(1)
"ว่ากันว่า 1 กิโลเมตรแรกของระยะทางการวิ่งนั้น สามารถส่งผลกระทบต่อความเร็วและพละกำลังในกิโลเมตรถัดไป" 

ถึงแม้ว่าเราจะฟิตมาดีขนาดไหน หรือไม่ว่าร่างกายของเราจะอิดโรยอดหลับอดนอนมามากเท่าไร 1 กิโลเมตรแรกเท่านั้นที่จะสั่งการว่าเราควรจะวิ่งต่อไปให้ครบตามจำนวนรอบที่คาดหวัง หรือกลับบ้านไปนอนดูซี่รี่ย์มันส์ๆสักเรื่องดี

เสียงตบเท้าลงกับพื้นดังสนั่น ชายหนุ่ม-หญิงสาวในชุดโปร่งโล่งสบาย พากันออกตัวจากฐานที่มั่นเพื่อรีบซอยเท้าก้าวไปข้างหน้า มีบ้างที่ลมเย็นๆจะพัดพาอุณหภูมิต่ำๆเข้ามาปกคลุมให้เราหายร้อน แต่ก็มีบางเหตุการณ์ที่กลิ่นเหงื่อแรงๆจากเพื่อนนักวิ่ง ได้เข้ามาทำให้โสตประสาทการรับกลิ่นของเราผิดเพี้ยนไป 

กิโลเมตรแรกวันนี้ดูช่างอิ่มเอม อาจเป็นเพราะมีเพื่อนนักวิ่งหน้าใหม่ๆเข้ามาเกาะกลุ่มวิ่งตามกันอย่างไม่ขาดสาย มีทั้งวิ่งรอกัน มีทั้งให้กำลังใจแก่กัน แม้ว่าก่อนหน้านั้นพวกเขาอาจจะเหน็ดเหนื่อยกับปัญหาที่สุมรวมบนกาย การวิ่งอาจเหมือนการเบิร์นความรู้สึกแย่ๆที่คอยทำร้ายร่างกายให้หมดไป

ผมสอดหูฟังพร้อมเปิดเพลงคลอเบาๆให้ใจสงบ ปราศจากสิ่งรบกวนใดๆ ในเวลานี้ดูเหมือนจะทำให้ชีวิตนั้นดี๊ดีกว่าช่วงเวลาไหน บทเพลงเนิบช้าชวนให้เราไม่ต้องรีบเร่งตบฝีเท้าขึ้นไปตามใคร สักพักเราจะรับรู้ได้ว่าความเร็วที่แท้จริงของเรานั้นจะกลับมาสัมพันธ์กับความรู้สีกดีๆที่อยู่ข้างใน 

เบิร์นทุกสิ่งที่ไม่ได้ส่งผลดีแก่ชีวิตไปให้หมด เรากำลังล้างพิษร้ายตั้งแต่ในหนึ่งกิโลเมตรแรกให้หมดจดอย่างไม่มีเงื่อนไข พอชุดที่ใส่และหัวใจปลอดโปร่งโล่งสบาย ความกังวลที่มีจึงค่อยๆเลือนหาย และคงเหลือทิ้งไว้แต่การตบเท้าอยู่กับปัจจุบัน

ไม่นานนักจังหวะบีตส์หนักๆก็เริ่มบรรเลง อาจเป็นเพราะว่าเราไปเปิดระบบการรันเพลงแบบแรนดอมทิ้งเอาไว้ เมื่อบีตส์หนักและถี่ขึ้น การซอยเท้าจึงเพิ่มขึ้นและทำให้เราออกตัวไปได้ไกล กว่าจะจบบทเพลงที่ยืดยาวนี้ กล้ามเนื้อขาคงถูกตะคริวกินจนจับใจ นั่นอาจทำให้เราต้องหยุดพักร่างกายลงอีกเป็นหลายสิบนาทีเพื่อยืดเส้นสายที่เต่งตึงให้คลาย

