[AU] [ Fic : Detroit Become Human ] Hourglass
R-18+
ปนความดราม่าหน่อยๆค่ะ(....)
#Marnor





[ความรักของเราเหมือนนาฬิกาทราย]

ประโยคนี้ถูกเขียนใส่กระดาษแนบมากล่องของขวัญ และคอนเนอร์ก็พบว่าเขาได้รับนาฬิกาทรายอันเก่าๆดูราคาแพงมาเรือนนึง นี่คือของขวัญวันเกิดของเขา

พร้อมชื่อคนให้เขียนกำกับไว้ข้างหลังกระดาษ


จาก
...มาร์คัส







" ขอบคุณที่มาส่งครับ "

คอนเนอร์ในเครื่องแบบนักศึกษาก้าวขาลงจากรถคันหรูสีดำ ไม่ลืมที่จะกล่าวขอบคุณรุ่นพี่ที่อาสามาส่งถึงที่

เขาทำงานร่วมกับเพื่อน กว่าจะเสร็จก็ดึกมาก เดินหอบหนังสือพะรุงพะรังออกจากอาคารเรียนกระทั่งไปเจอรุ่นพี่คนนี้เข้า อีกฝ่ายเหมือนจงใจดักรออยู่แล้ว ซึ่งคอนเนอร์ก็แกล้งเป็นไม่รู้ บังเอิญเจอเข้า และยอมให้มาส่งเพราะคิดว่ามันก็ดีเหมือนกัน เขาขี้เกียจนั่งรถกลับเองพอดีเลย


" คือ..พี่ขอเบอร์น้องได้รึเปล่า?... "


คอนเนอร์เอียงศรีษะ ก่อนจะยิ้มตาหยีอย่างน่ารัก ทำเอาชายหนุ่มในรถหลบสายตาเขา ลมหายใจติดขัดขึ้นมาอย่างดื้อๆ


" ได้สิ วันนี้ขอบคุณมากเลยนะครับ "


พวกเราแลกเบอร์กัน คอนเนอร์ขยับแว่นกรอบเหลี่ยมสีดำที่สวมอยู่พร้อมกับมองเบอร์อีกฝ่าย ปลายนิ้วสัมผัสลงบนหน้าจอเพื่อบันทึกมันลงไป


รกเครื่องดี


" ไว้พรุ่งนี้เจอกันนะ น้องคอนเนอร์ "


" ครับ เจอกันพรุ่งนี้นะ "


คอนเนอร์เงยหน้าขึ้นตามเสียง เขาขยับยิ้มหวานอีกครั้ง


ก่อนจะยกโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นจูบเบาๆ อีกฝ่ายหน้าแดงทันที


" ไว้ผม...จะโทรหานะครับ "









คอนเนอร์สะพายกระเป๋าพร้อมกอดหนังสือที่เพิ่งซื้อมาวันนี้เดินตรงไปรอลิฟต์ ระหว่างรอก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย


เขาทิ้งหนังสือเล่มหนึ่งไว้ที่รถด้วย และชายคนนั้นคงมาหาเขาอีกพรุ่งนี้


คนขับรถน่ะนะ


ประตูลิฟต์เปิดออก พร้อมกับร่างของสาวผมน้ำตาลบลอนด์ที่เดินสวนออกมา คอนเนอร์มองตามเสียงรองเท้าส้นสูงที่ดังไกลออกไปเรื่อยๆ กลิ่นน้ำหอมจากผู้หญิงคนนั้นทำเอาเขาหันคอมองตามไม่ได้เลย เป็นกลิ่นที่ดีจัง


คอนเนอร์เดินเข้าไปในลิฟต์ กดเลข 43 ก่อนประตูลิฟต์จะปิดตัวลง และเคลื่อนตัวสูงขึ้นเรื่อยๆ นัยน์ตาสีเปลือกไม้จ้องมองเลขบนหน้าจอโทรศัพท์ที่ขึ้นบอกเวลา


21:24


ลิฟต์มาถึงชั้นที่ต้องการอย่างรวดเร็ว คอนเนอร์เดินออกมา เขาเดินไปยังห้องที่อยู่สุดริมชั้นทางซ้าย ก่อนล้วงมือเข้ากระเป๋าหาบัตรเพื่อสแกน และเปิดประตูเดินเข้าไป


"?!"


