Story: Rain
Pair: Jenlisa
Author: lisasrosti
Source: https://my.w.tt/XWfHuOgEQV
—






ฝนกำลังตกลงมาอย่างหนักนอกสถานที่ที่เจนนี่ทำงานเป็นศิลปินวาดมังงะ ถึงเวลาแล้วที่เธอต้องกลับ แต่ทว่าฝนตกทำให้เธอต้องอยู่ที่ตึกต่อ "ฉันควรจะเอาร่มมาด้วย" เจนนี่กระซิบขณะยืดแขนและรู้สึกถึงสายฝนบนฝ่ามือของเธอ


ครู่ต่อมา ฝนที่ตกลงมาได้หยุดตกอย่างน่าอัศจรรย์ และมันทำให้เจนนี่ยิ้มออกมา


เธอจะต้องขี่รถกลับ แต่เธอเลือกที่จะเดินแทน ครุ่นคิดเรื่องเจ้านายของเธอกดดันให้เธอมีผลงานเรื่องใหม่


แต่เมื่อเธอเดินไปบนสะพานเล็กๆ เจนนี่วิ่งเร็วเท่าที่จะทำได้ก่อนที่ฝนจะตกลงมาอย่างหนักอีกรอบ ไปถึงโรงเก็บของเก่าใกล้กับทะเลสาบ


เจนนี่เริ่มเช็ดตัวและวางของของเธอไว้บนโต๊ะเก่าข้างในโรงเก็บของ


เธอตกใจเมื่อได้ยินเสียงรอยเท้าของคนอื่นอยู่ข้างใน เธอเตือนตัวเองว่ามันอาจเป็นหัวขโมย
และเธอได้เอาสเปรย์พริกไทยออกมาจากกระเป๋า



หญิงสาวยกมือขึ้นในอากาศเมื่อเจนนี่ชี้สเปรย์พริกไทยกับหล่อน "ได้โปรดเถอะ ฉันไม่มีเงิน" ผู้หญิงคนนั้นพูด


เจนนี่หัวเราะคิกคักและเอาเครื่องมือเก็บลงในกระเป๋าของเธอ "ฉันขอโทษที่ทำให้คุณกลัว ฉันฉันคิดว่าคุณเป็นหัวขโมย ฉันขอโทษ "เจนนี่พูด



เมื่อหญิงสาวเข้ามาใกล้ตัว เจนนี่เพิ่งสังเกตสีดวงตาของหล่อน มันเป็นสีน้ำตาลแดงและเธอก็ชอบมัน



"ฉันชื่อเจนนี่" เธอแนะนำตัวเองและยื่นมือออกไปเพื่อจับมือกันโดยไม่ละสายตาเลย เธอกำลังเหมือนถูกสะกดใจโดยความงามของดวงตาคนตรงหน้า


"ลิซ่า" หญิงสาวพูดและยอมจับมือด้วย "ข้างนอกฝนตกหนักและฉันไม่มีร่มเลย" เธอเสริมและยิ้มจนตาปิด


'เธอน่ารักจัง' เจนนี่กระซิบกับตัวเองก่อนที่จะปล่อยมือของเธอ



ลิซ่านั่งลงและหนังสืออย่างเงียบๆบนม้านั่ง



ในขณะที่เจนนี่เธอเอาสมุดสเก็ชภาพออกและเริ่มวาดภาพหญิงสาวตรงหน้าเธอ



เจนนี่กลัวลิซ่าอาจเห็น เธอรีบขโมยวาดภาพอย่างรวดเร็ว แต่เธอก็อดไม่ได้ที่ตัวเองชื่นชมความงามตรงหน้านี้



"วาดภาพอะไรเหรอ?" ลิซ่าถามโดยไม่ได้มองหญิงสาวแล้วกลับมาอ่านหนังสือต่อ



"ทิวทัศน์" เจนนี่พูดและก็หยุดการวาดภาพลิซ่า "สุ่มๆเอาน่ะ" เธอเสริม


"ฉันไม่เคยพบศิลปินมาก่อนเลย" ลิซ่าเพียงพูดและกลับมาที่หนังสือของเธออีกครั้ง



เมื่อเจนนี่วาดภาพเสร็จ เธอยิ้มและเปรียบเทียบลุคของลิซ่ากับภาพวาดของเธอ "สมบูรณ์แบบ" เจนนี่กระซิบ



"ตอนนี้ฉันจะต้องไปแล้วล่ะ ฉันคิดว่าฝนหยุดตกแล้ว" ลิซ่าพูดก่อนยืนขึ้น เจนนี่วางสมุดวาดภาพของเธอไว้ด้านหลัง เพราะฉะนั้นลิซ่าจะได้มองไม่เห็นการวาดภาพของเธอ "ขอบคุณที่ให้ฉันอยู่ที่นี่ค่ะ คุณเจนนี่" ลิซ่าพูดก่อนบอกลา







