Story: Valentine
Pair: Jenlisa
Author: n/a
Source: n/a
*หมายเหตุ: จำไม่ได้ค่ะว่าไปอ่านจากเจ้าไหนมา เดี๋ยวหาที่มาเจอแล้วจะมาแก้ไขแปะเครดิตให้ค่ะ*
—

เมื่อคืนก็เป็นอีกหนึ่งคืนที่ยากลำบากสำหรับลิซ่า เธอมีอาการปวดหัวใจก่อนที่เธอจะเข้านอน หมอกังวลว่าหากเธอยังคงมีอาการปวดอยู่ตลอดเวลาแบบนี้ เธออาจตกอยู่ในสภาพที่เกี่ยวกับโรคหัวใจ

"คุณต้องเข้ารับการผ่าตัดหัวใจโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ลิซ่า" หมอของเธอประกาศชัดเจน ลิซ่ายิ้มไม่ออก แต่เมื่อแม่ของเธอมองมาที่เธอ เธอจึงแย้มยิ้มอย่างรวดเร็ว

เธอไม่ชอบความคิดที่ว่าการผ่าตัดเปิดร่างกายตัวเองเพื่อเอาอวัยวะใหม่มาแทนที่เลย เธอรู้ถึงความเป็นไปได้ในการเสียชีวิตในช่วงการดำเนินการผ่าตัด และเธอก็กลัวว่าจะไม่ได้เจอแม่ของเธออีก

แต่เธอไม่ต้องการให้แม่ของเธอห่วงเธอมากกว่านี้ เธอก็ทำตัวให้แข็งแกร่งต่อหน้าแม่

"เดี๋ยวก็ดีขึ้นนะ" แม่ของเธอพูดและจับมือเธอก่อนบีบมันอย่างแน่นหนา "เราจะหาคนบริจาคมาให้ได้นะลูก" เธอเสริมและจูบหน้าผากลูก

"หนูจะอยู่ต่อไปจนกว่าจะพบคนบริจาคค่ะ" เธอพูดเป็นเล่น แต่ว่าแม่ไม่ได้ยิ้มให้เธอ "เอาฮาค่ะแม่" เธอเสริมและได้ยินสัญญาจากแม่ของเธอ

"แม่รู้ว่าลูกจะสู้ต่อไป แต่ไม่ต้องห่วงนะ แม่จะอยู่กับลูกนะ" แม่ของลิซ่าพูดแล้วก็ยิ้มกลับมาหาเธอและกลบฝังความกลัวทั้งหมดที่เธอไม่ต้องการแสดงออกมาให้แม่เห็น

ลิซ่ายิ้มในขณะที่จ้องมองไปยังต้นไม้และม้านั่งตรงหน้าที่ตั้งอยู่ในสวนหย่อมขนาดเล็กของโรงพยาบาล กำลังเฝ้าดูว่านกสองตัวอยู่ด้วยกันได้ยังไงแค่กิ่งก้านเดียวบนต้นไม้

"ฉันจะมีความรักได้บ้างหรือเปล่า?" เธอถามตัวเอง เธอทุกข์ทรมานจากโรคหัวใจมาตั้งแต่เด็ก "ฉันจะหาเจอไหมนะ?" ลิซ่าถามตัวเองอีกครั้ง

เมื่อไม่นานมานี้ เธอติดละครเกาหลีมาก เนื่องจากเธอติดละครโทรทัศน์อยู่เสมอในห้องของเธอเพราะเธอไม่รู้จักใครในโรงพยาบาลเลย

บางส่วนของผู้ป่วยมีอายุมากกว่าเธอและบางคนก็ยังเด็กเกินไปกว่าในวัยของเธอ

เธอไม่รู้จักใครจริงๆที่อายุเท่ากันกับเธอ

คุณสามารถได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นเบาๆภายในห้องของลิซ่า หลังเวลาสามทุ่ม เป็นเพราะละครที่เธอดู

"เธอร้องไห้ง่ายเหลือเกินนะ ลิซ่า" พยาบาลหัวเราะคิกคัก "ให้ฉันตรวจอาการเธอก่อนนะ" เธอเสริม

