Story: Adult 

Pair: Lisoo 

Author: superstarrrr

Source: https://www.asianfanfics.com/story/view/1323139/2/adult

—

ฉันอายุ 25 ปีตอนฉันได้พบกับลิซ่า เธอมีผมสีน้ำตาล ร่างกายผอมบาง สะสวยและดูเป็นผู้ใหญ่ ฉันพบเธอตอนฉันไปเที่ยวคลับเพื่อให้ตัวเองรู้สึกว่าโตเป็นผู้ใหญ่ ทั้งหมดเป็นเพราะเจ้านายชอบบ่นกับฉันว่าทำไมงานของฉันถึงมีแต่เรื่องเกี่ยวกับความรักของวัยรุ่น เขาขอให้ฉันทำอะไรบางอย่างที่ดูโตเป็นผู้ใหญ่ ไม่มีอะไรผิดปกติทั้งที่ฉันก็เป็นผู้ใหญ่อยู่แล้ว ปัญหาเดียวก็คือฉันไม่รู้ว่าจะแสดงออกยังไง

ฉันยังอยู่กับพ่อแม่ ฉันเป็นลูกคนเดียวและฉันขึ้นอยู่กับพวกเขา หากปราศจากพวกเขาไป ฉันก็อาจจะไม่มีอะไรเลย เงินที่ฉันได้รับฉันส่วนใหญ่จะใช้เพื่อซื้อเกมและสิ่งของ พ่อแม่ของฉันไม่เคยบ่นเลยจริงๆ อาจเป็นเพราะพวกเขายังไม่พร้อมที่จะให้ฉันจากไป (หรือพวกเขารู้ว่าฉันไม่สามารถสนับสนุนตัวเองได้)

นี่คือเหตุผลที่ตอนฉันได้พบกับลิซ่า เด็กหญิงอายุ 18 ปีที่ดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าฉัน แม้จะเป็นเด็ก ฉันก็ไม่ลังเลเลยที่จะถามเธอถึงวิธีการทำตัวเหมือนเป็นผู้ใหญ่..

วิธีแรกเลย ฉันจ่ายเงินให้เธอเพื่อโน้มน้าวเธอมันเป็นสถานการณ์ที่จะวินวิน ฉันจ่ายให้เธอ เธอสอนฉัน และเงินเหล่านั้นจะช่วยเหลือทางการเงินของเธอ

ฉันถามลิซ่าไปว่าเธอไม่มีพ่อแม่แล้วเหรอ? พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตเมื่อเธอยังอายุ 15 และด้วยเหตุนี้เธอจึงต้องดูแลน้องสาวที่ป่วยชื่อว่าโรเซ่  และด้วยการสั่งให้หารายได้ตั้งแต่อายุยังน้อย ลิซ่าจึงขายเรือนร่างของเธอ

ให้ตายเถอะ ฉันพูดมากเกินไปแล้ว ฉันลูบหน้าผากและบ่นอย่างเงียบๆ จ้องมองไปที่ประตูด้านหน้า ฉันไม่ได้สังเกตว่าในที่สุดฉันก็มาถึงอพาร์ตเมนต์ของลิซ่า ฉันยกมือกำลังจะเคาะตอนประตูเปิดออก ฉันกระพริบตาอย่างรวดเร็วฉันดูเหมือนรูปปั้นยืนกำปั้นมือแข็งทื่อ แก้มของฉันเป็นสีแดงเข้มและฉันรู้สึกว่าลิซ่ามองมาที่ฉัน เธอหัวเราะคิกคักอย่างเงียบๆ

"เข้ามาสิคะ พี่จีซู" ฉันกลืนน้ำลายลงคอและยิ้มไปที่เธออย่างคนเขินอายก่อนที่จะเข้าไปข้างใน ฉันถอดรองเท้าและเห็นโรเซ่นั่งอยู่ที่โซฟาเดี่ยวเธอสวมหน้ากากอนามัยของโรงพยาบาลปิดใบหน้าของเธอไว้ครึ่งหนึ่ง ฉันเคยเห็นหน้าโรเซ่ครั้งหนึ่งและขอบอกว่าเธอเป็นเด็กที่สวยมาก

"โรเซ่ที่รัก ทำไมไม่เข้ามาในห้องล่ะ? นอนหลับหรืออ่านหนังสือเล่มไหนอยู่เหรอ? พี่จีซูกับฉันจะเริ่มเซสชั่นของเราแล้วนะโอเค?" โรเซ่ก็รู้ว่าพี่สาวของเธอทำงานให้ฉันด้วย เธอเคยถามฉันครั้งหนึ่งว่าทำไมฉันต้องทำและเรียนรู้วิธีการเป็นผู้ใหญ่ด้วยล่ะ ซึ่งฉันก็ตอบไปว่า 'เพราะว่าฉันไม่สามารถทำตัวเป็นเด็กไปได้ตลอด'

โรเซ่เดินไปที่ห้องของเธอแล้วปิดประตูเบาๆ ลิซ่าคอยเตือนเธอเสมอว่าอย่าล็อคห้อง เพราะกลัวว่าเกิดมีบางอย่างที่อาจเกิดขึ้นกับเธอข้างใน

"พี่อยากดื่มไหมคะ?"

