มีหลายคนเคยบอกว่าทุกการเดินทางนั้น จุดหมายไม่ได้สำคัญเสมอไป หากแต่เป็นเรื่องราวระหว่างการเดินทางจนไปถึงจุดหมายมากกว่าที่สำคัญไม่แพ้สิ่งใด และการเดินทางแต่ละครั้ง เส้นทางที่จะไปถึงจุดหมายได้ คงไม่ได้มีแค่เส้นทางเดียว เส้นทางที่แตกต่างก็อาจทำให้เราได้รับความรู้สึกที่ต่างออกไป

         เราตื่นขึ้นมาในเช้าที่ไม่ค่อยสดใสเท่าไหร่ โรคระบาดที่แพร่หลายไปยังทุกหนแห่ง ทำให้การเดินทางที่เคยวางแผนไว้อย่างดิบดี เป็นอันต้องล่มสลายไป แต่ก็ด้วยความทะเล้น ทะลึ่ง ของเราอีกนั้นแหละ จะให้มาหมกตัวอยู่แต่ในบ้าน ไม่ออกไปพบเจอแสงแดดบ้าง ก็คงไม่ใช่วิถีนักเดินทางอย่างเรา

         ความคิดถึงพระอาทิตย์ในยามเช้า คิดถึงเสียงร้องของสายฝน คิดถึงความอบอุ่นแห่งสายลม และคิดถึงสัมผัสแห่งต้นไม้ใบหญ้า นำพาเราให้ออกจากบ้านในเช้าวันนั้น

         เจดีย์ควนธง เป็นสถานที่ที่ได้ยินผ่านหู ได้ดูผ่านหน้าจอมาสักพักนึงแล้ว มันอยู่ไม่ไกลจากบ้านของเรามากนัก และชนบทแบบนี้ก็ไม่ได้มีข่าวร้ายแรงเกี่ยวกับโรคระบาดมากนัก เราจึงตัดสินใจเดินทางไปที่นั้น

        เมื่อไปถึงที่นั่น การเดินเท้าขึ้นเขาควนธงดูเหมือนจะไม่มีอะไรยากมากนัก เส้นทางที่ถูกสร้างขึ้นด้วยการเทคอนกรีตเป็นทางลาดขึ้นไปจนถึงจุดสูงสุด เราเริ่มเดินทางจากจุด start เดินไปยังไม่ถึงครึ่งทางเลยด้วยซ้ำ อาการหอบเหนื่อยนี่มันอะไรกัน แม้จะเป็นที่ลาดด้วยคอนกรีตให้เดินสบาย แต่ระหว่างทางนั้นชันมาก และเส้นทางยังคดเคี้ยวอ้อมภูเขาไปมา ทำให้เป็นเส้นทางที่ยาวมาก เล่นเอาขาทั้งสองข้างอ่อนเพลียไปตามกัน แต่ก็ยังดีที่ในระหว่างทางมีวิวทิวทัศน์สวยๆให้ได้ชมตลอดการขึ้นเขาครั้งนี้ 

        เราเดินทางขึ้นมาถึงจุดสูงสุดของควนธง จนได้พบดับเจดีย์ข้างบนนี้ ดูเก่าแก่โบราณและมีความขลังพอสมควร เราได้แต่กราบไหว้และเดินสำรวจรอบๆ การขึ้นมายังจุดที่สูงขนาดนี้ แน่นอนว่าพระเจ้ามักมอบรางวัลให้เป็นวิวสวยๆเสมอ ที่ไม่ว่าจะมองจากรูปภาพยังไง ก็ไม่มีทางเหมือนกับได้มาเห็นด้วยสองตาของตัวเองแบบนี้ เป็นเหมือนการเติมไฟในการเดินทางให้กับตัวเองอีกครั้งว่าอย่าเพิ่งท้อนะ ทุกอย่างจะผ่านไปได้และเราจะกลับมาโลดแล่นในการเดินทางครั้งถัดไปอย่างสนุกสุดเหวี่ยงได้อีกครั้ง

