เรามักคุ้นตากับซีรีย์เกาหลีในรูปแบบรักโรแมนติค ดราม่าหนัก ๆ สืบสวน และซีรีย์แนวอาชีพ แต่หากเราลองสำรวจดูจะพบว่าซีรีย์เกาหลีทุกรูปแบบน้อยมากที่จะให้ผู้หญิงเป็นตัวดำเนินเรื่อง โดยเฉพาะซีรีย์ที่เกี่ยวกับอาชีพแทบจะไม่ได้เห็นว่าผู้หญิงเป็นผู้ดำเนินเรื่อง กล่าวคือแทบจะไม่มีซีรีย์ที่ผู้หญิงประสบความสำเร็จทางอาชีพให้เห็นผ่านตาเท่าไหร่ หรือถ้ามีก็อาจจะยังไม่โดดเด่นมากพอหากเทียบกับซีรีย์ในประเทศที่พัฒนาแล้ว When camellia blooms อาจจะไม่ใช่ซีรีย์ที่สตรีนิยมจ๋าหรือเป็นซีรีย์ที่ประสบความสำเร็จทางอาชีพขนาดเรื่องอื่น ๆ แต่ซีรีย์เรื่องนี้เต็มไปด้วยการขับเคลื่อนพลังของผู้หญิงอย่างที่เรื่องอื่นไม่มี เรื่องราวจะถูกดำเนินโดย ทงแบค นางเอกของเรื่อง เราจะได้เห็นการต่อสู้ในรูปแบบของเธอกับสังคมรอบข้างที่เต็มไปด้วยคำครหาในการทำร้านเหล้าของผู้หญิงตัวคนเดียวแถมยังมีลูกติด 

 ส่วนตัวประทับใจประโยคที่ทงแบคบอกกับพระเอกว่า "เพียงเพราะคุณให้ฉันหยุดฉันก็ต้องทำตามเหรอ แล้วฉันจะเอาเงินที่ไหนใช้" ประโยคนี้ค่อนข้างกินใจพอสมควรเพราะนางเอกเป็นคนที่คุ้นชินกับการช่วยเหลือตัวเองตัดสินใจด้วยตัวเองทำให้เธอมีความเชื่อมั่นในสิ่งที่เธอคิดอยู่ตลอด นอกจากนี้ยังมีคนอื่น ๆ เช่นแม่ของพระเอกที่เป็นหม้ายตั้งแต่ยังสาวเธอเปิดร้านปูดองเลี้ยงลูกชาย 3 คนเพียงคนเดียวแถมยังเป็นผู้กุมอำนาจในย่าน ฮยางมีเด็กเสิร์ฟในร้านคามิลเลียที่ทำงานทุกอย่างไม่ว่าจะสุจริตหรือทุจริตเพื่อให้น้องชายเพียงคนเดียวได้อยู่สบาย ทนายฮงเจ้าของตึกที่นางเอกเช่าอยู่เธอเป็นผู้หญิงที่ทุกคนในย่านยอมรับว่าเก่งที่สุดด้วยคุณสมบัติเรียนจบมหาวิทยาลัยโซล ความมั่นใจในตัวเอง และภายในครอบครัวทนายฮงเป็นผู้นำส่วนสามีเป็นผู้ตาม รวมไปถึงน้า ๆ ที่เปิดร้านขายของอยู่ในย่าน ซึ่งหลายคนทำงานเลี้ยงชีพด้วยสองมือของตัวเองไม่ได้หวังพึ่งสามี และหากหันกลับมามองบทบาทของฝ่ายชายในเรื่องจะเห็นว่ามันถูกลดลงมาให้เท่าเทียมกับฝ่ายหญิงพวกเขาไม่ได้เหนือกว่า เก่งกาจกว่า และไม่ได้สมบูรณ์แบบแม้แต่พระเอกก็ตาม กล่าวคือพวกเขาแค่มนุษย์ที่ทำงานหาเลี้ยงชีพเหมือนกับพวกเธอ สิ่งเหล่านี้ทำให้เราชอบซีรีย์เรื่องนี้แต่ก็แอบมีติดใจเรื่องของน้า ๆ ในย่าน ที่ตอนแรกตั้งตัวเป็นศัตรูกับนางเอกประเด็นมันค่อนข้างขัดกับแนวคิดสตรีนิยม