ข้างล่างเต็มไปด้วยพวกนั้นทั้งหมดเลยสินะ เราจะทำอย่างไรดี

สังคมเปลี่ยนแปลงในทุกๆวันอย่างรวดเร็ว ซึ่งในหลายๆด้าน ปัจจัยหลายอย่างที่ทำให้สังคมเปลี่ยนแปลงไป ส่งผลต่อสภาพสังคมและต่อสภาพจิตใจของเรา สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์

หรือจริงๆแล้วสภาพจิตใจของมนุษย์ส่งผลต่อสังคมกันนะ

เราในฐานะมนุษย์คนนึงซึ่งปกติแล้วพื้นฐานทางสภาพจิตใจหรือนิสัยย่อมแตกต่างกันออกไป ตามสภาพแวดล้อมและสภาพสังคมต่างๆ มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ชอบอยู่รวมกันเป็นสังคม 

มนุษย์เป็นสัตว์สังคมนั่นแหละ

แต่สังคมส่งผลต่อจิตใจมนุษย์หรือจิตใจมนุษย์ส่งผลต่อสังคมกัน จริงๆมันน่าจะเป็นไปได้ทั้งสองอย่าง สิ่งที่เป็นตัวแปรทั้งหมดอาจเริ่มมาจากมนุษย์ มนุษย์เชื่อมโยงอะไรหลายๆอย่างเข้าไว้ด้วยกัน กำหนดสังคมให้มีความแตกต่างกันออกไป มนุษย์รวมกลุ่มกันเป็นสังคมจากนิสัยหรือสภาพจิตใจที่เหมือนๆกัน ที่ที่อยู่ด้วยกันได้อาจเพราะมาจากเราเป็นในสิ่งที่เหมือนๆกัน(จริงหรือ) เลยกลายเป็นสังคมที่มีความแตกต่างกันออกไป

ทุกวันนี้เราอยู่ในสังคมแบบไหน ที่ที่เราอยู่มันใช่ตัวเราหรือเปล่า ถ้าไม่ใช่เราสามารถเปลี่ยนหรือเลือกที่จะทำอะไรได้ไหม เราสามารถเลือกสังคมที่เหมาะกับตัวเราได้ไหม ถ้าสภาพสังคมที่มีการกระจายออกเป็นหลายกลุ่มที่สร้างโดยมนุษย์ก็น่าจะทำได้ แต่ถ้าเกิดคำว่าสังคมกลายเป็นกลุ่มใหญ่ขึ้นมา หรือคำว่าสังคมส่วนใหญ่ อย่างนี้คำว่าสังคมที่ตอนแรกเหมือนจะกว้าง ก็ดูแคบลงมาแล้วสิ

แล้วแบบนี้มนุษย์อย่างเราถ้าเข้ากับสังคมไม่ได้ เราจะถูกตีกรอบทางสังคมโดยมนุษย์อีกทีหรือเปล่า กลายเป็นว่าสังคมตอนนี้เริ่มแคบลงและเหลือแบบเดียวไปแล้ว ถ้าเปรียบเสมือนกับห้องเรียน ไม่มีทางที่คนในห้องเรียนจะมีลักษณะนิสัยหรือสภาพจิตใจที่เหมือนกัน แต่ละคนไม่มีใครเหมือนกัน เปอร์เซ็นต์คนที่ทำตามครูสั่งย่อมมากกว่าคนที่ไม่ทำตามคำสั่งอยู่แล้ว ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติ เราถูกสอนมาตลอดว่าเด็กที่ไม่เชื่อฟังครูเป็นเด็กไม่ดี(ก็จริง) ในทางกลับกันถ้าเป็นสังคมภายนอก เราต้องทำตามทุกๆอย่างเลยไหม เราต้องทำตามคนหมู่มากหรือสังคมส่วนใหญ่ทำหรือเปล่า ไม่มีใครบอกว่าทำตามแล้วจะผิด แต่ก็ไม่มีใครบอกว่าทำตามแล้วมันจะถูก แล้วถ้าเลือกที่จะไม่ทำตามล่ะ 

มนุษย์ที่บอกว่าเป็นสัตว์สังคมแต่ถ้ามีใครคนนึงทำตัวแตกต่างไปจากสังคมของตัวเอง มนุษย์จะปฏิบัติกับคนเช่นนั้นอย่างไรนะ

ถ้าในห้องเรียนวันนั้นครูให้นักเรียนใส่สีขาว แต่มีอยู่หนึ่งคนที่ใส่สีอื่นที่ไม่ใช่สีที่ครูสั่ง นักเรียนคนนั้นถือว่าทำตัวผิดแปลกหรือแปลกแยกไปจากเพื่อนคนอื่นๆหรือเปล่า ถ้าเราทำตัวผิดแปลกและทำตัวไม่เหมือนกับสีของสังคมส่วนใหญ่เป็น เราจะถูกมองแบบไหนกัน เราจะถูกต่อว่าและถูกกีดกันเลยหรือเปล่า บอกไม่ได้เหมือนกันว่าการที่นักเรียนคนนั้นไม่ใส่สีขาวจะก่อให้เกิดปัญหาอะไรกับโรงเรียนหรือคนอื่นๆไหม และก็บอกไม่ได้อีกว่าเหตุผลที่นักเรียนคนนั้นอยากบอกถึงสีที่ใส่อยู่จะได้รับการรับฟังจากคนส่วนใหญ่ไหม เขาจะมาฟังคนๆเดียวเหรอ

