‘ฟู่หลันหยา’ บุตรีราชเลขาธิการผู้เคยยิ่งใหญ่ในราชสำนัก

แม้อยู่ไกลถึงอวิ๋นหนานก็ไม่อาจพ้นเคราะห์ที่บิดาถูกใส่ความได้

ต้องกลายเป็น ‘บุตรีขุนนางต้องโทษ’ ออกเดินทางสู่เมืองหลวง

หากนางไม่อาจแก้ต่างให้บิดาได้ ก็จะมีกองสังคีตพร้อมสถานะ ‘ทาส’ รออยู่ที่ปลายทาง

‘ผิงอวี้’ ผู้บัญชาการหน่วยองครักษ์เสื้อแพรเป็นผู้คุมตัวนางกลับ

เดิมทีฟู่หลันหยาคิดว่าเขาจะเอาเรื่องบาดหมางในอดีตที่บิดานางเคยเล่นงานครอบครัวเขามาลงกับนาง

ทว่านอกจากอารมณ์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เห็นนางอยู่ใกล้บุรุษอื่นก็เอาแต่ทำหน้าตาบึ้งตึงเหมือนอยากจะกินหัวใครแล้ว

สำหรับเรื่องอื่นๆ เขาล้วนปฏิบัติต่อนางเป็นอย่างดี

ยิ่งระหว่างทางพบเจอสำนักพรรคในยุทธภพลอบโจมตีนางไม่หยุดหย่อน

เขายังถึงกับปีนหน้าต่างเข้าห้องนอนมาเฝ้าคุ้มกันนางทุกค่ำคืน

คนที่แยก ‘ความรู้สึกส่วนตัว’ กับ ‘หน้าที่’ ได้ดีเพียงนี้ ช่างหาได้ยากนัก!

เรื่องนี้ก่อนอ่านเราไปซาวน์เสียงในกลุ่มเพื่อนๆที่อ่านนิยายมาด้วยล่ะค่ะ ตอนนั้นกำลังเลือกว่าจะทลายกองดองเรื่องอะไรดีนะ ก็คิดว่าตอนนั้นอ่าน บุปผารัตติกาลแห่งฉางอัน ของนักเขียนคนนี้แล้วก็ค่อนข้างชอบก็เลยคิดว่าจะหยิบเรื่องนี้มาอ่าน แต่ปรากฏว่าเสียงในกรุ๊ปแตกมากเลยค่ะ 55555 เราก็เลยหยิบมาอ่านแบบไม่คาดหวังเท่าไหร่ แต่พออ่านจริงๆ ก็แอบไฟติดเหมือนกันแฮะ

เรื่องนี้ครอบครัวนางเอกโดนคดีค่ะ ตัวนางเอกไม่ได้อยู่เมืองหลวง องครักษ์เสื้อแพรก็เลยต้องมารับนางเอกไปเมืองหลวงเพื่อไปรับโทษ นางเอกของเรื่องคือฟู่หลันหยา เป็นนางเอกสายสวยงาม ไปไหนใครก็ตกหลุมรัก แล้วก็ฉลาดเฉลียว มีไหวพริบ

พระเอกคือ ผิงอวี้ ตระกูลพระเอกเคยต้องตกต่ำเพราะพ่อนางเอกมาก่อน พระเอกก็เลยไม่ค่อยชอบนางเอกเท่าไหร่ แต่ก็มีใจใหันางเอกอยู่ดี เป็นสายพระเอกซึน ปากหนัก พูดจาดีๆ ไม่เป็น ทำหน้าดีๆ ก็ไม่เป็น ทำตัวอ่อนโยนก็ไม่เป็นด้วย แล้วก็เคยมีปมถูกผู้หญิงจับไปทำให้รู้สึกไม่ดีกับผู้หญิงด้วย คือตลอดทางพระเอกจะว่าใจร้ายกับนางเอกก็ไม่สุด 5555 ก็ชอบเค้าแล้วนี่นา 

ถึงอย่างนั้นพระเอกอย่างผิงอวี้ไม่ใช่แนวพระเอกที่เราชอบเท่าไหร่ค่ะ แบบมันเรียกน่ารักๆ ได้ว่าสายซึน แต่ถ้ามองอย่างเรียลลิสติก มันแอบพาลอะ จริงๆมันไม่ได้ไม่มีเหตุผลนะ จริงๆมันก็สมเหตุสมผล ถ้าเป็นตัวละครอื่นทำเราคงไม่รู้สึกอะไรเลย นี่คงเพราะเป็นพระเอกมั้ง (ฮา)

ตัวพลอตก็น่าสนใจดีนะ แบบว่าเป็นแนวเดินทาง คือการเดินทางเข้าเมืองหลวงของนางเอกนั่นแหละ ระหว่างทางก็มีคนฝ่ายต่างๆ พยายามจะจัดการนางเอก ด้วยความลับบางอย่างที่ตัวนางเอกเองก็ยังไม่ชัดเจน แต่ก็เปิดเผยมาบางส่วนแล้วว่า แม่นางเอกน่าจะเป็นคนใหญ่คนโตในพรรคมารเหมือนกัน แล้วก็ยังไม่ทิ้งสไตล์หนิงหล่ง มีไสยศาสตร์เข้ามาปนด้วยล่ะ

พูดตามตรง เล่มสองเราอืดมากกกกก เรารู้สึกไม่ค่อยอินเท่าไหร่ ในระดับที่ว่าถ้าสมมติว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เรายืมมาจากห้องสมุดแล้วเราต้องเดินทางไปห้องสมุดเพื่อคืนและยืมเล่มถัดไป มีแนวโน้มสูงมากว่าเราจะเทกลางคัน (เมื่อก่อนเราอ่านหนังสือจากห้องสมุดเยอะ เวลายืมก็จะต้องยืมทีละเล่มเพราะมันมักจะมีไม่ครบหรือต้องรอคิว เรื่องไหนไม่สนุกก็จะเทง่าย)

