แก้วใบนี้
เคยใส
เนียนกริบ
ผ่านการใช้งาน
นับครั้งไม่ถ้วน
เริ่มมีร่องรอย
ร้าว
เพราะถูกกระทบ
มันพยายามอย่างยิ่ง
ยึดตัวเองไว้
ให้ยังคงรูป
แต่มันถูกกระทบบ่อยเกินไป
เกินจะทนไหว..
แก้วใบนี้แตกเป็นเสี่ยงๆ
แหลมคม
ทำอันตราย หากเหยียบย่ำ
เหลี่ยมของมันไม่ยอมถูกกระทบเปล่าๆ
นานไป
ไม่มีใครอยากเข้าใกล้
เขาเก็บกวาด
ลงถังขยะ
ไหลลงทะเล
มันเริ่มสงสัย
ฉันมาถึงจุดนี้ได้ยังไง
เพราะความแข็ง
หรือความเปราะ
ไม่สำคัญแล้ว
ฉันเคยเป็นแก้ว
แต่ตอนนี้ไม่ใช่
มันกระเทาะตัวเอง
ทุกชิ้น
สลายตัวตน
เป็นผุยผง
เป็นทราย
ให้ผู้คนเหยียบ
อย่างสบายใจ
ไม่ต่อต้าน
ใครทั้งนั้น
เป็นมิตรพอที่เท้าเด็กเล็กๆ
สักคน
จะลงมาย่ำ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in