้จักเทคโนโลยี รู้จักคอมพิวเตอร์ การเข้าถึงอินเทอร์เน็ต สมาร์ทโฟน ไม่อยากโทษวัตถุพวกนี้ว่าเป็นตัวทำลายสุขภาพเราหรอก ปัจจัยสำคัญคือใจเราเอง เราสัมผัสได้เลยว่าร่างกายทรุดโทรมลงมาก เพราะมีช่วงนึงที่เธอติดเกม ติดแชท นอนดึก สะสมเรื่อย จนสภาพเป็นแบบตัวเราในวันนี้แหละ ย้อนเวลากลับไปแก้ก็ไม่ได้ เห้อ

       เราไม่เคยคิดเลยว่าเราจะเป็นคนแบบนี้ คิดว่าจะเป็นได้อย่างเธอตลอดไป ถ้าเราฝากบอกอะไรเธอได้อยากบอกให้เธอมีวินัยกว่านี้ วินัยคือสิ่งสำคัญ มีิวินัยสิ่งอื่นจะตามมาเอง แล้วสรุปว่าสารเหล่านี้ส่งถึงเธอจริงไหม ก็ไม่ ทำอะไรไม่ได้แล้ว นี่เป็นเพียงจดหมายทบทวนความผิดพลาดตัวเองเท่านั้น ถ้าแก้ไขอดีตไม่ได้ก็เอาบทเรียนสั่งสอนตัวเองในอนาคต ช่วงอายุอาจจะต่างกันแต่เราว่ามันต้องช่วยได้ไม่มากก็น้อยล่ะ