กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
ผีเสื้อน้อยตัวหนึ่ง บินมาเกาะบนดอกทานตะวัน


ทานตะวัน เธอดูอิดโรย เป็นอะไรรึเปล่า
ฉันคิดถึงแสงอาทิตย์ ไม่รู้ว่าเขาหายไปไหน
นั่นสิ ท้องฟ้าดำมืดไปหมดเลย
ใช่ ถ้าแดดยังไม่ออกอีกสองสามวัน ฉันคงจะหมดเรี่ยวแรง

เธออยากให้ฟ้ากลับมาใสเหมือนเดิมใช่ไหม ไม่เป็นไร ฉันจะช่วยหาวิธีเอง
ขอบใจนะ แต่ฉันคิดว่ามันคงจะยาก ฉันได้ยินว่ามีแต่ผู้เฒ่าบนภูเขาวิเศษคนเดียวที่จะช่วยเปิดฟ้าได้

ไม่เป็นไร ฉันจะไปตามหาท่านเอง

แล้วผีเสื้อก็ออกบินไปตามเพื่อนๆ ช่วยกันตามหาภูเขาวิเศษ เพื่อนผึ้งเพื่อนแมลงมีมากมาย หาแค่ไม่นานก็เจอกับผู้เฒ่า

ท่านคือผู้เฒ่าบนภูเขาวิเศษหรือเปล่าครับ
น่าจะใช่นะ ใครๆ เขาก็เรียกฉันแบบนั้น
ท่านผู้เฒ่า ตอนนี้ท้องฟ้าเป็นอะไรไม่รู้ ดำมืดมาหลายวันแล้ว ดอกทานตะวันกำลังไม่สบายหนักมาก ถ้าฟ้าไม่เปิด... เกรงว่า....

ผู้เฒ่าเงยหน้าขึ้นมองฟ้า ก่อนถอนหายใจสั้นๆ แล้วตอบว่า
ตอนนี้ สีสันต่างๆ หลุดร่วงไปจากท้องฟ้าหมดแล้ว มันก็เลยดำสนิทแบบนี้ ฉันเองคนเดียวก็ช่วยไม่ไหวหรอกนะ
อ้าว ดอกทานตะวันบอกว่ามีแต่ท่านที่จะช่วยเขาได้
ฉันช่วยได้นิดหน่อย แต่มันต้องหาใครๆ มาช่วยอีกเยอะเลย เพราะเราต้องช่วยกันเติมสีให้ท้องฟ้า
งั้นผมจะไปตามหาเพื่อนมาช่วยนะครับ ผีเสื้อพูดเสร็จแล้วรีบบินออกไปทันที

สองวันต่อมา เหล่าสัตว์ทั้งหลายพากันมารวมตัวกันที่กลางป่าตามการนัดหมายของผีเสื้อ
ขอบคุณทุกคนที่มาในวันนี้ ตอนนี้ ดอกทานตะวันกำลังต้องการความช่วยเหลือ
สัตว์ทุกตัวเข้าใจดี เพราะฟ้าที่ปิดสนิท เริ่มทำให้ทุกคนเดือดร้อน บางตัวก็หนาวเต็มที

ม้าลายตัวขาวโพลนถามว่า พวกเราจะช่วยได้ยังไง
ผู้เฒ่าบนภูเขาวิเศษตอบว่า พวกเราต้องช่วยกันสละสีที่ตัวเองมีอยู่ เพื่อไปเติมให้ฟ้า พอฟ้าเริ่มมีสีสัน มันก็จะสว่างขึ้นเรื่อยๆ
สัตว์ทั้งหลายหันไปกระซิบกระซาบกันเสียงดังลั่นป่า จนแมลงเต่าทอง ออกมาตะโกนเสียงดังว่า ฉันยกสีทองให้ก็ได้ (เราจึงไม่เคยเห็นแมลงเต่าทองสีทองจริงๆ สักที)ผึ้งและตัวต่อก็สละสีเหลืองให้บางส่วน
จากนั้น สัตว์ต่างๆ ก็พากันออกมาอาสา ช้างป่าสีแดงบอกว่า ฉันจะเติมสีแดงให้ทั้งหมดเลย (จากนั้น ช้างจึงกลายเป็นมีแต่สีเทาๆ)
ม้าลายกับหมีแพนด้า ตกลงใจสละสีขาวให้ครึ่งหนึ่ง
ค้างคาวทั้งฝูงตกลงยกสีทั้งหมดที่มี จนมันกลายเป็นสีดำทั้งตัว
แม้แต่หมีสีดำ ยังตกลงใจยกสีดำของมันให้ทั้งหมด จนตัวของมันขาวโพลนตั้งแต่หัวจรดขาป้อมๆ ของมัน