แต่อันนี้ยังไงก็คงอ่านให้จบแหละ 555555 

เล่มนี้คือพระเอกสับสนมาก ชอบนางเอกแหละแต่ก็ทำไงดีรู้สึกผิดกับครอบครัวมาก ตรงนี้เค้าก็เล่าได้ดีนะ แล้วก็ sexual tension พระนางรุนแรงมาก อาจจะรุนแรงอยู่ฝ่ายเดียว พระเอกแบบหื่นกามสุดๆ แบบแอบๆ แบบเงียบๆ อยู่ในหัวคนเดียวแต่คิดเรื่องนี้ตลอดเวลา

ก็ในเล่มสองก็มีเปิดเผยปริศนามากขึ้น เริ่มรู้ว่าเออ กำลังหาอะไรอยู่ ทำไมคนถึงมาหาตัวนางเอกกันเยอะแยะ เพราะข่าวลือว่าเป็นตัวเร่งยาอะไรสักอย่าง ความสัมพันธ์พระนางก็พัฒนาขึ้นมากด้วยหลังจากนางเอกป่วยเกือบตายไปหนึ่งครั้ง พระเอกก็เปิดเผยความรู้สึกขึ้นมากเลย

แอบเห็นรีวิวว่าเล่ม 3-4 จะเอนซีเยอะ 555555 ก็เป็นไปได้นะ

คำโปรยปกในนี้ก็คัทมาเฉพาะซีนประเภทนี้จริงๆเลยนะ 55555 แต่คิดว่าเป็นปกติของมากกว่ารักเลยล่ะ

เล่มนี้เราพูดได้เลยว่าเราอ่านอย่างอืดอาดที่สุดดดด ความหนาสี่ร้อยหน้าเราอ่านอยู่สี่ห้าวันได้มั้ง เกิดความคิดว่าหรือจะเทดีนะ กลางคันหลายรอบมมากกกกกก แต่ในที่สุดก็อ่านจนจบเล่มค่ะ ในเล่มนี้ก็มีจุดไคลแมกซ์อยู่ตรงแมชที่สู้กับจินหรูกุย แล้วก็เปิดเผยตัวตนเติ้งอันอี๋ออกมาแล้วว่าเป็นผู้คุมกฎขวา แล้วก็มีเรื่องไข่มุกถานเอ๋อร์อะไรต่างๆนานา ก็จริงๆก็อ่านได้เพลินๆดี แต่ไม่รู้ทำไมเราไม่ค่อยอินเท่าไหร่

ตอนท้ายของเล่มนี้พระนางก็ได้กันแล้วเรียบร้อยด้วยมุกสุดคลาสสิค พระเอกถูกยากระตุ้นกำหนัดจากจินหรูกุย นางเอกก็เลยช่วยถอนพิษให้ 555555

คิดว่าในสี่เล่ม เล่มสี่สนุกสุด เพราะเดินเรื่องเร็วด้วย เหมือนรวมทุกไคลแมกซ์เอาไว้ในเล่มนี้ (ยกเว้นจินหรูกุยที่อยู่ในเล่มสาม) แอบคิดว่าไคลแมกซ์เรียบๆไปนิดนึงแบบว่าตัวร้ายดูจัดการง่าย แต่รวมๆก็ใช้ได้ สนุกดีอยู่ค่ะ มีหลายประเด็นที่แบบไม่ได้ปิดทั้งหมดปะ (ซึ่งก็ไม่จำเป็นนะ) เช่นพระเอกไม่ได้เล่าเรื่องที่ตัวเองเคยมีปมเรื่องผู้หญิงให้นางเอกฟัง ที่บอกกับตัวเองว่าจะผลัดผ่อนเรื่อยมา ก็สรุปว่าไม่ได้เล่า คนอ่านเองก็ไม่รู้เหตุการณ์นั้นโดยละเอียดด้วย แล้วก็เรื่องของผู้คุมกฎขวาที่น่าจะเป็นคนจัดการเรื่องสกุลผิง สุดท้ายเรื่องนี้มันก็ไม่ได้เผยออกมาเต็มที่อะ พระเอกเดาได้ คนอ่านรู้ แต่พ่อแม่สกุลผิงไม่รู้อะ

เล่มนี้ NC จัดเต็มทีเดียว เรียกว่ามีโอกาสเมื่อไหร่คือไม่พลาด 5555555

รวมๆ เราก็คิดว่าช่วงแรกๆ มันอืดๆไปบ้าง เรื่องมันแอบเหมือนวนไปวนมา แบบตกกลางคืนเกิดเรื่องขึ้น เดินทางอยู่ตลอดอะไรแบบนี้ เราเลยรู้สึกอืดๆ จนถึงช่วงต้นเล่มสี่ (ก็คือเลิกเดินทางใดๆแล้ว) เราถึงรู้สึกว่าเรื่องกระชับขึ้นมาก ถึงขั้นว่าเดินเรื่องเร็วมากเลยด้วยล่ะ คิดว่าอ่านได้ก็เพลินๆดีนะหลังๆ มีช่วงเบื่อบ้าง แต่ก็ไม่นับว่าเป็นเล่มโปรดค่ะ ถ้าให้เราเทียบเราชอบ บุปผารัตติกาลแห่งฉางอัน มากกว่ามากค่ะ