ส่วนพรุ่งนี้ก็จะบินไฟล์ทแรกแล้ว ตื่นเต้นเหลือเกิน เครียดด้วยแหละ ยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเท่าไรเลย ยุ่งๆเรื่องเอกสาร อะไรๆก็วุ่นวายไปหมดเลย

ถ้าติดตามเราในทวิตเตอร์จะเห็นว่าเราบ่นเยอะมากเรื่องเอกสาร เรื่องของเรื่องคือเขาทำเอกสารเราหายจ้า ทำให้เราไม่ได้ Medical Certificate และ Flying License ซึ่งกว่าจะติดต่อ กว่าจะได้มามันช่างยากเย็น แต่ตอนนี้ทุกอย่างโอเคแล้ว ได้เอกสารทุกอย่างครบ เฮ้อ… เกือบจะอดได้บินแล้วแหละ

เอาจริงๆนะ การติดต่อหน่วยงานต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นภายในบริษัทด้วยกันเองหรือติดต่อกับหน่วยงานข้างนอกยากมาก เพราะทุกอย่างปิดตั้งแต่บ่ายสาม (จริงๆบอกว่าปิดบ่ายสามแต่บ่ายโมงก็หายไปไหนกันหมดก็ไม่รู้แล้วอะ) แล้วพอถามใครซักคนเกี่ยวกับอะไรซักอย่างจะชอบตอบไม่ตรงกัน ให้ข้อมูลไม่ตรงกัน ไม่รู้ว่าอันไหนจริงอันไหนมั่ว ต้องไฟท์ทุกอย่างเองตล๊อด เหนื่อยใจเหลือเกิน… เราผู้ชอบมีปัญหากับเอกสาร ไม่รู้ทำไม ไม่ว่าจะทำอะไรก็ชอบติดขัดเรื่องเอกสารอยู่เรื่อยเลยแหละ







วกกลับมาเรื่องไฟล์ทแรก เครื่องบินที่เราฝึกและที่เราจะทำงานด้วยคือ B777 และคุณวาฬ A380 ซึ่งไฟล์ทแรกที่ทำงานกับทั้งสองลำจะเรียกว่า Supy Flight นั่นคือเราจะได้รับ Checklist และทำตัวเป็นเด็กน้อยคอยสังเกตการณ์ทุกความเป็นไปบนเครื่อง ไม่ว่าจะเป็นตัวเครื่องบินเองและเซอร์วิสต่างๆ

สำหรับ A380 คือพรุ่งนี้ที่เราจะไปเจดดาห์ ซาอุฯ ส่วน B777 คือวันเสาร์ เราได้ไปไคโร อียิปต์แหละ เราโดนข่มขู่มาเยอะมากกว่าสองไฟล์ทนี่โคตรพีคเลย ก็หวังว่าจะไม่มีอะไรตื่นเต้นระทึกขวัญนะ จากที่ฟังๆมาก็ไม่น่าจะได้ทำอะไรมากเท่าไร แต่เท่าที่เช็คดูแล้วผู้โดยเต็มลำทั้งสองไฟล์ทเลยจ้า คงต้องช่วยหยิบจับทำอะไรแหละมั๊ง



ตอนนี้เราอยู่ในช่วงติดโปร ต้องทำ Portfolio ส่งด้วยแหละ งานเยอะมากเหลือเกิน มีทั้งทำ research ต้องให้เพื่อนร่วมงานและ Cabin Supervisor ประเมิน เข้าร่วมสัมมนาออนไลน์​ เข้าร่วมเวิร์คชอป เยอะเหลือเกิ๊น เพราะฉะนั้นสี่เดือนจากนี้ไปต้องสู้นะ! ฮึบบบบบบบบ!



เดี๋ยวถ้ามีเวลาและวันว่างจะมาเล่าให้ฟังหนาว่าไฟล์ทแรกของเราเป็นยังไงบ้าง :P









ต่อไปนี้จะเป็นการเล่าเรื่องจิปาถะ..

1. ไม้กวาด

เราใช้เวลา 2 เดือนตั้งแต่มาเหยียบที่ดูไบเพื่อตามหาไม้กวาดที่ดีมีคุณภาพ อันนี้ซีเรียสมาก เรื่องจริงๆสุดๆ เวลาจะซื้อไม้กวาดที่เมืองไทยเป็นเรื่องง่ายดาย แค่รอลุงปั่นจักรยานมาขายไม้กวาดหรือไปห้างใกล้บ้านก็ได้ไม้กวาดที่สามารถกวาดฝุ่นได้แล้ว

