เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
LOOK A BREATHE (Series 3)nimon
#626 เจ้าปลาสายรุ้ง


  •       เรื่องราวของอิศรากับหมอก ที่เป็นเพื่อนต่างวัย ที่สนิทกันเพราะปลากัด เนื่องจาก อิศราเป็นเพื่อนสนิทกับมืด พ่อของหมอก และเพราะการตายของมืด ทำให้อิศรารู้สึกเศร้าใจ และรู้สึกว่า “ติดหนี้บุญคุณพ่อของหมอกมาก” ดังนั้น อิศราจึงทำทุกอย่างเพื่อช่วยชีวิตของหมอกให้ดีขึ้น


    “ไม่ใช่แค่เพื่อนรักของกูนะ

    มึงน่าจะเป็นเพื่อนจริงๆ

    แค่คนเดียวที่กูมีอยู่ในโลกด้วย”


         อิศรากับมืดเป็นเพื่อนรักที่สนิทกัน มืดโดนเพื่อนรังแก ถูกทำร้ายด้วยคำพูด ทำร้ายร่างกาย และทำร้ายจิตใจ และอิศราเข้ามาเป็นเพื่อนสนิทกับมืด โดยที่ทั้งคู่รักการเลี้ยงปลากัดด้วยกัน แต่เวลาที่อิศราอยู่กับมืดที่โรงเรียน อิศราไม่กล้าคุยกับมืด และอิศราพูดเรื่องนี้กับมืด แต่มืดไม่โกรธ และมืดยังเป็นเพื่อนที่ดีกับอิศราต่อไป


    “มืดดีใจที่มีอิศราเป็นเพื่อนกัน

    เพราะมืดนั้นไม่มีใครเป็นเพื่อนเลย

    อิศราช่วยมืดพาทีเฉลย

    เป็นเพื่อนเอ๋ยเพื่อนที่ดีต่อกัน”


         วันหนึ่ง มืดกับอิศราต้องแยกย้ายกันไป และอิศราใช้ชีวิตของตัวเอง โดยที่อิศราไม่สนใจมืดต่อไป อิศรามีชีวิตของตัวเอง วันหนึ่ง อิศราไปเจอกับเมียที่ไม่ดีของตัวเอง “อิงอร” และเมียที่ไม่ดีของตัวเองก็คลอดลูกและทิ้งลูกให้อิศรา จนอิศราต้องพาลูกสาว “อิงฟ้า” มาอยู่กับพ่อแม่ เพราะหลังจากอิศราเลิกกับแฟน อิศราตกงานอีกด้วย


    “เมื่อชีวิตอยู่ในช่วงทุกข์

    และไร้สุขทุกอย่างเสมอศรี

    หนีปัญหาหนีทุกอย่างที่ว่ามี

    และหนีดีหนีความจริงเสมอไป”


         จนกระทั่งถึงวันหนึ่ง วันที่มืดโทรศัพท์มาหาอิศรา และมืดโทรมาขอยืมเงินสามหมื่นบาทกับอิศรา โดยมืดบอกว่า “ถ้าไม่ได้เงินสามหมื่นนี้ มืดจะไม่ได้อยู่กับลูกอีก” แต่ตอนแรก อิศราไม่อยากให้ยืม 

         และเมื่ออิศราค่อยๆคิดได้ว่า “ความเป็นมิตรระหว่างเขากับมืดนั้นดีกว่าเงินสามหมื่นบาท” เพราะมืดเคยยอมซ้ำชั้นเพื่อเรียนกับอิศรา มืดเคยบอกกับมะลิ ผู้หญิงที่อิศราแอบรักว่า “อิศราช่วยเหลือมะลิ แต่ความจริงคือ มืดช่วยเหลือมะลิ”

         และนี่เองที่อิศราตัดสินใจโทรไปหามืดอีกครั้ง แต่ไม่ทันเสียแล้ว เพราะมืดได้ตายไปจากโลกนี้ ส่วนอิศราไม่กล้าไปงานศพของมืด เพราะกลัวว่าจะมีคนถามถึงการติดต่อระหว่างมืดกับอิศราหรือไม่


    “ความเจ็บปวดทุกข์ทนนั้น

    ความทุกข์ทันใจทันกรรมนี่

    ความทุกข์อยู่กับเราทุกวันดี

    ความทุกข์มีทุกข์ใจตลอดไป”


          อิศราได้มาเจอกับหมอก ลูกของมืด ซึ่งหมอกพบเรื่องเกี่ยวกับบลูลี่เหมือนกับพ่อของตัวเอง ที่หมอกถูกโดยทำร้าย พูดจาไม่ดี และวันหนึ่ง หมอกขโมยปลากัดของอิศรา ก่อนที่หมอกจะสำนึกผิด และมารับผิดกับอิศราว่า “หมอกขโมย” 