วันรุ่งขึ้นหลังจากเจนนี่ปรารถนาว่าจะมีฝนตกลงมาอีกครั้ง แต่มันไม่ได้เกิดขึ้นเลยจนกระทั่ง 2 วันถัดไป เธอไปที่โรงเก็บของเก่าอย่างมีความสุขเพื่อพบลิซ่า



เธอรู้สึกผิดหวังที่ไม่เจอลิซ่าที่นั่น เธอรอเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงและยังคงไม่มีสัญญาณใดๆของหล่อน ดังนั้นเธอจึงแก้ไขสิ่งต่างๆของเธอไป แต่ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นยืน เธอได้พบกับลิซ่าที่มาพร้อมกับกาแฟสองแก้วในมือ


"คิดว่าคุณอาจจะอยู่ที่นี่" ลิซ่าพูดและยิ้มให้เจนนี่ก่อนวางกาแฟข้างๆเจนนี่ "ฉันไม่ได้เอาร่มมาอีกแล้วล่ะ" ลิซ่าพูดและจ้องมองเจนนี่



เจนนี่รู้ว่าอาจถูกสะกดใจอีกครั้ง แต่ว่าเธอต้องการที่จะมองตาของหล่อนมากที่สุด



แต่การจ้องมองหยุดลงเมื่อลิซ่าหยิบหนังสือของเธอและอ่านมันอย่างเงียบๆที่ด้านข้างของม้านั่ง



นั่นคือตอนที่เจนนี่เริ่มวาดภาพมุมมองและแอ็คชั่นที่แตกต่างกัน



"คุณอ่านหนังสือเล่มนั้นจบแล้วหรือยัง?" เจนนี่
ถาม



“ฉันอ่านมันอีกครั้งค่ะ ฉันแค่ชอบหนังสือเล่มนี้ " ลิซ่าพูดและให้เจนนี่เห็นว่าเธอชอบหนังสือมากแค่ไหนโดยสื่อผ่านดวงตาของเธอ



"มันต้องเป็นหนังสือที่ยอดเยี่ยมแน่" เจนนี่แสดงความคิดเห็นซึ่งทำให้ลิซ่าปิดหนังสือและเผชิญหน้ากับเจนนี่



"มันเป็นหนังสือที่ดีเยี่ยมที่สุดที่ฉันเคยอ่านเลย" ลิซ่าพูดพร้อมอธิบายว่าเธอชอบมัน "คุณควรจะลองอ่านมันดู ฉันจะเอาแบบที่ถ่ายเอกสารไว้มาและก็ให้คุณยืมนะ" ลิซ่ากล่าว







และลิซ่าก็ไม่ผิดสัญญาเลย ในสายฝนพรำครั้งหน้า เธอเอาหนังสือเล่มนี้มาและเจนนี่ก็รับเอาไว้และเริ่มต้นอ่านมัน


วันที่ฝนตกจะกลายเป็นทุกวันของพวกเธอและมีกิจวัตรประจำวันเมื่อถึงฤดูฝน


พวกเธอพบเจอกันเกือบทุกวันในฤดูฝนและเจนนี่ก็เริ่มชอบให้ฝนตกลงมา เจนนี่ยิ่งติดหนังสือมากขึ้นเพราะลิซ่าและเธอก็ชอบมันด้วย



เจนนี่ยิ้มเมื่อเธอเสร็จภาพวาดหน้าสุดท้าย "ในที่สุด" เจนนี่กระซิบ หลังจากผ่านไปหลายเดือน เจนนี่ทำงานหนักและก็พบเจอกับลิซ่าได้ยากขึ้น





วันรุ่งขึ้นที่มีแดด แต่เจนนี่ก็ยังคงไปสถานที่ของพวกเธอแบบปกติ เธอยิ้มอย่างรวดเร็วเมื่อเธอเห็นลิซ่านั่งบนม้านั่งและอ่านหนังสือที่เธอซื้อให้



"ฉันเกือบอ่านหนังสือของคุณจบแล้วล่ะ" ลิซ่าพูดในขณะที่เช็ดน้ำตาเล็กน้อยบนดวงตาของเธอ



เจนนี่หัวเราะคิกคักแล้วเธอก็เช็ดน้ำตาออกให้ด้วยผ้าเช็ดหน้าของเธอ "หลังจากอ่านแล้วฉัน
ก็มีบางอย่างจะให้คุณด้วยนะ" เจนนี่ภาคภูมิใจ นั่งลงเงียบๆตรงหน้าและวาดภาพหน้าสุดท้ายของหนังสือ