ไม่ใช่สำหรับดูไบ…

ไม่ว่าจะไปห้างไหนๆเล็กใหญ่ใกล้ไกลจากบ้าน ทุกที่ล้วนขายไม้กวาดแบบเดียวคือไม้กวาดที่เป็นหัวแบบแปรง (ที่เอาไว้กวาดภายนอกอาคารไรงี้อะ นึกภาพออกมะ เป็นแปรงคล้ายแปรงขัดห้องน้ำอะ) ซึ่งไม่สามารถกวาดอะไรได้เป็นชิ้นเป็นอันเล้ย แล้วแม่งแพงมาก สามร้อยสี่ร้อยบาทโน้น โอ้โหหหห คิดถึงลุงขายไม้กวาดเลยอะ คือแพงไป๊ แถมทำอะไรไม่ได้ด้วย ไม่รู้จะเกิดมาเป็นไม้กวาดทำไม

เราเลยต้องใช้เครื่องดูดฝุ่นตลอด โชคดีที่คนที่อยู่ก่อนหน้าเราทิ้งเป็นมรดกไว้ให้ มันเป็นเครื่องดูดฝุ่นยักษ์ที่หนักและเสียงดังมาก ถ้าจะใช้ทีต้องเช็คว่าเมทอยู่บ้านมั๊ย บินกี่โมง ถ้าใช้ตอนนี้แล้วเมทนอนอยู่ก็เกรงใจ ไปๆมาๆก็ไม่ได้ทำความสะอาดห้อง ยี๊ สกปรก! ทนไม่ได้ล้าวววว เราต้องตามหาไม้กวาดดดดดดดดดดด



ในที่สุดเราก็พบไม้กวาดที่ถูกใจ แม้ว่าจะเป็นหัวแปรงและไม่เวิร์ค 100% เท่าไม้กวาดดอกหญ้าแห่งไทยแลนด์แดนสยามแต่ก็โอเควะ ดีกว่าไม่มีใช้ แล้วต้องนั่งรถเข้าไปในเมือง เข้าไปถึง Financial Center เพื่อซื้อไม้กวาดอันเดียว กับเทรนนิ่งทุ่มเทขนาดนี้มั๊ย ถามใจตัวเองดู

2. ไอคัมฟรอมไทยแลนนนนนนนนนด์

80% ของแขกที่พบเจอล้วนเคยมาเมืองไทยหรือเคยมีแฟนเป็นคนไทย



ตั้งแต่สัปดาห์แรกที่มาแล้วไปทำ Residence Card แล้ว เมื่อเราบอกเจ้าหน้าที่ว่ามาจากเมืองไทยปุ๊บ ทุกคนจะทักทายว่าสวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ พร้อมไหว้อย่างสวยงาม และทุกคนรักในการเดินช้อปปิ้งในมาบุญครอง (ไม่สงสัยแล้วว่าทำไมแขกเยอะ)



ส่วนแท็กซี่ที่เคยนั่ง พอบอกว่ามาจากเมืองไทยปุ๊บ ทุกคนก็ทักเป็นภาษาไทยและบอกอย่างภูมิใจว่ามีแฟนเก่าเป็นคนไทยนาจา พร้อมเล่าเรื่องนู้นเรื่องนี้ให้ฟัง ตั้งแต่ช่วงคบกัน รักกัน และเลิกกัน ไม่ว่าจะเลิกกันแบบดีๆหรือโดนหลอกเอาตังก็ตาม หรืออีกทีก็เลิกกันแล้วแต่สาวยังติดต่อมาอยู่ มีปัญหาเรื่องเงินไรงี้ ไอควรจะช่วยเค้าดีมั๊ยอะยู ต้องส่งตังไปให้เนี่ย เราก็ไม่รู้จะตอบยังไงดี ยูคิดเอาเองละกันนะ จบบบบบบ





(เกร็ดความรู้คู่เมืองแขก : Joiner คือศัพท์ที่ใช้เรียกสาวๆที่มาทำงาน “พิเศษ” ที่นี่นะจ๊ะ และสาวไทยค่อนข้างขึ้นชื่อลือชาเหลือเกิ๊น)

3. การใช้รถใช้ถนน

เราไม่เคยเมารถเลย นั่งรถตู้ขึ้นไปปายยังคงสไลด์แคนดี้ครัชอย่างเมามัน ไม่มีอาการเวียนหัวใดๆ แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อมาถึงที่นี่ ตั้งแต่นั่งแท็กซี่ยันรถบัสรับส่งไปทำงาน ทุกคนขับรถได้เชี่ยมาก จี้ตูดคันหน้าจนแทบจะรวมร่างเป็นทรานฟอร์มเมอร์ อยากหยุดก็เบรกหัวทิ่มตลอดเวลา อยากเลี้ยวก็เลี้ยวแบบดริฟท์เลย ปลุกจิตวิญญาณฟาสแอนด์ฟิวเรียสในตัวคุณมากๆ



อุบัติเหตุบนท้องถนนสามารถเกิดได้ทุกวัน รถชนกันทุกวันเพราะขับกันแบบเนี้ยเอาจริ๊งงงงงงงง