        เสร็จจากการซึมซับบรรยากาศยามเช้าบนยอดเขาควนธง เราก็ลงมายังจุด start กำลังจะกลับแล้วล่ะ แต่ระหว่างทางกลับก็ได้มาเจอกับป้ายบอกทางขึ้นไปยังเจดีย์ควนธงอีกเส้นทางหนึ่ง ซึ่งเป็นคนละเส้นทางกับที่เราขึ้นไปเมื่อกี้ แถมเส้นทางยังดูน่ากลัวกว่าด้วย เป็นบันไดเก่าๆ ขนาดบันไดก็ไม่ค่อยได้มาตรฐานเท่าไหร่ ระหว่างขั้นบันได จะก้าวข้ามแค่ก้าวเดียวก็เหมือนจะไม่สุด จะใช้สองก้าวก็ดูแปลกๆ แต่ด้วยความตื่นเต้นนี่แหละมีเหรอจะหยุดเราได้ 

        เราตัดสินใจขึ้นไปยังเจดีย์ควนธงอีกครั้งในเส้นทางที่ต่างออกไป ทางบันไดนี้เหมือนจะถูกสร้างมาก่อนทางลาดคอนกรีตเสียอีก และดูเหมือนจะไม่มีคนนิยมมาขึ้นทางนี้กันแล้ว

        เราเดินมาถึงสุดทางของบันได เราเข้าใจว่าบันไดนี้จะนำพาเราไปถึงจุดสูงสุดของควนธง แต่ไม่เลย เราจะต้องเดินป่าผ่านเส้นทางธรรมชาติไปอีกกว่าจะเจดีย์ได้ ในป่านี้ค่อนข้างทึบ มีต้นไม้สูงใหญ่บดบังแสงอาทิตย์ไม่ให้สาดส่องลงมา บรรยากาศมัวๆ น่ากลัวบวกน่าค้นหา 

        เราตกใจมาก!!! เมื่อมีบางสิ่งเหมือนวิ่งตัดหน้าเราไป หัวใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก จนกระทั่งสายตาหันไปเห็น อ่อ! เจ้าไก่ป่านี่เอง เล่นซะตกใจกลัว ไม่กล้าไปต่อเลย แต่จะให้หันหลังกลับก็ไม่ทันล่ะ เดินหน้าต่อดีกว่า จนเดินมาอีกไม่นาน จากป่าที่มืดทึบก็เริ่มเห็นแสงสว่างมาจากไกลๆ ใช่! มันคือทางออก และเป็นจุดสูงสุดที่เป็นที่ตั้งของเจดีย์ควนธงที่เราเคยขึ้นมาถึงจากเส้นทางก่อนหน้านี้ เราดีใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าเพราะมาถึงจุดสูงสุดนี้ได้ หรือเป็นเพราะสามารถออกจากป่าที่เป็นสถานที่แห่งความกลัวมาได้

        แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรคงสำคัญ เพราะประเด็นมันอยู่ที่เราได้ก้าวข้ามผ่านสิ่งที่ตัวเองสงสัยมาได้แล้ว บางจุดหมายก็ไม่ได้มีแค่เส้นทางเดียวที่จะไปถึง อาจจะมีเส้นทางที่สั้นที่สุดแต่ค่อนข้างลำบากหน่อย หรือเส้นทางที่ไกลออกไปหน่อยแต่เดินทางสะดวกสบาย คงขึ้นอยู่กับว่าเราต้องการอะไรหรืออยากได้รับบทเรียนแบบไหนมากกว่า ไม่มีเส้นทางไหนผิด เพราะทุกเส้นทางมีจุดหมายเดียวกัน 

        ก็คงไม่ต่างอะไรกับชีวิตความเป็นจริงนะ เราเชื่อว่าทุกคนมีฝัน และการที่จะไปถึงฝั่งฝันได้ ก็มีหลายเส้นทางให้เลือกเดิน หากพลาดเส้นทางนึงก็ไม่ได้แปลว่าฝันนั้นจะต้องล่มสลาย ยังมีเส้นทางอื่นๆให้เราได้เดินอีกมาก ขอเพียงแค่อย่าท้อ อย่าลืมสิ!! ทุกเส้นทางก็ไปถึงจุดหมายเดียวกัน

        ฝันให้ไกล เดินทางไปให้ถึง แต่ถ้าฝันเปียกให้รีบตื่นมาเช็ดมันซะ เดี๋ยวแม่มาเห็น!!!

        ขอบคุณครับ