"มันไม่ใช่ความผิดของฉันสักหน่อย ไปโทษละครเรื่องนั้นที่ฉันดูสิคะ" เธอหัวเราะคิกคักและเช็ดน้ำตา

"เธออยากจะเปลี่ยนเสื้อฮูดดี้ไหม?" พยาบาลถามลิซ่า มองไปสิ่งที่เธอสวมใส่และก็ส่ายศีรษะ

"ไม่ล่ะ นี่เป็นตัวโปรดของฉันเลย" ลิซ่ายิ้ม กล่าวว่าเธอต้องการใส่หมวกสีเหลืองที่เธอโปรดปรานที่สุด

"ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันจะเปลี่ยน" พยาบาลพูดแบบกล้าๆ "ใครบางคนกำลังยืนอยู่หน้าห้องของเธอนะ" เธอพูดพร้อมกับเลื่อนคิ้วของเธอ

“ฉันไม่สนใจ” ลิซ่าพูดและกลอกกลิ้งดวงตามองเธอ "ครั้งสุดท้ายที่คุณบอกฉันว่าถ้าลุงหยางมาเขาจะไม่ใช่เพื่อนเล่นกับเราเลย"

"จงเคารพความตายซะลิซ่า" พยาบาลหัวเราะคิกคัก

"ใช่แล้ว" เธอหยุด "ขอโทษนะคะ ลุงหยาง" ลิซ่าพูดขอโทษผ่านอากาศ

"ฉันแน่ใจว่าเธอจะชอบหล่อน เพื่อนร่วมห้องคนใหม่อยู่ตรงหน้าเธอแล้ว" เธอหัวเราะคิกคัก "เป็นเด็กดีนะ ไว้ฉันจะมาตรวจเธอทีหลัง" เธอพูดก่อนจากไป

ลิซ่าเงยหน้าขึ้นพร้อมกับจ้องมองกระจกบานเล็กบนผนังแล้วจัดการตัวเองให้เรียบร้อย

"ทำไมฉันต้องทำตามคำแนะนำของพยาบาลด้วยนะ? " ลิซ่าถามตัวเอง เธอหยุดจัดผมหน้าม้าเมื่อเธอได้ยินเสียงซุบซิบข้างนอกห้อง ลิซ่าออกไปข้างนอกเพื่อแอบดู

เธอเห็นหมอและผู้หญิงคนหนึ่งมาอยู่ห้องตรงหน้าของเธอ ลิซ่าจึงอยากรู้อยากเห็นผู้ป่วยข้างใน โชคดีที่ประตูไม่ปิด เธอชะง่อนอย่างช้าๆเพื่อแอบดู

เธอเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่บนเตียงโรงพยาบาล ไม่มีรอยยิ้มใดๆ เธอสังเกตเห็นว่าผู้หญิงคนนี้มีดวงตาที่เหมือนแมว

สภาพของเธอแข็งทื่อ เมื่อหญิงสาวมองมาทางของเธอ เธอรู้ว่าเธอควรจะออกไปจากตรงนี้ก่อนที่จะมีใครเห็นเธอเข้า แต่ว่าเธอทำไม่ได้ ดวงตาของหล่อนจดจ้องกับดวงตาของเธอ

"มาทำอะไรที่นี่คะ?" ลิซ่าตกใจเมื่อพยาบาลของเธอกระซิบข้างหู "กำลังแอบมองผู้ป่วยรายใหม่อยู่เหรอคะ?" เธอถามด้วยน้ำเสียงที่ก่อกวนทำให้ลิซ่าระคายเคือง "กลับไปที่ห้องของเธอซะ เด็กน้อย" เธอหัวเราะคิกคักแล้วตีก้นของลิซ่าเบาๆ

ลิซ่ามองกลับไปหาผู้หญิงคนนั้นที่ตอนนี้กำลังมองที่ผู้หญิงอีกคนและหมอของเธอ

ลิซ่าจับหน้าอกของเธอและรู้สึกว่ามันเต้นเร็วแค่ไหน เมื่อเธอจำได้ว่าพบกับผู้หญิงคนหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้