ไม่ทันไร ใบหน้าของเขาก็ชนกับเข้าแผ่นอกของคนข้างใน คอนเนอร์สะดุ้ง หนังสือมากมายที่ถือร่วงตกสู่พื้น ไม่ทันจะได้พูดอะไร วงแขนก็โอบรอบเอวคว้าตัวเขาเข้าไปกอดจนใบหน้าหวานของชายหนุ่มจมกับเข้ากับหน้าท้องที่มีกล้ามสมส่วน


อีกฝ่ายไม่ใส่เสื้อ!!



" ม...มาร์คัสครับ!? "


คอนเนอร์ไม่รู้จะตกใจอะไรก่อน

จะตกใจที่จู่ๆก็โดนกอด

หรือจะตกใจที่อีกฝ่ายเปลื่อยท่อนบน มีแต่ผ้าขนหนูพันรอบเอวดี



" กลับมาแล้วเหรอ?"


ชายหนุ่มดิ้นขลุกขลักอีกฝ่ายกอดเขารัดแน่นจนแทบหายใจไม่ออก ดิ้นไปนานท้ายสุดก็ยอมแพ้เพราะสู้แรงไม่ไหว คอนเนอร์ยอมแพ้แล้ว เขาปล่อยให้คนผิวสีแทนกอดและหอมเขาจนชื่นใจ


" นายกลับมาช้ามาก คอนเนอร์ "


มาร์คัสใช้ฝ่ามือลูบกลุ่มผมสีดำขลับพร้อมเอ่ยพูดเสียงอ่อนกับคนในอ้อมกอด คอนเนอร์ยกแขนขึ้นกอดตอบเขาพร้อมกับเงยหน้ามองหน้าบูดๆ


" ผมต้องเครียร์งานนิครับ.. "


" โกหกสินะ "

" นายไปเที่ยวกับผู้ชายคนอื่นมา..ใช่รึเปล่า หื้ม? "


" ...... " คอนเนอร์เงียบลง อีกฝ่ายพูดและยิ้มมุมปากมองเขาราวกับรู้ทุกอย่างเพียงแค่สบตากัน



อย่าใส่ร้ายกันสิครับ


แต่..



คอนเนอร์เขย่งปลายเท้า เคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆจากอีกฝ่าย เขาทั้งสองสบตากัน คอนเนอร์ชอบนะ ดวงตาของอีกฝ่าย ทำเอาเขาใจเต้นและลืมหายใจได้ตลอดเลย


" นายหึงผมเหรอครับ? "


คอนเนอร์ถามด้วยรอยยิ้ม พลางจุมพิตลงบนริมฝีปากอีกฝ่ายเบาๆ ผละออกมาอย่างอ้อยอิ่งมองใบหน้าตกตะลึงของคนโดนจูบ

เสียงหัวเราะของมาร์คัสดังขึ้นเบาๆ


" ฉันไม่มีสิทธิหึงนายหรอก คอนเนอร์ "


คอนเนอร์นิ่งไปพักหนึ่ง


เขายิ้มออกมา สองแขนยกแขนขึ้นโอบรอบคอคนตรงหนาพลางโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้


" รู้หน้าที่ตัวเองดีนะครับ.. เด็กดี เฝ้าบ้านสนุกรึเปล่า "


" ไม่เห็นจะสนุกเลย... "


คอนเนอร์หลุดหัวเราะออกมากับคำตอบที่ได้ยิน พอขยับเข้าไปใกล้มาร์คัสอีกก้าวก็รู้สึกได้ว่าที่เท้ากำลังเหยียบอะไรอยู่


ก..กางเกงใน??


