สงคราม ราชา ราชินี นักบวช อัศวิน ทหารม้า ทหารราบ
คือสิ่งที่ฉันมองเห็นทุกครั้งเมื่อจ้องมองกระดานหมากรุก
ราวกับตัวหมากแต่ละตัวนั้นมีชีวิต
ราวกับมีแรงดึงดูดบางอย่าง
ผลักดันให้ฉันเข้าไปใกล้ๆ
คลุกคลีอยู่กับกระดานสี่เหลี่ยมอย่างหลงใหล
หมากรุกคือแหล่งพักสงบทางความคิด
บ่อยครั้งที่สมองของฉันกระจัดกระจายและยุ่งเหยิง
เต็มไปด้วยข้อมูลต่าง ๆ ที่พัดหมุนวนราวกับพายุ
แต่เมื่อไรที่ฉันได้หลงเข้าไปในเกม
ราวกับกิ่งก้านสาขาต่าง ๆ ที่แตกแขนง
ได้ควบรวมเข้ามาเป็นเส้นใหญ่ ๆ เส้นเดียว
ถึงแม้ว่าเมื่อจบเกม
หัวจะปวดร้าวราวกับมีค้อนไปทุบเป็นจังหวะ
แต่ถึงกระนั้น หมากรุกก็เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ความคิดจัดระบบระเบียบได้
แตกต่างจากการเขียนวรรณกรรมหรือนิยาย
ที่ราวกับว่ากิ่งก้านสมองได้แตกสาขาออกไป
แผ่ขยายไร้ขอบเขตกับจินตนาการที่ไม่มีวันสิ้นสุด
หมากรุกนั้นเป็นอะไรที่มากกว่าเกม
แต่คือ "ชีวิต" ที่สอดแทรกเข้าไปด้วย
ยิ่ง "ลงลึก" เท่าไร ทำให้ฉันยิ่งเข้าใจมากขึ้นเท่านั้น
เปรียบเสมือนสนามซ้อมขนาดเล็ก
ฝึกแพ้ ชนะ ผิดพลาด แก้ไขใหม่
ที่ไม่กระทบกระเทือนอะไรต่อโลกภายนอกมากนัก
ถึงแม้ว่าจะแพ้ พลาดพลั้ง
แต่กระดานก็ยังตั้งใหม่ได้เสมอ
ตัวเดินสามสิบสองตัวก็ยังคงสามารถวางที่จุดเดิมได้
แต่ชีวิตจริงไม่ใช่แบบนั้นเลย
บางครั้งที่พลั้งพลาดไป
กลับมาตั้งตัวใหม่ กลับพบว่าตัวหมากขาดหายก็มี
สุดท้ายและท้ายที่สุด
หมากรุกยังคงเป็นเกมที่สนุก
และชวนให้ขบคิดจนปวดหัวอยู่เสมอ
แต่ถึงกระนั้นฉันก็อดใจไม่ได้
ที่จะเข้าไปเป็นผู้เล่นในเกม
บนกระดานหกสิบสี่ตาเดิน
และตัวหมากสามสิบสองตัว
ที่เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์น่าหลงใหลนั้นละ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in