พบว่าผ้าที่ซักแล้วไม่ได้รีดหรือพับเยอะมาก ในใจเราก็คิดว่า ‘ช่างมันเหอะ’ เหมือนทุกๆครั้ง แต่ปรากฏว่าไฟดับจ้า เลยโยนการบ้านทิ้งไปแล้วมาพับผ้ากองพะเนิน เราเป็นพวกเวลาจะใช้เสื้อแล้วค่อยรีด หรือค่อยพับ พูดง่ายๆว่าแม่งขี้เกียจอ่ะ นั่งพับไปเรื่อยๆ พูดคุยสัพเพเหระกับแม่ ดีที่ที่บ้านหน้าต่างบานมันกว้าง แสงเลยเข้ามาเยอะ เลยไม่อุดอู้เท่าไหร่ ไม่อยากเชื่อเลยว่าเรานั่งพับกับคุยเล่นกับแม่ไปตั้ง 3 ชม. เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากๆในอาทิตย์นี้เลย ทั้งแม่ทั้งเราปล่อยมือจากโทรศัพท์แล้วหันมาคุยกัน ปกติเราจะชอบดูซีรี่ย์สืบสวนด้วยกัน แต่มันก็ไม่สนุกเท่าการคุยกันเหมือนเมื่อก่อนตอนเด็กๆแล้วอ่ะ โมเม้นต์ลูกสาวสุดรักของแม่ก็กลับมา เขินตัวเอง.