เพราะการที่ผู้หญิงตราหน้าผู้หญิงด้วยกันว่าเป็นคนขายตัวมันไม่ควรมีเลยจริง ๆ (ความคิดเห็นส่วนตัว) แต่อาจจะเป็นเพราะสิ่งนี้มันจะช่วยส่งพัฒนาการของตัวละครด้วยละมั้งเขาเลยใส่มาอาจจะเป็นแนวคิดว่าฉันร้ายเพราะฉันเข้าใจเธอผิดแต่พอมองดูก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้นเสียหน่อยเลยทำดีด้วย แต่หากคิดดูในชีวิตจริงถ้าผู้หญิงคนหนึ่งเป็นโสเภณีแล้วมันยังไง โสเภณีก็อาชีพหนึ่งความผิดของเธอคืออะไรละการที่ทำอาชีพในที่ไม่เหมือนพวกเธอไม่ได้หมายความว่าฉันเป็นคนเลวสักหน่อย มีประเด็นนี้ที่แอบติดใจ

นอกจากเรื่องของบทบาทผู้หญิงแล้วซีรีย์เรื่องนี้ยังพูดถึงความเหลื่อมล้ำได้อย่างเจ็บแสบ "ความจนมันน่ากลัว" ประโยคนี้คงไม่เกินจริงนัก  ทงแบคถูกแม่ทิ้งไปตอนที่เธอจำความได้ เธอโกรธแม่ และตั้งคำถามมาโดยตลอดว่าทำไมแม่ถึงทิ้งไป ทงแบคพบแม่ของเธออีกครั้งแต่แม่กลับมีอาการผิดปกติเป็นโรคสมองเสื่อม ทงแบคปฏิเสธแม่ และแสดงให้เห็นว่าโกรธแม่แค่ไหน สุดท้ายแม้จะผลักไสแต่ก็โหยหา และพอได้รู้เหตุผลที่แม่ทิ้งเธอไปคืออะไรสิ่งนั้นทำให้ตอนที่ดูสะเทือนใจพอควร ไม่ใช่ว่าแม่ไม่รักแต่รักมากต่างหากถึงทำอย่างนั้น "หากลูกต้องร้องไห้เพราะหิวคุณจะทำอย่างไร" แม่ทงแบคตั้งคำถามและคำตอบก็มีไม่มาก ถ้ามีเงินคุณแค่หาอะไรมาให้กินจนอิ่ม แต่ถ้าแม้แต่ที่ซุกหัวนอนยังไม่มีจะหาเงินจากที่ไหนซื้ออาหารให้ลูกกิน กรณีของแม่ทงแบคสะท้อนให้เห็นถึงคนชนชั้นล่างที่อยู่ในสังคม การดิ้นรนหาเช้ากินค่ำที่ต่อทำให้ทำงานหนักแค่ไหนผลลัพธ์ก็เท่าเดิม ความช่วยเหลือจากรัฐที่มาไม่ถึง ระบบที่เต็มไปด้วยช่องโหว่ ความขี้เกียจรอแต่ความช่วยเหลือจากคนรอบข้างไปวัน ๆ สิ่งใดที่กันที่ทำให้มีคนจนอยู่ในสังคม บ่อยครั้งพวกเขามักถูกตรีตรา และเมื่อใดก็ตามที่มีผู้กระทำผิดมีฐานะยากจน เสียงก่นด่าจากส่วนใหญ่เป็นไปในทิศทางเดียวกันคือ เรื่องพรีวิลเลจของคนจนในการกระทำบางอย่าง  อาจจะถูกที่ความจนไม่ใช่ข้ออ้างในการกระทำความผิด แต่ความหิวโหยมันทรมาน ความหิวโหยทำให้สัญชาติญาณการเอาตัวรอดของมนุษย์ทำงาน ใครจะอยากเลว อยากเป็นหัวขโมย หรือทำเรื่องผิดกฎหมายกัน ถ้าเรากินอิ่ม และมีโอกาสที่ดีแล้วจะมีใครอยากออกไปเป็นคนเลว กล่าวคือเมื่อคุณจนก็เหมือนถูกสาป