วรรณกรรมเยาวชนที่เล่าเรื่องเด็กชาย “บ็อด” หรือ โนบอดี้ โอเวนส์ เด็กชายที่เติบโตขึ้นมาในสุสานเก่าแก่ในเมืองโอลด์ทาวน์ เขาคือ ‘เด็กชายผู้รอดชีวิต’ ที่ได้รับความกรุณาจากเหล่าวิญญาณในสุสานเลี้ยงดูขึ้นมาจนเติบใหญ่ คนเป็นที่เลี้ยงดูโดยคนตาย ทำให้บ็อดไม่เหมือนเด็กทั่ว ๆ ไป เขามองเห็นสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น และเป็นในสิ่งที่คนเป็นทำไม่ได้

เป็นวรรณกรรมเยาวชนย่อยง่ายแบบเด็กอ่านได้ผู้ใหญ่อ่านดี มีข้อความน่าสนใจที่ทำให้รู้สึกว่าอยากมีชีวิตอยู่ต่อไปจังเลยน้า (อยู่ในอีกรูป) นีล เกแมนก็ยังคงเป็นคนที่ถ่ายทอดความเย็นยะเยือกที่น่ากลัวกว่าความตายได้อย่างน่าสนใจ เป็นคนที่เขียนเรื่องความตายให้ไม่น่ากลัวได้ แต่เรื่องที่น่ากลัวกว่าจะเป็นเรื่องอื่น (ฮา) อ่านเพลินมาก คุณไซลาสประเสริฐมาก หนูรักคุณไซลาสค่ะ

ระหว่างอ่านจะรู้สึกว่าเราเติบโตไปพร้อม ๆ กับตัวละคร เพราะคงไม่มีใครเคยถูกเลี้ยงในสุสาน(มั้ง) เลยน่าสนใจที่เขาถ่ายทอดมุมมองของเด็กชายที่ไม่เคยเห็นอะไรกว้างกว่าแก่รั้วสุสานและป่าช้าหลังโบสถ์ได้ไร้เดียงสาและบริสุทธิ์มาก กว่าบ็อดจะรู้ว่าโลกนี้มันไม่ได้ใจดีกับเขาเหมือนสุสานที่มีแต่คนตายและไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปตามเวลาของโลก ก็ตอนที่บ็อดได้สัมผัสกับความโหดร้ายของโลกคนเป็นจริง ๆ นั่นแหละ ถึงอย่างนั้นโลกของคนเป็นก็เป็นแบบที่ไซลาสพูด มีความเป็นไปได้หลายอย่างรอให้บ็อดเช้ามาเผชิญหน้ากับมันอยู่

อ่านจบแล้วก็อยากจะอ้าแขนต้อนรับบ็อดสู่โลกทางนี้ แล้วก็หวังว่าจะผ่านมันไปได้อย่างสวยงามนะ