ทุกวันนี้สังคมออนไลน์เข้ามามีบทบาทในชีวิตคนเรามากขึ้น มากจนเรารู้สึกว่าสังคมของจริงที่จับต้องได้ กำลังจะถูกแทนที่ด้วยสังคมเสมือนจริงนี้ ซึ่งสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในมุมมองของเราคือการที่มัน illusion หรือลวงตาเราได้ เราไม่สามารถมองเห็นหน้าตาของคนอื่นๆในขณะที่เขากำลังพิมพ์ หรือคอมเม้นท์ 

ไม่สามารถรับรู้รสชาติของอาหารที่คนอื่นๆทำ ไม่สามารถมองเห็นฉากหลังในขณะนั้น ทุกคนเลือกได้ว่าจะเป็นคนอย่างไร ทำอะไร อยู่ในที่แบบไหน มีชีวิตอย่างไร ซึ่งแน่นอนว่าคนส่วนใหญ่คงเลือกแสดงภาพที่สวยงามอยู่แล้ว ใครจะแสดงด้านแย่ๆของตัวเองให้คนอื่นเห็นกัน 

__________________

สำหรับโลกทุกวันนี้ เรารู้สึกว่าคุณค่าของคนเราวัดกันที่ความนิยมในโลก Social ซึ่งทุกคนต่างก็ต้องการความสนใจ เกิดอาชีพใหม่ๆมากมายที่เปลี่ยนชีวิตคนคนหนึ่งได้อย่างรวดเร็ว เช่นนักรีวิว Beauty Blogger หรือ Net Idol  ไม่ว่าเราจะมองไปทางไหนก็เจอแต่คำว่าชีวิตดี นอกจากนี้เพื่อนวัยเดียวกับเราแต่ละคนดูมีอาชีพที่ดี มี Lifestyle และPortfolio ที่สวยงาม เพื่อนคนโน้นก็ประสบความสำเร็จ คนนั้นเพิ่งรับปริญญา(โท) คนนี้ซื้อคอนโดแล้ว อีกคนแต่งงานแล้ว มันแบบว่าเห้ยเก่งว่ะ คนชีวิตดีๆเต็มไปหมด บางคนลงรูปเอาเงินไปให้พ่อแม่ บางคนลงเรื่องราวรีวิวชีวิตวัย 25 ซึ่งพอเราไปอ่านของเพื่อนแล้วก็ได้แต่ยินดีด้วย ยินดีกับทุกคนที่ประสบความสำเร็จกับชีวิต ยินดีกับทุกคนที่ตั้งตารอคอยอนาคตอันสดใส ยินดีที่ดูมีความสุขในช่วงวัยนี้ และใช้ชีวิตวัย 25 ได้อย่างงดงาม

แต่หลังจากผ่านอะไรหลายๆอย่าง มีเวลาพอจะให้เราได้ทบทวน อยู่กับโลกปัจจุบัน ใช้ชีวิตใน Social น้อยลง หยุดเอาชีวิตตัวเองไปใส่ในโลกของ Instagram Facebook ฯลฯ เราพยายามหาคำตอบหลายอย่างให้ตัวเอง จริงๆแล้วเราช้ากว่าคนอื่นแค่ไหนกันเชียว ถ้าคำว่าความสำเร็จวัดกันที่มีงานทำและส่งเงินไปให้พ่อแม่ได้ หรือเป็นคนที่มีชื่อเสียง ไม่ว่าจะในบทบาทอะไรก็ตาม เราอาจจะยังไม่ประสบความสำเร็จในวันนี้ก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าชีวิตนี้เราจะไม่ประสบความสำเร็จ คำว่าความสำเร็จมันวัดจากอะไรกัน เราไม่ควรจะมานั่งท้อใจกับเรื่องของคนอื่น โลก Social มันไม่ได้จริงอย่างโลกที่เคยเป็น บางครั้งเรารู้สึกกดดัน รู้สึกเหมือนโดน Bully จากแคปชั่นที่แฝงการอวยตัวเองและข่มคนอื่น ซึ่งความเป็นจริงคืออะไรก็ไม่รู้ เราแค่ไปใส่ใจกับสิ่งเหล่านี้มากเกินไป

__________________

บางทีการถอยออกมาจากโลก Social ก็ทำให้เราได้รู้จักตัวเองมากขึ้น และเห็นตัวตนจริงๆของคนอื่นมากขึ้นเหมือนกัน ในทางกลับกันเราในสายตาคนอื่น อาจจะเป็นคนที่น่าชื่นชม หรือ Loser ก็ได้ (มีแนวโน้มจะอย่างหลัง จากทัศนคติและค่านิยมของคนรุ่นเดียวกันที่มุ่งทำงาน เก็บเงิน) เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้ มีคนสงสัยในชีวิตเรามากมายว่าตอนนี้ทำอะไร พอเราบอกไปบางคนบอกว่าก็ว่างดีนะ ชีวิตดี (คิดงั้นจริงดิ) บางคนบอกว่าทำไมมึงไม่ไปทำอะไรสักอย่าง บางคนบอกว่าทำไมไม่อดทน ทำไมไม่พยายาม ทำไมไม่ไปทำอย่างนั้น ทำไมไม่ไปทำอย่างนี้ ทำไมไม่ทำแบบคนนั้น ทำไมไม่ช่วยพ่อแม่ ทำไมอีกล้านแปดอย่าง .. เอาที่ทุกคนสบายใจเลย

เราก็แค่อยากถามกลับไปเหมือนกัน (แต่ถามในใจ) ว่า ทำไมรีบตัดสินกันจังเลยล่ะ? ชีวิตในตอนนี้มันวัดกันไม่ได้หรอก อย่างที่ใครคนนึงเคยพูดไว้ว่า "ขอแค่เรามีความสุขในตอนนี้ก็เพียงพอแล้ว เป้าหมายมันมีอยู่แล้วแหละ แต่ไม่ว่าจะถึงเร็วหรือช้า ก็คือถึงเหมือนกัน" .. เราเพิ่งจะอายุ 25 เองนะ