การที่เราจะเข้าไปในชีวิตใครคนนึงได้ ต้องเกิดมาจากการที่เราเต็มใจที่จะเข้าไปและต้องไม่คิดที่จะออกมา แล้วคนคนนั้นก็จำเป็นที่สุดที่จะต้องเปิดรับเรา ก็เหมือนบ้านที่ล็อกประตู ยังไงก็ไม่มีวันเข้าได้ ยกเว้นแต่ว่าเจ้าของบ้านจะยอมเปิดประตูให้
เราแน่ใจแล้วหรอว่าการที่เราเดินวนเวียนอยู่ในชีวิตของคนๆนึงแบบไม่ยอมไปไหน เราเคยถามเขาไหมว่าวันนี้ยังอยากมีเราไหม พรุ่งนี้ล่ะ วันต่อๆไปล่ะ เราจะแน่ใจได้ยังไงว่าเราจำเป็นต่อชีวิตใครคนนึงจริงๆ บางทีก็คิดกับตัวเองว่าเรามีค่าพอที่จะไปอยู่ในชีวิตใครจริงๆหรอ
คุณต้องการเขา แน่นอนถ้าคุณรักเขายังไงคุณก็อยากมีเขาในทุกๆวันของคุณ
แล้วเขาล่ะ จะอยากมีคุณในทุกๆวันไหม อย่าพยายามยัดเยียดตัวเองเข้าไปในที่ที่มันไม่ใช่ที่ของคึุณเลย บางทีเขาอาจจะไม่ได้ต้องการคุณ แต่มีเพียงแต่คุณที่คิดไปเอง อยากให้เขามีคุณ มันอาจจะเป็นแบบนั้นก็ได้
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in