กูไม่รู้เลยว่าช่วงเวลานั้นมึงผ่านอะไรมาบ้าง มึงกูไม่รู้เรืองกูเช่นกัน

  แต่มีอยู่วันนึงกูคิดยังไงไม่รู้กูไลน์ไปหามึงเพื่อขอความช่วยเหลือ บอกตามตรงลึกๆกูไม่คาดหวังเลยว่ามึงจะช่วยได้แค่ลองไลน์ไปถามดู สุดท้ายเป็นมึงที่ยื่นมือมาช่วยกูในวันมี่กูลำบาก นับจากวันนั้นพวกเราเริ่มกับมาคุยกันอีกครั้งจนนัดเจอกัน

  มึงรู้มั้ยกูตื่นเต้นมาก ดีใจมากที่จะได้เจอมึง พูดเลยว่ากูคิดถึงมึงนะ คิดถึงตอนที่เราเคยอยู่ด้วยกัน หัวเราะแบบเสียงน่าเกลียดๆซึ่งกูแทบจะไม่เคยทำแบบนี้กับใคร เวลาอยู่กับมึงอย่างหนึ่งที่กูชอบคือกูไม่มีอีโก้ใดๆกูสบายใจ สบายกาย สัสๆ พอตอนที่เราเจอกันมึงยังเหมือนเดิม อ้วนเหมือนเดิม เรายังคุยกันได้ปปกติตอนแรกกูคิดว่ามันจะเหมือนเดิมหรอวะ ห่างกันไปเกือบปี แต่ป่าวเลยพวกเรายังเหมือนเคย

   พวกเราไม่พูดถึงเรื่องที่ผ่านมา ไม่มีใครขอโทษเพราะเราผิดทั้งคู่ กูว่ามันก็ดีนะช่วงที่แยกกันอยู่เหมือนเราโตขึ้นมาก

   สุดท้ายกูอยากขอโทษที่พูดกับมึงแรงๆวันนั้นแล้วก็วันอื่นๆ ถ้าพอที่ขอพรได้กูขอให้เราอย่าแยกจากกันอีกเลย ช่วงที่ไม่มีมึงกูก็เที่ยวคนเดียวแทบจะตลอดถึงกูจะชอบแค่ไหนก็ตามแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามีมึงอยู่มันดีกว่า

   กูคิดว่าเราจะหลุดจากวงโคจรของกันและกันไปแล้วซะอีก มิ้ว

   ใครก็ตามมีเพื่อนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ สบายกาย เป็นตัวเอง ไม่แคร์ใครเวลาอยู่ด้วยกัน อย่าประมาทเราบอกเลย ที่ผ่านมาเราประมาทเราเป็นคนตรงๆแล้วเราคิดว่าการพูดตรงๆแรงๆกับเพื่อนสนิทมันก็ต้องรับความเป็นเราได้อยู่แล้ว มันโคตรแย่เลย เราไม่ควรทำแบบนั้นกับคนที่เรารัก ไม่ว่าใครก็ไม่ควรได้รับทั้งนั้น