คอนเนอร์แทบหลุดคำหยาบออกมา


เขาใช้ปลายเท้าเขี่ยชิ้นส่วนเล็กๆสีแดงแป๊ดบนพื้นที่คาดว่าเป็นกางเกงในแต่มันเล็กและน้อยชิ้นเกินไปรึเปล่า


" ม มาร์คัส นี่มันของผู้หญิงนี่ครับ?!"


คอนเนอร์เงยหน้าขึ้นมองมาร์คัสและชี้เศษผ้าที่พื้น เมือวานเขายังไม่เห็นเลยนะ หล่อนไปแล้วทิ้งไว้แบบนี้เลยเหรอ


มาร์คัสยิ้มทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะผลักคอนเนอร์ไปทางประตูสร้างความตกใจแก่ชายหนุ่มไม่น้อยแต่ใบหน้าหวานยังนิ่งเฉยอยู่ มาร์คัสแทรกหัวเข่าเข้าระหว่างขาคอนเนอร์ ขบเม้นเบาๆที่ใบหู กระซิบคำพูดเสียงเบา ประโยคที่ทำคนได้ยินหน้าแดงแจ๋


" หึงเหรอคอนเนอร์...? "


" เอ๊ะ? "

" ม..ไม่ครับ ไม่มีทาง..อ๊ะ?!"


มือของมาร์คัสล้วงเข้าไปใต้กางเกงเขา คอนเนอร์สะดุ้งเฮือกเมือมันกอบกุมส่วนนั้นของเขาอยู่ เขารีบยกมือขึ้นอุดปากตัวเองและมองคนตัวสูงอย่างตกใจ


" ไม่เอาครับ.. วันนี้ผมเหนื่อยมากแล้ว อื้อ..."


ริมฝีปากจูบพรมทั่วไหล่ขาวที่โผล่พ้นเสื้อคอกลม คอนเนอร์กัดริมฝีปากตัวเองแน่น


มือของมาร์คัสลูบส่วนนั้นของเขาพลางขึ้นลงช้าๆอย่างจงใจแกล้งจนคอนเนอร์หน้าบู้แต่ก็ขัดขืนอะไรไม่ได้นอกจากกลั้นเสียงน่าอายเอาไว้อย่างสุดความสามารถจนมาร์คัสอดที่จะยิ้มไม่ได้


" อึก อื้อ..มาร์..คัส..


แว่นกรอบเหลี่ยมสีดำที่ใส่หล่นมาอยู่ปลายจมูก ร่างของคอนเนอร์ถูกจับหันเข้าหาประตู รู้ตัวอีกทีกางเกงก็ถูกถอนโยนหายไปไหนก็ไม่รู้

"อึก อ๊ะ!! "

ชายหนุ่มสะดุ้งโหยงหลุดครางลั่นออกมาเมือรู้สึกได้ถึงนิ้วที่แทรกเข้ามาในช่องทางด้านหลัง มาร์คัสยิ้มมุมปาก หลังจากที่แช่นิ้วเอาไว้เขาก็เริ่มขยับนิ้วเข้าออกช้าๆจนคอนเนอร์เริ่มคุ้นชินกับจังหวะของมัน


"อ อึก อา...อื้อ... "


ท้ายสุดคนที่ปฏิเสธมาร์คัสก็ห้ามอามรณ์ของตัวเองเอาไว้ไม่ได้ คอนเนอร์ขยับสะโพกรับแรงของนิ้วที่กำลังสอดใส่อยู่ในช่องทางของเขา และก็ต้องกัดริมฝีปากตัวเองอีกครั้งเมือมันเริ่มเพิ่มจำนวน จาก 2..เป็น 3 และเร็วขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ


