“คนไหน?”

“คนที่ใส่หน้ากากอนามัยอะคนนั้นอะ เห็นด้อมๆมองๆแถวร้านมาหลายวันละนะ”

“แต่ดูจากชุดแล้วน่าจะเป็นหมออยู่โรงพยาบาลข้างๆนะ คงไม่ใช่คนไม่ดีหรอก”

“อาชีพไหนก็มีคนไม่ดีทั้งนั้นแหละครับ ระวังตัวไว้หน่อยก็ดี——- คุณมิณไปไหนครับบ” 

“ต้องการดอกไม้รึเปล่าครับ เอาไปให้คนพิเศษ เยี่ยมไข้ หรือจัดงานนอกสถานที่ก็รับนะครับ มีบริการเดลิเวอรี่ให้ด้วยนะ” 

แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือ....

“ฮะ... ฮัดเช่ย!!!!” 

“เอ่อ.. งั้น... อย่าหักโหมมากนะครับคุณหมอ ว่างๆก็พักบ้างนะ เอ้อผมมีคูปองกาแฟร้านตรงหัวมุมนั่นน่ะครับ ว่างๆก็ไปพักได้นะ” 

“ฮัดเช่ย!! ขะ.. ขอบคุณมากครับ ว่างๆก็ไปใช้บริการที่โรงพยาบาลได้นะครับ”

“คนดีๆที่ไหนจะไปโรงพยาบาลกัน แช่งกันรึเปล่าเนี่ย” 

“โถ่ พี่ไม้ มันแปลว่าเขาต้อนรับเราต่างหากล่ะครับ พี่ก็ไปส่งดอกไม้ในนั้นบ่อยๆ มีเพื่อนบ้างก็ดีนี่”

“พี่มีนัดต่อ อยู่คนเดียวระวังด้วยละกัน” 

“อย่าตั้งแง่นักสิครับ ผมไม่เป็นไรหรอก ก่อนพี่จะมาช่วยผมก็อยู่ร้านคนเดียวมาตั้งนานแล้วน่า”

“พี่ถ่ายรูปไว้แล้ว ถ้ามีอะไรจะได้บอกตำรวจถูก ไม่ต้องห่วงนะ ไปละ”

“เฮ้อออ”