'อ๊ะ! วันเสาร์ตอนเย็นว่างรึเปล่า'

'จะชวนไปซื้อของด้วยกันหน่อยน่ะ'

'แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว'

'ซื้อของมาทำข้าวเย็นที่บ้านฉันเลยละกัน'

.

.

"ขอโทษนะที่ให้มาเป็นเพื่อน"

ฉันส่ายหน้าปฏิเสธ

"เลือกของเถอะ เดี๋ยวทางนี้จ่ายให้เอง"

.

.

"หัวไชเท้าด้วยมั๊ย"

ฉันเอียงคอสงสัยกับการหยิบหัวไชเท้าใส่ตระกร้าของคนตรงหน้า

"ซื้อไปเผื่อไง... ถึงจะไม่รู้ว่าเอาไปทำอะไรก็เถอะ"

.

.

เมื่อซื้อของเสร็จ

คนตรงหน้าดึงถุงจากมือไปถือไว้ทั้งหมด

"ฉันเป็นคนขอให้มาช่วย"

"ดังนั้นของพวกนี้ฉันถือให้เอง"

.

.

/แกร่ก

"เข้าไปได้เลย ฉันเก็บห้องไว้แล้ว"

"ถึงจะรกเหมือนเดิม"

คนตรงหน้าเกาศรีษะแก้เขิน

.

.

"กลิ่นหอมจัง.."

"มันคืออะไรน่ะ"

ฉันหันไปมองคนขี้สงสัย

"จะเป็นอะไรก็ช่างเถอะ"

"ถ้าเธอทำ.. ฉันเชื่อว่ามันต้องอร่อยอยู่แล้ว"

.

.

เมื่ออาหารพร้อม จึงเดินไปตามคนอีกคน

.

.

เบื้องหน้าของฉัน เจ้าของห้อง

ที่นั่งเล่นกีตาร์และฮัมเพลงอยู่ริมหน้าต่าง

.

.

"เอ๊ะ! เสร็จแล้วหรอ.."

"งั้นฉันช่วยยกนะ"

.

.

"ฮ้าาา... อิ่มจังเลย"

"ขอบคุณสำหรับอาหาร"

"คิดอยู่แล้วล่ะว่าต้องอร่อย"

คนตรงหน้าหันมายิ้มพร้อมเอ่ยชม

.

.

"เดี๋ยวช่วยยกจานไปนะ ให้ช่วยล้างมั๊ย"

ฉันส่ายหัว

.

.

"ล้างจานเสร็จแล้วหรอ"

"เอ๊ะ! มีแอปเปิลหลังอาหารด้วยหรอ?"

.

.

"อย่างที่คิดเลยนะ"

"เหมาะจะเป็นเจ้าสาวจริงๆแหละ"

「_____」

ชายเจ้าของบ้านพูดพร้อมส่งรอยยิ้มออกมา

.

.

The EnD

พี่สุกิกับหัวไชเท้า ยังคงเดิม

ฮืออออออออออออออ นอกจากจะแต่งเป็นหัวไชเท้า ยังแจกหัวไชเท้าด้วยยยย

เอ็นดูววววววว