และอยากจะลองทำมันสักครั้ง แต่เราก็พบว่ามันไม่ใช่สายงานตรงของคณะเราเลย...

ส่วนใหญ่ก็เป็นกลุ่มสายนิเทศเท่านั้นที่ได้รับคัดเลือก สุดท้ายเรายื่นฝึกงานไปแต่ก็ไม่มีการตอบกลับมา

เราจึงตัดสินใจยื่นการทำเบื้องหลังรายการโทรทัศน์เด็กที่บ้านชอบดู เพราะอยากลองทำพวกรายการโทรทัศน์ แต่แล้วสถานการณ์ก็ไม่เป็นใจ ไวรัสโควิด-19 แพร่ระบาดมากจนรัฐบาลประกาศเคอร์ฟิว ทางบริษัทบอกว่า ยังจะให้มาฝึกงานได้ปกติที่ลาดพร้าว แต่จะไม่ได้ออกกองเพราะต้องระวังโรค 

และเริ่มงานบ่ายเลิกดึก 

น่าเศร้า.. สุดท้ายเราจึงไม่ได้เลือกไปฝึกที่นี่

เพราะด้วยสิ่งต่าง ๆ ที่ไม่ลงตัว ระยะทางจากบ้านไปรวมถึงสถานการณ์ของโรคระบาด

ที่ระบาดขึ้นมากกว่าเดิมขึ้นทุกทีช่วงที่เราจะต้องไปฝึก 

อาจารย์เรียกประชุมกันในไลน์กลุ่มรุ่นว่า จะเลือกฝึกงานเทอมนี้ต่อไป 

หรือ จะเลื่อนไปปีหน้าอย่างเช่นมหาวิทยาลัยอื่น ๆ 

และกังวลว่าปีหน้าจะแย่งที่ฝึกงานกันมากกว่าเดิม และเป็นช่วงต้องทำธีสิสจบ 

อาจจะทำให้ทำแต่ละอย่างได้ไม่เต็มที่พอหากทำหลายอย่างพร้อมกัน 

เราคิดหนักมาก เพราะใจจริงก็อยากฝึกงานเลย แต่บริษัทต่าง ๆ ก็ยกเลิกฝึกงานกันไปเสียส่วนมาก

 ทำให้หางานทำยากขึ้นกว่าเดิมอีก แอบคิดว่าจะได้เลื่อนฝึกไปก่อน 

สุดท้ายผลโหวตออกมา เราเหมือนคนหลงทาง คนที่ไม่รู้จะเดินไปทางไหน หาทางออกก็ไม่ได้

 

เราเหมือนคนที่ไม่มีใครเข้าใจ แม้แต่ตัวเราเองก็ไม่เข้าใจว่าตัวเองต้องการเดินไปแบบไหน 

ที่บ้านก็มักจะให้เราเลือกทางเดินที่เราถูกใจเองอยู่แล้ว เราต้องลงลุยสนามชีวิตด้วยตนเองเสมอ

จู่ ๆ ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาอีกครั้งตอนเรารู้สึกว่าตัวเองมีความสุขเวลาเห็นเด็ก ๆ 

เราก็นึกอยากจะเป็นครูขึ้นมา!! 

เราไม่รอช้าตัดสินใจติดต่อโรงเรียนเอกชนแถวย่านรังสิตไปเพราะใกล้บ้าน

 ทางโรงเรียนบอกรับเด็กฝึกงานแต่ให้ส่งจดหมายจากทางมหาวิทยาลัยมาอีกที 

เราดีใจมากและคิดว่าการฝึกงานคงสบายแล้ว 

แต่... ทุกอย่างไม่ได้มาง่าย ๆ อีกเช่นเคย 

สถานการณ์โควิดทำให้โรงเรียนยังไม่แน่นอนเรื่องวันเปิดเทอม 

เราที่วาดฝันภาพตัวเองตอนไปสอนเด็กน้อยน่ารัก ก็เกิดความกังวลอีกครั้ง 

ว่าแล้วถ้าหากโรงเรียนเลื่อนเปิดเราจะได้ฝึกงานตามเวลาที่กำหนดหรือไม่ 

อาจารย์ทักมาถามอีกครั้งว่าใครติดต่อที่ไหนกันแล้วพร้อมบอกว่า

                 "เอกเราจะรับเด็กฝึกงานเพื่อทำเว็บไซต์เอกและช่วยเหลือการจัดการต่าง ๆ ของเอก           

 เราเกิดความลังเลอีกครั้ง มีเพื่อน 2 คนเลือกทำ 

และบอกว่าครูสอนทำพวกไอทีต่าง ๆ เราเริ่มใจไม่นิ่งอีกครั้ง 

เราอยากพัฒนาความสามารถตัวเอง อยากจะทำโปรแกรมต่าง ๆ อยากฝึกฝนการทำงานคอม

 จึงเกิดคำถามขึ้นในหัวว่า เราเคยเป็นครูผู้ช่วยสอนเด็กโรงเรียนอนุบาลแล้วถ้าทำอีกจะซ้ำไปไหม หรือจะไปลองทำอะไรใหม่ ๆ ฝึกประสบการณ์ดีนะ แล้วถ้าโรงเรียนไม่เปิดอีกแล้วฉันจะไปทำอะไร? 

 จดหมายจากทางมหาวิทยาลัยก็ไม่เสร็จเสียที

เอาล่ะ เราหลงทางอีกครั้ง... เรียกได้ว่าคนอย่างเราหลงทางจนจะชำนาญทางแล้ว