ฉันหันไปหาลิซ่าที่ยืนอยู่ข้างๆ รอคำตอบของฉันอยู่

"ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหมว่าอย่าเรียกว่าพี่อีกและถ้าได้น้ำจะดีมากเลย"

ลิซ่าหัวเราะเบาๆและไปหาน้ำหนึ่งแก้วมาให้ฉัน ฉันจ้องมองที่เธอหมุนร่างกลับมา เรือนร่างผอมเพรียวของเธอทำให้ฉันรู้สึกร้อนผ่าว ร่างอรชรส่งไฟไปทั่วร่างกายของฉัน รอยยิ้มของเธอ.. ทุกครั้งตอนเธอมองมาที่ฉัน.. ตอนที่ดวงตาของเราจะประสานกันในช่วงที่ไม่คาดคิด.. มันทำให้ฉันตัวสั่น มันทำให้หัวใจฉันเต้นผิดปกติ

"พี่จะไปแล้ว" ลิซ่าเริ่มช่วยฉัน ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงกว่าจะเสร็จเซสชั่น ฉันพักหลังติดโซฟาและถอนหายใจเบาๆ ขณะที่ฉันขยี้ตาเพียงเพื่อจะจำไว้ว่าฉันต้องให้เงินกับเธอสำหรับในการทำกิจกรรมวันนี้ ในขณะที่ฉันลุกขึ้นยืนค้นหากระเป๋า ลิซ่าก็ลุกขึ้นเพื่อตรวจดูโรเซ่

"เธอหลับหรือเปล่า?" ฉันถาม เอาซองจดหมายที่มีเงินอยู่ข้างในออกมา เธอพยักหน้าและหันกลับมาหาฉัน ฉันยื่นซองจดหมายให้เธอด้วยรอยยิ้มและเมื่อเธอตรวจสอบของที่อยู่ข้างในเธออาจจะนับมัน เธอถึงขมวดคิ้ว

"พี่.. ฉันหมายถึง จีซู นี่มันมากเกินไปนะ" ฉันหัวเราะเบาๆและพยักหน้า กางแขนออกและวางศอกของฉันที่ด้านข้างของที่วางแขน

"ฉันรู้ เธอช่วยฉันมาตลอดและฉันคิดว่าเธอสมควรได้รับโบนัสนะลิซ่า" ฉันรู้ว่าลิซ่าต้องการเงินมาก ฉันเคยเห็นเธอในร้านอาหารทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟ เท่าที่ฉันรู้มา งานของเธอคือการขายเรือนร่างของเธอและทำงานพาร์ทไทม์ในร้านกาแฟด้วย ฉันรู้ว่าเธอสมัครเป็นพนักงานเสิร์ฟในร้านอาหาร ฉันรู้ว่าเธอต้องการเงินจำนวนมาก

"ขอบคุณนะ จีซู..ฉันคิดว่าฉันต้องตอบแทนคุณ.." ฉันเงยหน้าขึ้นมองลิซ่า สังเกตว่าการแสดงออกของเธอเปลี่ยนไป.. เธอดู.. เซ็กซี่ เธอมักจะ แต่.. แต่มันแตกต่าง ฉันไม่ได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครมขณะที่เธอมองไปที่ห้องของโรเซ่ ก่อนที่จะจับมือพาฉันเข้าไปในห้องของเธอ

ทันทีที่เรามาถึงลิซ่าก็ล็อคประตูและดันฉันเข้าใกล้ริมฝีปาก ฉันถอนหายใจอย่างสับสนเมื่ออุณหภูมิเริ่มสูงขึ้น ลิซ่าเลียริมฝีปากของเธอและวางมือบนสะโพกของฉัน ใช้นิ้วโป้งเพื่อยกสะโพกของฉันขึ้น เธอกดจูบบนริมฝีปากฉันเบาๆทำให้ฉันรู้สึกอ่อนยวบ

"คิดว่านี่เป็นเซสชั่นพิเศษละกัน.. นี่เป็นอีกก้าวหนึ่งของการเป็นผู้ใหญ่นะ จีซู"