ซึ่งมันอาจช้าไป บางทีคนพวกนั้นอาจตัดสินไปแล้วก็ได้

เพียงแค่สีแปลกไปจากคนอื่น

ทำตามๆสีเหมือนคนอื่นไปสิมันจะได้ถูก

เราเลือกไม่ทำได้ไหม ถ้างั้นเราจะถูกมองแบบไหนกัน ถ้าสีที่ขัดแย้งกันเป็นสีขาวกับสีดำ เราจะกลายเป็นสีดำหรือเปล่า ในสังคมทำไมถึงเกิดสีขาวกับสีดำกันนะ มนุษย์เขาตัดสินอะไรกันแบบนี้ทุกคนเลยหรือ เราเองก็ไม่รู้ว่าถ้าเราทำตัวแปลกแยกแล้วเราจะเป็นสีอะไร ถ้าสังคมส่วนใหญ่เป็นสีขาวกัน

งั้นเราก็เป็นสีดำล่ะสิ

ไม่รู้ว่าเราคาดหวังจากการแบ่งแยกที่(น่าจะ)เป็นเรื่องปกติไปแล้วแบบนี้อย่างไรกันนะ คงแค่อยากให้ยอมรับซึ่งกันและกันมากกว่า ไม่อยากให้มีใครต้องถูกอีกฝ่ายบดบังไป แต่มันจะเป็นไปได้จริงๆเหรอ ? เป็นเรื่องธรรมดาในสังคม ไม่มีใครสีขาวสีดำไปทั้งหมดได้ตลอด เสื้อสีขาวใส่ไปนานๆก็ใช่ว่าจะไม่เปรอะเปื้อนอะไรเลย สีดำก็คงเช่นกัน แต่คำว่าสังคมส่วนใหญ่ยังไงก็ต้องมากกว่าอยู่แล้ว ถ้าเราจะไม่ใช่คนพวกนั้นเราก็ต้องน้อยกว่าเป็นธรรมดา สีดำยังไงก็น้อยกว่าสีขาว

เราจะถูกยอมรับหรือ เราจะถูกปฏิบัติแบบปกติหรือเปล่า แล้วที่เราเลือกเป็นแบบนี้เพราะอะไรกัน หรือเป็นเพราะตัวเราเอง เพราะตัวเองไม่มีความกล้าพอที่จะปะทะกับคนอื่น เพราะตัวเองไม่กล้าพอที่จะให้คนอื่นเห็นความเป็นตัวเองและทำให้คนอื่นยอมรับในตัวเอง ก็เลยเลือกที่จะทนเป็นสีดำแบบนี้ต่อไป ถึงมันจะรู้สึกเจ็บปวดก็ตาม มันคือตัวตนของเรา เราไม่อยากเสียตัวตนของเราไปเหรอ ? แล้วการเป็นแบบนี้มันไปสร้างปัญหาให้ใครกัน หรือถ้ามันไม่เป็นที่สนใจก็พร้อมใจเมินๆไปเถอะ คงเลือกเป็นสีดำแบบนี้ต่อไป แต่การเป็นสีดำแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆไม่รู้ว่ามันจะดีไหมนะ

สักวันเราอาจหายไปก็ได้

หายไป

ไม่รู้ว่าพวกคนอื่นๆเขาจะมาสนใจกันหรือเปล่า พวกสีดำบางคนก็ถูกเปลี่ยนเป็นฝั่งสีขาวไปทั้งตัวแล้วและอีกหลายๆคนเช่นกัน เราคงรั้งพวกเขาหรือใครไว้ไม่ได้สินะ การทำแบบนั้นแล้วต้องเสียความเป็นตัวเองมันดีแล้วหรือ ถ้าเราอยากถูกยอมรับก็แค่เปลี่ยนๆตามเขาไปแบบนั้นหรือ

สีดำค่อยๆแปดเปื้อนแล้วสินะ

ถ้าเป็นเช่นนี้เราต้องทำอย่างไรต่อไป เราจะยอมรับตัวตนเราหรือไปเป็นอีกคนที่ไม่ใช่ตัวเรา เรากล้าทิ้งมันไปหรือ ไม่มีใครฟังเหตุผลเรา ไม่มีใครฟังที่เราอยากจะบอก การเป็นตัวของตัวเองมันเจ็บปวดขนาดนี้เลยเหรอ ยอมรับไม่ได้ก็แค่หายไป ? 

นี่เราต้องทำอย่างไร

เราต้องทำอย่างไร

สีขาวค่อยๆกลืนกินเราไปแล้ว 

ไม่ชอบความรู้สึกนี้เลย

เรามาถึงที่ที่สูงขนาดนี้แล้ว ถ้าเราไม่เลือกเป็นสีขาวก็เป็นตัวของตัวเองซะ ข้างหลังนั่นเต็มไปด้วยพวกสีขาวและหลายๆคนที่เรารั้งไว้ไม่ได้ มองลงไปข้างล่างก็ยังเห็นพวกนี้อยู่เต็มไปหมด พวกนั้นจะมาสนใจเราไหมนะ ?

เราจะทำอย่างไร

ในวันที่ตัวเรากำลังจะถูกย้อมเป็นสีขาว
อย่างสมบูรณ์.

teeraya

Keyakizaka46 - Kuroi Hitsuji

เนื้อหาที่เราเขียนเป็นเพียงแค่มุมมองความคิดเราเพียงคนเดียวเท่านั้น ด้วยความที่เราอินกับเพลงและต้องการนำเนื้อหาเพลงมาเขียนเพื่อเล่าอะไรบางอย่างเฉยๆ เกือบทุกประโยคจะมีเครื่องหมายคำถามและเป็นประโยคปลายเปิดแทบทั้งหมด เพราะเราไปตัดสินอะไรไม่ได้ด้วยตัวเราคนเดียวแน่ๆ เรายังอ่อนหัดต่อสังคมนี้มากๆ ผิดพลาดอันไหนก็ขอโทษด้วยนะครับ อ่านเอาสนุกๆพอเนอะ