"คุณรู้จักชื่อของเธอไหม?" ลิซ่าถาม พยาบาลของเธอยิ้มให้และยักไหล่

"ฉันรู้ แต่ฉันต้องบอกเธอด้วยเหรอ?" เธอถาม
เธอชอบหยอกล้อลิซ่า ทั้งสองคนเข้ากันได้จริงๆ

“ฉันแค่อยากรู้นี่นา” เธอพูด

"หรือว่าเธอสนใจ?" พยาบาลถามกลับ ลิซ่าเงยหน้าขึ้นมองเธอ เธอรู้ว่ากำลังขบขัน

"ไม่ต้องบอกก็ได้ ถ้าคุณไม่อยาก" ลิซ่าพูดและมุ่ยหน้า พยาบาลหัวเราะคิกคักและเสยผมยุ่งของเธอ

"เธอชื่อเจนนี่ นั่นคือทั้งหมดที่ฉันได้ยิน" เธอพูด ลิซ่ายิ้มทันทีเมื่อเธอได้ยินชื่อของหญิงสาว

'งั้นเธอชื่อเจนนี่เหรอ?' เธอยิ้มในขณะที่ถามตัวเอง

วาเลนไทน์มาถึงและลิซ่าก็ยังไม่ได้แนะนำตัวกับเจนนี่เลย เธอมักจะลิงโลดทุกครั้งที่เห็นหล่อนมา

แต่ทุกเช้าเจนนี่จะไปไหนเธอก็ชอบเปิดประตูทิ้งไว้ ลิซ่าก็ทำราวกับว่าเธอออกไปข้างนอกเช่นกัน เพื่อไปแอบดูเจนนี่

ลิซ่าสวมหมวกสีแดง ที่ไม่ใช่สีทั่วไปสำหรับเธอ แต่สำหรับวันวาเลนไทน์ สีแห่งความรัก

และยังมีการแต่งกายสำหรับงานอีเว้นท์เล็กๆที่จะจัดขึ้นที่โรงพยาบาล ลิซ่าออกไปที่สวนหย่อมเธอเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย ด้วยสภาพเดียวกันกับเธอ

"วาเลนไทน์งี่เง่า" ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเธอพูดพึมพำ

ลิซ่ากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เมื่อเธอมองไปที่ด้านหน้าและเห็นเจนนี่กับชุดสีแดงของเธอ

ผู้หญิงคนนั้นมุ่ยหน้าขณะมองสิ่งตรงหน้าของเธอ ลิซ่าจับหน้าอกและสังเกตว่ามันเต้นเร็วแค่ไหนสำหรับเจนนี่

เธอได้ดูละครหลายเรื่องและเธอรู้ว่ามันเป็นหนึ่งในสถานการณ์ที่เกิดขึ้นได้แบบนี้เอง ที่ไหนที่ตัวเอกรู้สึกว่าหัวใจกำลังเต้นระรัวเมื่อเห็นคนที่รัก

ลิซ่าคิดว่าแบบนี้มันอันตรายมากนัก แต่เธอรู้สึกแบบนี้ตั้งแต่หัวใจของเธอเต้นเร็ว แต่เธอคิดผิดเพราะหัวใจของเธอเจ็บมากและเธอรักตอนที่มันเจ็บปวด

ในวันวาเลนไทน์ เมื่อเธอจ้องมองไปที่เจนนี่ขณะที่กำลังมุ่ยหน้าใส่ เธอรู้ว่าเธอตกหลุมรักหญิงสาวคราบชุดสีแดงเข้าซะแล้ว

"วาเลนไทน์ก็คงไม่พอหรอก" ลิซ่าแสดงความคิดเห็นในขณะที่จ้องมองเธอ เจนนี่ดูเหมือนจะสังเกตเห็นเธอ "ฉันจะแสดงความรักที่มีต่อคุณค่ะ" เธอพูดและยิ้มให้เธอ

END