         ซึ่งอิศราตัดสินใจมอบปลากัดให้หมอก และช่วยสอนหมอกทุกอย่างเกี่ยวกับการเลี้ยงปลากัด จนหมอกเป็นผู้เชี่ยวชาญในการเลี้ยงปลากัด ไม่เพียงเท่านั้น หมอกยังช่วงเหลืออิงฟ้าที่ถูกบลูลี่และรังแกอีกด้วย ซึ่งอิศรารู้สึกว่า “หมอกเป็นทั้งผู้มีพระคุณ และอิศราตั้งใจช่วยเหลือหมอก เพื่อลบความผิดที่มีต่อมืดด้วย”


    “เหตุใดคนหนึ่งถึงทำไม่ดี

    เพราะไม่มีอะไรเหลืออีกแล้ว

    สุดท้ายคงไม่เหลือจะแคล้ว

    เพียงแค่บาปแล้วหรือไม่บาปเล่า”


          วันหนึ่ง หมอกได้ออกทีวีเกี่ยวกับเด็กตัวน้อยที่เลี้ยงปลากัด เพื่อหารายได้เลี้ยงแม่ หลังจากนั้น หมอกก็ดังขึ้น และหมอกเปลี่ยนแปลงตัวเอง และตั้งใจเรียนหนังสือมากขึ้น จนหมอกก็ประสบความสำเร็จในชีวิต ส่วนอิศราได้ใช้ชีวิตที่เป็นของตัวเองในอีกฉบับหนึ่งเช่นกัน


    “ความจริงคืออะไรน่าค้นหา

    และประสาคนให้รักเสมอศรี

    หากไม่ใช่เราเป็นคนที่ดี

    คงไม่มีใครสนใจอย่างแน่นอน”


          หนังสือเล่มนี้เราอ่านไปและเราได้ความรู้เกี่ยวกับการเลี้ยงปลากัด และเรื่องราวของชีวิตของหลายคนที่เจ็บปวดในมุมที่แตกต่างกันไป เพราะเมื่อไรที่เรายิ่งอ่าน เราจะพบว่า คนที่ถูกบลูลี่นั้นรู้สึกเจ็บปวดมากน้อยเพียงใด เราเผลอน้ำตาไหลอยู่หลายครั้ง เเละคนเหล่านี้สมควรที่จะโดนบลูลี่หรือ ในเมื่อเขาแค่แตกต่างจากเรา แต่เขามีความเป็นมนุษย์เหมือนกับเรา ดังนั้น ทำไม เราถึงต้องไปบลูลี่คนเหล่านั้นด้วย


    “มึงเป็นเพื่อนรักของกูเลยนะอิศ

    มึงเป็นเพื่อนคนเดียวที่

    ไม่เคยล้อกูว่าตัวดำหรือเป็นลูกกำพร้า

    แล้วมึงก็ยอมเล่นกับกูมาตั้งแต่เด็กเลย”


          เราเข้าใจคนเหล่านั้นมาก เพราะเราเคยเจอเพื่อนคนหนึ่งที่มีนิ้วมือเกินมาหนึ่งนิ้ว และเราช่วยเหลือเพื่อนคนนั้น จนเป็นเพื่อนสนิทกัน และเราชอบถูกล้อว่า “เรากับเพื่อนเป็นแฟนกัน” หลายครั้งเราก็อาย แต่เราก็ทนช่วยเพื่อน จนกระทั่งเพื่อนมาร้องไห้และเพื่อนบอกกับเราว่า “ขอบคุณนะ เราย้ายโรงเรียนแล้ว” และหลังจากนั้น เรากับเพื่อนไม่เคยเจอกันอีกเลยตั้งแต่นั้น แต่เรายังจำวันที่เขาบอกขอบคุณเราติดอยู่ในใจได้ตลอดอยู่จนกระทั่งถึงปัจจุบันนี้


    “ความเจ็บปวดที่อยู่ลึกสุดในใจ

    คือ การที่มนุษย์ไม่ยอมรับ

    ในตัวของมนุษย์ด้วยกันเอง”


         “ใครๆเคยถูกล้อบ้าง ยกมือขึ้น” เราว่า “หลายคนเคยถูกล้อไม่ว่าเรื่องใดก็เรื่องหนึ่ง” และเรื่องล้อเหล่านี้ทำให้เราเจ็บปวดมากน้อยเพียงใด หนังสือเล่มนี้จะเสนอให้เราเห็นถึงมุมมองเหล่านั้นออกมาได้อย่างสวยงามที่สุด เท่าที่นักเขียนคนหนึ่งจะทำออกมาได้ดีที่สุด เพราะนักเขียนต้องการเสนอให้เห็นถึงโทษและผลที่ได้รับของทุกคนที่ถูกบลูลี่




    LOOK A BREATHE

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in