จนสัตว์ทุกตัวในป่าใหญ่ พากันสละสีของตัวเองให้ผู้เฒ่าเอาไประบายบนท้องฟ้า แต่ก็ยังไม่เพียงพอ
สัตว์ตัวเล็กนิดเดียว แต่ฟ้าใหญ่มาก ระบายไปก็ยังไม่พอ ผู้เฒ่าพูดอย่างอ่อนเพลีย
ทันใดนั้น นกเค้าแมวก็บินโฉบลงมา บอกว่า ดวงดาวฝากมาบอกว่าจะยกสีขาวให้ เสียงปรบมือดังก้องป่า
แล้วเต่าใหญ่ตัวหนึ่งก็เดินอ้อยอิ่งเข้ามา แล้วบอกว่า "ฉันมีข่าวดีมาบอก ทะเลยินดีจะแบ่งสีน้ำเงินให้ครึ่งหนึ่งเพืิ่อช่วยเหลือในครั้งนี้"
ผู้เฒ่าได้ยินเช่นนั้นก็ดีใจ "ทะเลใหญ่โตมโหฬาร ถ้าได้ครึ่งหนึ่งของสีน้ำเงิน ท้องฟ้าก็ย่อมจะมีสีฟ้าสดใส"

ผู้เฒ่าเริ่มลงมือผสมสี นกทั้งหลายช่วยกันเอาแปรงไปทาท้องฟ้าสีดำมืด ตอนเช้า ใช้สีทองจากแมลงเต่าทอง พอสีทองหมดก็เริ่มหยอดสีเหลืองของผึ้งและตัวต่อ
จากนั้นก็ใช้สีเหลืองของตั๊กแตนผสมกับสีแดงของช้างระบายวงกลมสีส้มรอไว้ 
พอฟ้าเปิด พระอาทิตย์ก็เริ่มส่องแสง

สายๆ ผู้เฒ่าผสมสีจากน้ำทะเลสำเร็จ สัตว์ทุกตัวที่บินได้จึงช่วยกันเอาสีฟ้าไปทา สีขาวจากม้าลายกับหมีแพนด้าเทียบแล้วมีนิดเดียวนกนางแอ่นจึงนำไประบายเป็นก้อนเมฆแทน สีดำของหมีขาวก็มีนกพิราบเอาไประบายเป็นเมฆฝน
ผู้เฒ่าบนภูเขาวิเศษปาดเหงื่อทรุดตัวลงนั่งมองพระอาทิตย์กำลังตก นกเค้าแมวเริ่มเอาสีขาวของดาวมาป้ายเป็นจุดๆ บนท้องฟ้า 
ช่างเป็นวันที่เหน็ดเหนื่อยจริงๆ

ขอบคุณทุกคนนะ อุตส่าห์เสียสละและเหน็ดเหนื่อยกันมากเลย ดอกทานตะวันพูด หน้าตาเริ่มสดใสเพราะได้รับแดด
ไม่เป็นไร วันที่เธอยิ้มได้ พวกเราก็ดีใจด้วยเหมือนกัน

บนท้องฟ้า บางส่วนของหมีแพนด้ากับม้าลายก็หันมายิ้มให้ด้วย

---

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ... อ่าาาา ลืมไป นิทานไม่ต้องสอนอะไรก็ได้นี่นา