กองไฟดับไปแล้ว

ชุมชนก่อนประวัติศาสตร์แห่งนั้นพากันแตกตื่นตกใจเมื่อพ่อหมอผีตะเบ็งเสียงกรีดร้องดังลั่นหุบเขา หญิงชายเนื้อตัวมอมแมมแลเปลือยเปล่าเป็นส่วนมาก วิ่งหน้าตั้งมายังที่เกิดเหตุ

กองไฟดับไปแล้วจริงๆ

บางทีมันอาจเป็นชะตากรรมที่ขีดไว้แล้ว นี่ไม่ใช่ครั้งแรก หากแต่ทุกครั้งที่กองไฟดับ ชาวบ้านต้องวางงานในมือออกไปหาเชื้อไฟใหม่ ไม่มีใครรู้ว่าเชื้อไฟจะปรากฏครั้งต่อไปที่ไหน บางครั้งผู้ชายต้องออกจากบ้านไปนานหลายจันทร์เพ็ญกว่าจะมีใครพาไฟกลับมาได้ ซึีงระหว่างนั้น สัตว์นักล่าผู้หิวโหยมาวนเวียนรอบๆ ชุมชน สาปของสัตว์ที่ชาวบ้านเริ่มเลี้ยงเรียกพวกมันมาตามธรรมชาติ บางครั้ง นอกจากต้องสังเวยแพะและหมู ซ้ำร้ายเสือยังเคยเดินย่องเข้าในถ้ำที่มืดมิดและคาบใครสักคนไปต่อหน้าต่อตา

ความสูญเสียไม่ใช่เรื่องใหม่ แต่มันน่าเสียดาย และมันก็ถูกกำหนดไว้แล้วด้วยมือที่มองไม่เห็นบางอย่าง

ในครั้งนี้ เด็กชายอายุแปดเก้าขวบที่รับหน้าที่เฝ้ากองไฟ เป็นผูัทำให้ไฟดับ หลักฐานยังสดๆร้อนๆ กองขี้เถ้าที่ชุ่มฉ่ำ กลิ่นฉุนกึกของน้ำปัสสาวะเป็นหลักฐานที่มิอาจปฏิเสธได้

ไม่มีใครตั้งคำถามว่าทำไมมันต้องเลือกมาฉี่รดกองไฟด้วย เรื่องมันเกิดไปแล้วและจบลงแล้ว

สิ่งเดียวที่ทำได้ตอนนี้คือแยกย้ายกันออกไปหาไฟกองใหม่

ผู้ใหญ่รวบรวมข้าวของ กระจายกำลังออกไปค้นหา จะเรียกว่าการค้นหาก็เป็นคำที่หรูหราเกินยุคสมัย เรียกว่าออกเดินไปเรื่อยๆ ตามยถากรรม

ส่วนเด็กชายถูกมอบหมายหน้าที่ใหม่ให้เฝ้าระวังภัยไม่ให้สัตว์เขี้ยวเล็บแหลมคมใดๆเข้าใกล้ปศุสัตว์ได้ มารดาของเด็กน้อยถอดเครื่องรางให้เด็กน้อยไว้ติดตัว

สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น นักวิจัยรุ่นหลังบางคนบอกเป็นเรื่องธรรมดาทางวิทยาศาสตร์ บ้างบอกว่าคือปาฏิหาริย์ บางคนบอกว่าพระเจ้าและกรรมเวรเพียงทำงานของมันตามหน้าที่ บางคนไม่เห็นความสำคัญพอที่จะมาศึกษาเสียด้วยซ้ำ

เพราะมันก็แค่เรื่องธรรมดาที่จบลงไปแล้วอย่างเนิ่นนาน

เพียงสองคืนจากนั้น หรืออาจจะมากกว่าก็ไม่มีใครระบุได้ชัด จากภาพวาดซีดจางในถ้ำโบราณ คนรุ่นหลังเพียงได้แต่จินตนาการ มันเป็นความกล้าหาญหรือความจำเป็น หรือชะตากรรมกันแน่ที่กำหนดให้เด็กชายยืนจังก้าเผชิญหน้าเสือเขี้ยวดาบในคืนเดือนหงาย กลางสายฝนหนาวเหน็บ ทุ่งโล่งกว้างใหญ่ หนึ่งนักล่าผู้เชียวชาญกับหนึ่งเด็กชายผู้ทำให้กองไฟดับลง 

การต่อสู้น่าเบื่อด้วยฝ่ายหนึ่งมีเปรียบอย่างชัดแจ้ง สังเวียนที่มันผ่านมาด้วยชีวิต กับชีวิตที่ยังไม่ทันเริ่มต้นดี ผลการต่อสู้ราวกับจะถูกกำหนดไว้ก่อนแล้ว

ภาพนั้นจารึกภาพเสือคาบลำตัวของเด็กชาย เครื่องรางในมือขวาที่ชูขึ้นอาจมีมนต์ขลังบางอย่างหรือมันอาจเป็นโลหะวัตถุรุ่นแรกสุดของมนุษย์ก็เป็นได้ แต่ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตามเถิด สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือสายฟ้าที่ฝ่าลงที่มือข้างนั้น ธรรมชาติที่ดุดันเหนือพลัง ปัญญา และสัญชาติญานใดๆ ทั้งของผู้ชนะที่กำลังย่ามใจเมื่ออาหารคาอยู่ในปาก มิพักต้องพูดถึงผู้แพ้ที่เหลือเพียงลมหายใจแผ่วระริน

อัคนีพิฆาตครานั้นปลิดชีพของเด็กน้อยและเสือในคราวเดียว ความรุนแรงของมันยังทำให้สองร่างลุกไหม้และหลอมรวมในกองไฟ ลามเลียไปยังทุ่งหญ้าที่ตีนเขา

ไฟที่เด็กน้อยทำให้ดับลง ไฟที่ผู้ใหญ่ค้นหา กลับแว้งมาขับไล่และเผาผลาญชีวิตที่อ่อนแอแถบนั้นโดยไม่เลือกหน้า ทั้งสัตว์เลี้ยง สัตว์นักล่า และผู้คน

แต่แม้กระนั้น นับร้อยนับพันปีจากนั้นมา มนุษย์ก็ยังคงเล่นกับไฟอย่างไม่หยุดยั้ง


บางที มันอาจเป็นเพราะเราเพียงเดินตามเส้นทางที่ถูกกำหนดไว้ เส้นทางที่มองไม่เห็น แต่เราจะรู้ตัวอีกทีก็เมื่อกองไฟดับลงไปแล้ว