(2)
"ว่ากันว่า 1 กิโลเมตรแรกของระยะทางการวิ่งนั้น สามารถส่งผลกระทบต่อความเร็วและพละกำลังในกิโลเมตรถัดไป" 

เมื่อวิ่งครบรอบสองผมเพิ่งมาเอะใจ ว่ามันขึ้นอยู่กับกำลังใจในกิโลเมตรแรกมากกว่าขึ้นอยู่กับระยะทาง เรามีสิทธิ์ที่จะตัดสินใจหยุดแล้วเปลี่ยนเป็นเดิน หรือ แวะพักตามข้างทางได้ตามสบาย เมื่อไม่มีเป้าหมาย ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง จึงเริ่มเป็นกิมมิคใหม่ที่ก่อตัวขึ้นในหัวใจ

บ่อยครั้งที่ผมเห็นคนเดินแล้วจึงเดินตาม จิตวิทยาหมู่ในสนามวิ่งนั้นค่อนข้างรุนแรงกว่าที่ไหนๆ แม้ไม่มีเหงื่อสักหยด ไม่มีความเมื่อยล้าสักหน่อย แต่จำนวนคนที่เปลี่ยนจากวิ่งเป็นเดินนั้นช่างน่าปฏิบัติตาม เมื่อจิตจำนวนมากถูกสั่งให้ทำตามคล้ายๆกัน กล้ามเนื้อขาของเราจึงอ่อนกำลังลงในทันใด

ครบสามรอบแล้วแถมยังดึกมากด้วย ทว่าผมยังไม่อยากล้มเลิกความตั้งใจ จำนวนผู้คนที่ต่อแถวรับกระเป๋าคืนตรงศูนย์อำนวยการชวนให้กล้ามเนื้อขาเริ่มสปีดหนียกใหญ่ ผมเปลี่ยนเป้าหมายจากการแลกบัตรแล้วเอากระเป๋ากลับบ้านไปสู่การหาน้ำเย็นๆชโลมหัวใจ แม้ว่าซุ้มขายน้ำข้างทางนี้จะอยู่ห่างไปอีกแสนไกลเกือบครึ่งรอบ แต่เมื่อมันคือเป้าหมาย ผมจำต้องรีบไปพุ่งชน 

กว่าจะวิ่งได้จนครบจบตามที่ตั้งใจก็ปาเข้าไปเกือบตลาดวาย ความมืดมิดที่ปกคลุมประกอบกับเพื่อนนักวิ่งที่ห่างหาย เริ่มทำให้จิตใจรู้สึกโหวงเหวง ไม่มีกลิ่นเหงือไคลที่เคยได้กลิ่น อีกทั้งเสียงหอบแหกๆในเวลานี้ช่างบางตา นี่อาจเป็นช่วงเวลาที่ดีอีกครั้งเมื่อเรามีเวลาได้คูลดาวน์

การเดินหลังจากนี้อีกสักครึ่งรอบคงไม่ใช่เรื่องแปลก ไม่ต้องเร่งรีบ แต่แค่ต้องใส่ใจกับความสงบเงียบที่อยู่รอบข้าง เสียงลมแผ่วๆคงดังพอๆกับเสียงหัวใจที่หมดความกังวลต่อปัญหาใดๆ การเริ่มต้นด้วยสมองที่สดใสอาจเกิดขึ้นหลังจากการวิ่งจบลง

อุปสรรคคือสิ่งกีดขวางที่เข้ามาแทรกแซง กิโลเมตรแรกคือการฝึกตนให้ก้าวผ่านพ้นมันไปได้ ชีวิตที่ดีก็เหมือนการเริ่มต้นออกวิ่งด้วยจิตใจที่ผ่อนคลาย เมื่อวันพรุ่งนี้ย่ามกายเข้ามาอีกครั้ง หวังว่าเราจะรู้สึกดีไปด้วยกันตั้งแต่หนึ่งวินาทีแรกที่ลืมตา