ตอนที่เธอกระซิบชื่อของฉัน มันงี่เง่ามากที่ทำให้แกนกลางของฉันร้อนขึ้น ลิซ่าอุ้มฉันและวางฉันลงบนเตียงเบาๆ เธอเริ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองและฉันก็ไม่สามารถละสายตาออกจากเรือนร่างของเธอไปได้ เธอถอดเสื้อผ้าของฉันจนกระทั่งฉันเกือบจะเปลือยเปล่า ร่างกายของลิซ่าเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำดำเขียว เพราะงั้นฉันไม่แปลกใจอีกต่อไปแล้ว ตั้งแต่ฉันถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ ตอนเห็นเธอในสถานะเช่นนั้น เธอจะตอบด้วยว่า

"ลูกค้าของฉันเป็นพวกหยาบโยนน่ะ"

มือของลิซ่าเริ่มหลงทางแล้ว มือของเธอไปถึงที่ๆไม่มีใครเคยเข้าไปถึง เธอแตะฉันอย่างประณีต
ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตัวฉันเป็นสมบัติล้ำค่ามากและสักครู่ฉันก็อยากจะเชื่อว่าลิซ่าเองก็ชอบฉันเหมือนกัน

ฉันอยากจะเชื่อว่าการจูบของเธอทั้งหมดมีความหมายมากกว่าแค่ความต้องการทางเพศ เธอกำลังมีความรักกับฉัน ไม่ใช่แค่มีเพศสัมพันธ์

และในคืนนั้นฉันมอบความบริสุทธิ์ให้แก่ลิซ่า ทำไมน่ะเหรอ? เพราะว่าฉันรักเธอ

"เราอยู่นี่แล้ว!" ฉันเปิดตาของลิซ่าด้วยรอยยิ้มกว้าง ฉันมองดูแววตาของเธอก่อนที่จะมองฉันด้วยความตื่นเต้น

"คุณพาฉันมาที่สวนสนุกเหรอ?"

"ใช่! ฉันคิดว่าเธอต้องการพักกับทุกสิ่งนะเพราะงั้นก็อยู่นี่แล้ว วันนี้มาสนุกกันเถอะลิซ่า"  ลิซ่ายิ้มอย่างตื่นเต้น จับมือฉันผ่านสีหน้าที่เปลี่ยนไป เธอมองมาที่ฉันด้วยความกังวล

"ทำไมเหรอลิซ่า"

"โรเซ่น่ะ" ฉันลูบแขนของลิซ่าและพยายามรับรองกับเธอว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย

"ไม่ต้องห่วงเรื่องโรซี่หรอกนะ ฉันทิ้งเธอไว้ด้วยอาหารมากมาย! และฉันก็ทำให้แน่ใจว่าเธอจะกินยาด้วย เพราะงั้นก็ผ่อนคลายนะที่รัก"

ชื่อเล่นรีดออกมาอย่างง่ายดายจากลิ้นของฉันและมันก็สายเกินไปที่จะหยุดมัน ฉันหันหน้าไปทางลิซ่า ฉันกลัวเธอสังเกตเห็น

"ไม่.. ฉันหมายถึง.. ฉันหวังว่าเธอจะอยู่ที่นี่ด้วย"

ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเธอไม่สังเกตเห็นมันก่อนที่จะบีบแก้มของเธอ จูบแก้มของเธอซ้ำๆ พยายามทำให้เธอร่าเริงขึ้น

"เฮ้ เราสามารถพาโรเซ่มาได้ในครั้งหน้านะ ดังนั้นไม่ต้องห่วงหรอก วันนี้ขอมีแค่เธอกับฉันเท่านั้น"

ในที่สุดลิซ่าก็ยิ้มและจูบปลายจมูกของฉันทำให้แก้มของฉันเป็นสีแดงและด้วยสิ่งนั้นฉันจึงให้ลิซ่าเป็นผู้นำ

ก่อนอื่นเราต้องนั่งรถไฟเหาะอย่างสุดขั้วก่อน ลิซ่ากำลังสนุกสนานอย่างมีความสุขอยู่ข้างๆฉันในขณะที่ฉันก็อยู่อีกข้าง มือฉันกำลังกำราว(กับมือเธอที่อ่อนนุ่มมาก)เพื่อชีวิตที่ล้ำล่าของฉัน เราเล่นไวกิ้งกันต่อไป ฉันสาบานว่าฉันเกือบอ้วกในตอนนั้นและฉันเกือบอยากกลับบ้าน พอฉันเห็นว่าลิซ่ามีความสุขแค่ไหน ฉันรักเธอตอนมีความสุข.. เราขี่ม้าหมุน เล่นเกมกันสองสามรอบ เราก็กินอาหารกันหลังจากนั้น

ครั้งสุดท้ายที่เราเล่นคือนั่งชิงช้าสวรรค์ แน่นอนว่าลิซ่ากับฉันจูบกัน ฉันเกือบจะสารภาพความรู้สึกกับเธอ แต่ก็หยุดมันไว้ หลังจากนั้นเรากลับไปที่อพาร์ตเมนต์ของลิซ่า มือของเธอจับกับมือของฉัน