หลังจากวาดภาพเสร็จแล้ว เธอก็นั่งข้างๆและรอให้ลิซ่าอ่านหนังสือที่เธอให้จนจบ


เจนนี่กำลังโอบกอดลิซ่าจากการร้องไห้ "เงียบเถอะ" เจนนี่พูดและกอด ปล่อยให้ลิซ่าร้องไห้
บนไหล่ของเธอ


"นี่คือสิ่งล้ำค่ามาก" ลิซ่าพูดระหว่างสะอื้นซึ่งทำให้เจนนี่หัวเราะคิกคัก


"และตามคำสัญญาของฉัน นี่เป็นเพียงแค่เล็กน้อยสำหรับคุณ "เจนนี่พูดและให้หนังสือภาพวาดของเธอกับลิซ่า


ขณะที่เธอเปิดหนังสือเธอ ลิซ่าพูดอย่างน่าตกใจ "นี่คือฉันเหรอเนี้ย" เธอพูดและชื่นชมว่าเจนนี่ทำดีกับเธอมากแค่ไหน


"นี่เป็นตอนที่เราพบกันหรือเปล่า?" ลิซ่าถามและหัวเราะคิกคักขณะที่ชี้ไปที่รูปวาดของเธอ


เจนนี่สังเกตว่าลิซ่าจะมีปฏิกิริยาอย่างไรต่อภาพวาดของเธอ เธอชอบจริงๆตอนที่ลิซ่ายิ้มตั้งแต่ตอนต้นจนมาถึงตอนจบ


หลังจากลิซ่าเปลี่ยนหน้าไปเรื่อยๆไม่กี่นาทีก็จบลงแล้ว "มันน่าตื่นเต้นจริงๆ ฉันอยากถามคุณต่อว่าแล้วจะมีอะไรต่อจากนี้ไปบ้าง?" ลิซ่าถามเมื่อเธอรู้ว่ามันเป็นหน้าสุดท้ายของหนังสือเล่มนี้



เจนนี่ส่งกระดาษที่ซ่อนอยู่ในกระเป๋าให้เธอ ลิซ่าค่อยๆเปิดมันและเธอเห็นภาพวาดที่เจนนี่สวมแหวนให้เธอ



'คุณจะร่วมทางไปด้วยกันกับฉันไหม?' ลิซ่าอ่านเนื้อหาบนภาพวาด




เมื่อเธอพับกระดาษ ลิซ่าขยับริมฝีปากเล็กน้อย แล้วเจนนี่เอาแหวนออกมา



"อยากเดทกับฉันไหม?" เจนนี่ถาม



ลิซ่ายิ้มอย่างสดใสก่อนพยักหน้าเป็นคำตอบของเธอ เจนนี่จับมือของลิซ่าและเริ่มจะสวมแหวน



"แหวนวงนี่คือคำมั่นสัญญาของฉัน ตราบเท่าที่เราอยู่ด้วยกัน ฉันจะไม่ทำให้คุณเสียใจ" เจนนี่พูดแล้วสวมแหวนบนนิ้วให้



ลิซ่าเชยคางของเจนนี่ขึ้นมา แล้วสัมผัสกับริมฝีปากของเธอ



















เจนนี่ตื่นขึ้นพร้อมกับน้ำตาอาบแก้ม เธอได้ยินเสียงฝนโปรยปรายลงมาอย่างหนักบนหลังคาบ้านของเธอ เธอลุกขึ้นนั่งช้าๆบนเตียงและสังเกตมองแหวนบนนิ้วมือ แหวนที่เธอมอบให้กับลิซ่าในวันที่เธอถามหล่อน


มันก็ใกล้จะคริสมาสต์และก็ผ่านมาเกือบปีแล้ว วันที่เธอปล่อยลิซ่าจากไป ปล่อยให้เธอไปมีความสุขที่สมควรได้รับกับคนอื่น



แต่เจนนี่รู้ว่าเธอจะไม่รักใครอื่นเหมือนกับที่เธอรักลิซ่า



"แม้คุณจะจากไป แต่ว่าคุณคือคนเดียวของฉัน" เจนนี่กระซิบขณะที่จ้องมองบนแหวนก่อนที่จะจูบมัน น้ำตาร่วงหล่นลงมาจากดวงตา







END







—
ช่องทางการติดต่อค่ะ หากใครมีคำถามหรืออยากทักทายพูดคุยเชิญตามด้านล่างค่ะ ได้ตลอดเวลา เราสร้างอาคมาเพื่อบลิ๊งค์นักอ่านทุกท่านค่ะ ขอบคุณค่ะ

https://ask.fm/redtailx