ทั้งสองเวทีเหมือนจะมีคาแรคเตอร์แตกต่างกันอยู่ โดยทางช่อง 3 จะเน้นพวกเด็กไทยและลูกครึ่งที่เติบโตในเมืองนอก หรือ “นางงามอิมพอร์ต” ซึ่งตัวสูงใหญ่สไตล์นางแบบ ขณะที่ทางช่อง 7 จะเน้นคนหน้าหวานประเภทนางเอกละคร และตัวไม่ต้องสูงมากนัก (ส่วนใหญ่ไม่เกิน 170 ซม.)

ช่วงผมเรียนอยู่ ป.5 “พี่ลูกเกด เมทินี” ได้ตำแหน่งมิสไทยแลนด์เวิลด์ ด้วยความสูงโดดเด่นถึง 176 ซม. ขณะที่นางสาวไทยของปีเดียวกัน คือ “พี่อร อรอนงค์ ปัญญาวงศ์” สูงแค่ 166 ซม. ตามข้อมูลกองประกวด 

(อีกหลายปีต่อมา ถึงมีการระบุว่าพี่อรสูง 168-169 ซม.)

ย้อนไปก่อนหน้านั้น มิสไทยแลนด์เวิลด์ อย่าง “พี่เร อิสริยะ อภิชัย” หรือ “พี่เฮเลน ปทุมรัตน์ วรมาลี” ก็สูงไล่เลี่ยกับพี่ลูกเกด คือ ราวๆ 174-175 ซม. ทั้งคู่ 

ส่วนทางฟากเวทีนางสาวไทย ผู้ครองมงกุฎยุคทศวรรษ 2530 ที่ตัวสูงที่สุด คือ “พี่นก ยลดา รองหานาม” ในปี 2532 ซึ่งกองประกวดระบุว่าเธอสูง 171 ซม. แต่ภายหลัง คุณยลดาให้สัมภาษณ์ว่าตนเองสูง 172 ซม.

พอถึงปี 2537 ตอนผมใกล้จะจบ ป.6 เวทีนางสาวไทยก็มีประเด็นเรื่องความสูงอีกครับ เพราะสาวงามสองคนที่ขับเคี่ยวแย่งชิงตำแหน่งในช่วงท้าย ดันมีความสูงต่างกันค่อนข้างเยอะ

คนแรก คือ “พี่ป๊อป อารียา” ซึ่งข้อมูลกองประกวดบอกว่าสูง 167 ซม.

ส่วนอีกคน คือ “พี่บุ๋ม ปรารถนา ไชยโรจน์” สาวลูกครึ่ง อดีตนางเอกมิวสิควิดีโอ หน้าตาสวยคมไม่แพ้พี่ป๊อป และที่สำคัญ เธอสูงถึง 183 ซม. ตามข้อมูลกองประกวด จนหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งตั้งฉายาให้ว่า “ยักษ์สาวพราวเสน่ห์”

ยิ่งกว่านั้น ตอนถ่ายทอดสดการประกวด “คุณวิทวัส สุนทรวิเนตร์” พิธีกรบนเวทียังถามย้ำเรื่องส่วนสูงกับคุณปรารถนาซ้ำอีกหน ซึ่งพี่บุ๋มก็ได้โอกาสชี้แจงบนเวทีและออกจอโทรทัศน์ว่า จริงๆ แล้ว เธอสูง 185 ซม. ไม่ใช่แค่ 183 ซม. ตามข้อมูลในหน้าสื่อ

แต่สุดท้าย ก็อย่างที่ทุกคนทราบครับ พี่ป๊อปเป็นฝ่ายได้ตำแหน่งไป เพราะหน้าตาสวยหวาน ลักยิ้มทรงเสน่ห์ การตอบคำถามที่เฉลียวฉลาด แถมมีสำเนียงพูดเฉพาะตัวอีกต่างหาก