การเคลื่อนไหวของกลุ่มคนเหล่านี้ในสายตาของคนชนช้้นอื่นเป็นเพียงข้อเรียกร้องที่อยากจะสบายขึ้นเท่านั้น  มันเจ็บปวดแต่ก็เป็นเรื่องจริง คนจนที่แม้แต่ข้าวยังไม่มีกินเป็นเรื่องจริง คนที่ทำงานแทบตายแต่ก็ไม่ได้รวยขึ้นก็เป็นเรื่องจริง และคนเหล่าก็มีอยู่เยอะในสังคมเราหวังว่าสักวันหนึ่งว่าความจนจะถูกแก้ไขอย่างถูกที่สักที

"หยุดทำตัวเหมือนตัวตลกได้แล้ว" ข้อความที่นักฆ่าตัวตลกทิ้งไว้หลังจากก่อเหตุฆาตรกรรม เหยื่อที่เขาเลือกส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิง ความฉลาดของฆาตรกร หรือความเพิกเฉยต่อสิ่งรอบข้างของคนในพื้นที่ที่ทำให้ฆาตรกรไม่ถูกจับเสียที ใครกันแน่ที่เป็นฆาตร แล้วเหตุผลคืออะไร เป็นประเด็นที่อยู่ในซีรีย์ แต่ถ้าหากคาดหวังว่าจะได้ดูเรื่องสืบสวนเข้ม ๆ จากซีรีย์เรื่องนี้แล้วก็อาจจะทำให้ผิดหวังได้เพราะแม้จะมีประเด็นเรื่องฆาตกรรมแต่เรื่องการทำงานหาหลักฐานต่าง ๆ ของตำรวจเบามากถ้าเทียบซีรีย์สืบสวนเรื่องอื่น ๆ ฆาตกรพอเดาทางได้แม้ว่าอาจะมีทำให้ไขว้เขว้ก็ตาม อยากแนะนำให้ดูเพราะซีรีย์สนุกมากคังฮานึลเล่นได้ดีส่วนตัวแอบสารภาพว่าดูเรื่องนี้เพราะเขาเล่น ดูหนังที่เขาเคยเล่นหลายเรื่องชอบมากเป็นคนที่เล่นบทแบบหนักได้โคตรดีเราว่าฝั่งเกาหลีฝ่ายชายรุ่นแบบกลาง ๆ ไม่ใช่รุ่นใหญ่ ที่เล่นดราม่าหรือบทโรคจิตได้ดีมากเราให้ 3 คน คือ ยูอาอิน (ไม่รู้ว่ายูอาอินอยู่รุ่นไหนเพราะเห็นมานานมากแต่ด้วยอายุขอนับกลางๆ) ลีจงซอก คังฮานึล แต่เรื่องนี้สดใสนะสดใสจนหูเกือบแตก ใครที่ชอบคังฮานึลแนะนำให้ดูหนังเรื่อง Forgotten,New Trial,dongju: the portrait of a poet ส่วนซีรีย์ก็มีชอบที่เขาเล่นเรื่อง miseang แม้จะไม่ได้เป็นพระเอกก็ตาม พูดถึงพระเอกแล้วก็ต้องพูดนางเอกส่วนตัวกับกงฮโยจินไม่เคยดูหนังหรือซีรีย์เขาจบเลยดูได้แค่ไม่กี่อีพีก็ต้องปิดไม่รู้เพราะอะไรเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่จบ พอดูจบแล้วชอบเธอมากเพราะดูมีเสน่ห์จนแบบเข้าใจเลยว่าทำไมพระเอกในเรื่องถึงตกหลุมรักเธอเป็นทงแบคได้สมบูรณ์แบบตอนที่เธอเศร้าเราก็เอาใจช่วย ตอนที่มีความสุขเราก็รู้สึกยินดีไปกับเธอส่วนตัวไม่มีซีรีย์หรือหนังเรื่องไหนของกงฮโยจินแนะนำเป็นพิเศษถ้าจะมีก็คงเป็นเรื่องนี้เพราะดูจบเป็นครั้งแรก