คำนำสำนักพิมพ์
“เราคิดชื่อหนังสือเป็นซีรีส์ดีไหม พอเล่มต่อไปก็เปลี่ยนชื่อสถานที่”
“แต่... น่าจะยังไม่ไปไหนอีกนานเลยพี่”
สำหรับคนอื่น คำว่าไม่ไปไหนอีกนาน คงไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจ แต่สำหรับแพร—ฉัตรพร คนนี้ เท่าที่รู้จักกันมา ได้ยินเธอพูดว่ากำลังจะไปไหนบ่อยกว่าคำว่าไม่ไปไหนแน่ๆ
เรารู้จักแพรครั้งแรกเมื่อสี่ปีก่อน ตอนนั้นเธอไปเที่ยวแคชเมียร์กลับมาพร้อมสมุดบันทึกที่จดทั้งเรื่องราวและภาพวาดจนล้นเล่ม หลังจากนั้นเราก็พบเธอแวบไปอยู่ตามที่ต่างๆ เดี๋ยวต่างจังหวัด เดี๋ยวต่างประเทศ
…ก็เหมือนคนชอบเดินทาง หรือคนชอบท่องเที่ยวทั่วไป
แต่หลังจากเห็นสิ่งที่เธอได้กลับมาจากการเดินทางแต่ละครั้ง เรากลับรู้สึกว่าการเก็บกระเป๋าออกจากบ้านของเธอแต่ละครั้งเราคิดว่าแพรคงไม่ใช่แค่อยากพักผ่อน อยากไปเจอหรืออยากไปเห็น แล้วก็
เช็กอินทิ้งไว้เท่านั้น
แต่การออกจากบ้านของแพรเป็นเหมือนการออกไปค้นหา และตอบคำถามอะไรบางอย่างให้ตัวเอง ซึ่งบ่อยครั้ง สิ่งที่ได้กลับมาก็ไม่ใช่คำตอบ แต่กลับเป็นคำถามใหม่ๆ เพื่อให้เธอเริ่มออกเดินทางอีกครั้ง
แพรเป็นคนอยู่ไม่สุข ในที่นี้หมายถึงอยู่ไม่นิ่ง ชอบไปนั่นมานี่ ทำนั่นทำนี่ถ้าติดตามความเคลื่อนไหวของเธออยู่ห่างๆ เราจะพบว่างานอดิเรกของเธอเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จดบันทึก วาดรูป ปักผ้า ทอผ้า หัดเขียน calligraphy ทำอาหาร ทำสบู่ ทำน้ำยาล้างจาน สร้างบ้านดิน…
เราไม่รู้ว่าความชอบและความสนใจของแพรจะไปสิ้นสุดที่ไหน แต่การที่เธอพูดว่า “น่าจะยังไม่ไปไหนอีกนาน” ก็พอจะแสดงให้เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตของเธอได้
หรือไม่ก็… อาจเป็นช่วงที่เธอมีงานอดิเรกเป็นการอยู่เป็นที่เป็นทางเท่านั้น
เวลาหนึ่งปีที่ออสเตรเลียของแพรและแอม—เพื่อนสนิทที่ร่วมเดินทางไปไหนไปกันด้วยเสมอ ทำให้เราเห็นความแตกต่างของคำว่า ‘ไปเที่ยวต่างประเทศ’ และ ‘ไปอยู่ต่างประเทศ’ อย่างเห็นได้ชัดและการไปอยู่ต่างประเทศอย่างคนที่มีที่พักให้กลับไปนอนหลับก่อนออกเดินทางในวันต่อไปกับคนที่ไปอยู่ต่างประเทศด้วยวิถีชีวิตแบบค่ำไหนนอนนั่น มันก็แตกต่างกันอยู่ดี
เราดีใจทุกครั้งที่เห็นแพรกลับมาจากการเดินทาง เราอยากรู้ว่าเธอไปที่ไหนและทำอะไรมาบ้าง
และก็แอบรอดูว่า คำว่า ‘ไม่ไปไหนอีกนาน’ ของผู้หญิงที่ชื่อแพร ฉัตรพรคนนี้ จะนานได้แค่ไหนกัน…
BUNBOOKS
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in