ส่วนพี่บุ๋ม ปรารถนาก็ชวดตำแหน่งอย่างหวุดหวิด และเข้าใจว่าจนถึงทุกวันนี้ เรายังไม่มีผู้เข้าประกวดนางงามไทยคนไหนที่ตัวสูงถึงระดับ 183-185 ซม. เท่าเธออีกเลย

คนส่วนใหญ่อาจไม่มีปัญหากับการได้ตำแหน่งของพี่ป๊อป แต่ผมจำได้ว่ามีบางเสียงซึ่งแสดงความรู้สึกเสียดาย ที่ประเทศไทยอดมี “นางสาวไทย” สูงเกิน 180 ซม.

จำได้ว่าตอนไปโรงเรียนหลังประกาศผลนางสาวไทยปี 2537 เพื่อนบางคนของผมแสดงท่าทีเชียร์พี่บุ๋มและยกย่องส่วนสูงของเธอออกมาอย่างชัดเจน (นั่นหมายความว่าพ่อแม่หรือญาติๆ ที่บ้านของพวกเขาอาจมีทัศนคติคล้ายคลึงกัน)

กระทั่งป้าของผมเองซึ่งชื่นชอบชื่นชมพี่ป๊อปมากๆ ก็ยังแสดงความกังวลออกมาว่าพี่ป๊อปอาจไปได้ไม่ไกลบนเวทีการประกวดนางงามจักรวาล เพราะรูปร่างค่อนข้างเล็ก แต่ถ้าส่งพี่บุ๋ม ปรารถนา ไปประกวด อาจมีโอกาสเข้ารอบลึกมากกว่า

อย่างไรก็ดี ความกังวลของป้าผมและคนไทยอีกจำนวนหนึ่ง มันมีเหตุผลรองรับอยู่นะครับ เพราะย้อนกลับไปตอนปี 2535 ที่ประเทศไทยได้เป็นเจ้าภาพจัดประกวดนางงามจักรวาลนั้น ตัวแทนของเราคือ “พี่อร อรอนงค์” ที่สูงไม่ถึง 170 ซม. ไม่สามารถผ่านเข้ารอบลึกได้

จำได้ว่าหลังการประกวดนางงามจักรวาลปี 2535 พวกพี่ป้าน้าอาคนไทยใกล้ตัวผมต่างฟันธงว่า ต่อไป นางงามจักรวาลจะตัวสูงใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ถ้าประเทศไทยอยากชนะ ก็คงต้องหาผู้หญิงที่สูงระดับ 170 ปลายๆ หรือเกิน 180 ซม. ไปประกวด จะเอาคนสูงไม่ถึง 170 ซม. ไปแข่งไม่ได้

(แต่เอาเข้าจริง นางงามจักรวาลหลังจากยุคนั้นก็ไม่ได้ตัวสูงเวอร์วังอลังการนะครับ ส่วนใหญ่ก็แค่ 170 กลางๆ หรือปลายๆ และนางงามจักรวาลชาวนามิเบีย ซึ่งมาได้มงกุฎที่กรุงเทพฯ ก็ยังถือเป็นมิสยูนิเวิร์สที่ตัวสูงมากๆ คนหนึ่ง ในประวัติศาสตร์การประกวด)

ตอนอายุ 12 ปี ขณะยังไม่ขึ้น ม.1 ผมเลยค่อนข้างรู้สึกว่าพี่ป๊อป อารียา เป็นนางสาวไทยที่ตัวไม่สูงนัก และมองไม่เห็นว่าเธอเป็น “ผู้หญิงสูง” แต่อย่างใด

ผมนึกสบประมาทพี่ป๊อปอีกว่า ขณะนั้นผมสูง 157 ซม. แล้ว เตี้ยกว่าเธอแค่ 10 เซนติเมตร ดังนั้น อีกประมาณ 1-2 ปี ผมคงตัวสูงกว่านางสาวไทยผู้นี้แน่นอนพันเปอร์เซ็นต์!