" ..อ๊ะ!..พอ..แล้ว...มาร์คั..ส... อ๊า!~"


มาร์คัสมองคนตรงหน้าที่ทนไม่ไหวปลดปล่อยออกมาและนั่งพิงประตูอย่างหมดสภาพ ใบหน้าหวานที่ดูบูดบึ้งหันมามองเขาที่อยู่ข้างหลังอย่างคาดโทษ


" น นายแกล้งผม มาร์คัส! "

" ไม่ได้แกล้ง ฉันแค่ขอรางวัลเด็กดี"

" เงียบไปเลยครับ ผมจะ-- อ๊ะ?! "


ไม่นานร่างของคอนเนอร์ก็ถูกอุ้มจนตัวลอย มาร์คัสปล่อยมือที่อุ้มอยู่ออกจนคนโดนแกล้งเกือบหงายหลังแต่ก็เอามือคล้องคอมาร์คัสรวมถึงขารัดเอวร่างสูงเอาไว้ทันพอดี ถ้าเขาหัวฟาดพื้นจะรับผิดชอบมั้ยเนี่ย!


" ท ทำอะไรของนายเนี่ย?!! "


คอนเนอร์ถามหน้าแดงจนแทบสุก เพราะเขายังไม่ใส่กางเกง แทบคราบน้ำขุ่นยังติดอยู่ยังช่วงขาอ่อนเลอะไปหมด ภาพจากมุมมองมาร์คัสที่โดนเกาะอยู่ คอนเนอร์เซ็กซี่เป็นบ้า


" ทำโทษเด็กดื้อกลับบ้านช้า "

"!!?"

มาร์คัสจับเขาเหวี่ยงลงเตียงที่อยู่ไกลออกไปอีก คอนเนอร์หลุดหน้าเหวอเมือผ้าขนหนูผืนทุกท้ายที่ปกปิดร่างของมาร์คัสถูกปลดออก ไม่ทันจะลุกหนีมาร์คัสก็คล่อมร่างของเขาเอาไว้


" ผม-- อื้อ! "


อีกฝ่ายถอดแว่นเขาออกพร้อมกับก้มจูบปิดปากเขาหวังไม่ให้พูดท้วงใดๆทั้งสิ้น มาร์คัสถกเสื้อคนใต้ร่างขึ้น ฝ่ามือลูบหน้าท้องขาวช้าๆ มืออีกข้างที่ว่างก็สาละวนอยู่กับช่องทางข้างหลัง คอนเนอร์ตัวสั่น ครางอืออึงไม่เป็นศัพท์ จากที่พยายามดิ้นก็เริ่มหมดแรงและสยบต่อ...เขา


"อะ อึก อ๊า! "


แท่งร้อนสอดใส่เข้ามาจนมิดโดยไม่ทันตั้งตัว คอนเนอร์รู้สึกจุกท้องไปหมด มาร์คัสคามันไว้ให้คนใต้ร่างคุ้นชินกับขนาดที่พองโตขึ้นเรื่อยๆ


เขาใช้ปลายนิ้วเชิดใบหน้าของคนใต้ร่างขึ้น หยาดน้ำตาไหลอาบแก้มใสช้าๆ


" ผ่อนคลายหน่อยคอนเนอร์... "


" อึก...ย อย่าเพิ่งขยั..บ...สิ...อ๊า! "


คอนเนอร์ร้องขอแต่มาร์คัสก็ไม่ฟังเขา อีกฝ่ายขยับสะโพกด้วยความเร็วที่ทำคนเบื้องล่างสั่นสะท้านครางเสียงหวาน ยิ่งขาข้างขวาถูกยกขึ้นพาดบ่า คอนเนอร์ก็ยิ่งรู้สึกได้ว่ามันเข้ามาลึกเข้าเดิมซะอีก และนั่นทำให้เขาแทบบ้า

" อ๊ะ อ๊ะ! "