"วันนี้สนุกมากเลยค่ะ จีซู สนุกมากจริงๆ...ฉันไม่สามารถลืมใบหน้าของคุณได้ แม้ว่าตอนที่คุณเกือบจะอ้วกแตกก็เถอะ!" ลิซ่าหัวเราะคิกคักแล้วฉันก็ตีแขนเธอพร้อมรอยยิ้มบนริมฝีปากของฉัน ลิซ่าไขกุญแจต่างๆ เมื่อเปิดประตูแล้วเธอก็มองมาทางฉันแล้วยิ้ม

"โรซี่!" แต่เมื่อลิซ่าหันหน้าไปข้างหน้า เราทั้งคู่เห็นอะไรบางอย่างที่ทำให้หัวใจเธอแตกสลาย

วันนั้นโรเซ่เกิดโรคหอบหืดที่ย่ำแย่หนักหน่วง.. แล้วเธอก็เสียชีวิต

หลังจากเหตุการณ์นั้นลิซ่าเริ่มเปลี่ยน เธอไม่ใช่เด็กผู้หญิงที่ฉันรู้จักอีกต่อไป มันเหมือนกับว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ แต่ว่าว่างเปล่าภายใน

รู้สึกแย่เหลือเกิน มันเลวร้ายมาก ฉันคิดว่าถ้าวันนั้นเราพาโรเซ่มาด้วย มันจะไม่เกิดขึ้นกับเธอเลย แต่ลิซ่าจะบอกฉันเสมอว่าอย่าตำหนิตัวเอง มันไม่ใช่ความผิดของใคร

วันหนึ่งฉันตัดสินใจไปเยี่ยมลิซ่า ฉันรู้ว่าเธอยังคงเซื่องซึมอยู่ในอพาร์ตเมนต์ของเธอและฉันก็หวังว่าฉันจะเป็นกำลังใจให้เธอ ฉันใช้กุญแจสำรองที่ลิซ่าเคยให้มาก่อนและเปิดอพาร์ตเมนต์ของเธอ ฉันพบกับความเงียบ

"ลิซ่า?" ฉันเรียก แต่ไม่มีใครตอบรับ ผิดปกติมาก ฉันคิดกับตัวเอง ฉันวางถุงอาหารที่ฉันนำมาให้เธอบนโต๊ะและเดินไปที่ห้องของเธอ บางทีเธออาจจะหลับอยู่ ฉันเปิดประตูช้าๆ เวลานั้นมันมืดมาก  แล้วฉันก็เห็น..

ฉันเห็นด้วยตาทั้งสองของฉัน.. ลิซ่า ลิซ่าแขวนคอตัวเอง

ฉันจำภาพเรือนร่างของเธอได้ เธอพยายามผูกเชือกไว้รอบคอ ฉันกอดเธอไว้แนบชิด แต่มันก็ไร้ประโยชน์ ฉันโทรเรียกรถพยาบาล แต่มันก็สายไปแล้ว

ลิซ่าทิ้งฉันไปแล้ว

ต่อมาในวันนั้นตำรวจทำการตรวจสอบสถานที่และพบข้อความว่า

"พี่จะไปหาเธอเร็วๆนี้นะ โรเซ่"

และในวันนั้นฉันร้องไห้อย่างหนัก

"งั้นคุณวางแผนจะจบเรื่องนี้ยังไงคุณคิม?" ฉันยิ้มให้เจ้านาย แต่ฉันรู้สึกประหม่า

"ฉันวางแผนที่จะจบเรื่องโดยมีตัวละครหลักคือจีซูที่เรียนรู้จากเรื่องราวชีวิตของลิซ่าและในที่สุดเธอก็ได้เรียนรู้วิธีการเติบโต มันจะเป็นแบบนั้นค่ะ จีซูได้รับแรงบันดาลใจจากเรื่องราวของลิซ่าค่ะ" ขณะรอคำตอบจากเจ้านาย และหลังจากนั้นไม่นานเขาก็ตอบฉันในที่สุด

''ฉันต้องบอกว่าน่าประทับใจมาก เอาล่ะ ฉันต้องการเผยแพร่เรื่องราวของคุณ ฉันคิดว่าทุกคนจะต้องชอบ"

ฉันหายใจด้วยความโล่งอกและโค้งคำนับเจ้านายของฉัน ส่งยิ้มอย่างมีความสุขไปให้เขา

"ข-ขอบคุณมากค่ะท่าน" ฉันออกจากสำนักงานของเขาอย่างมีความสุข

โทรศัพท์ของฉันสั่นและฉันตอบรับทันทีโดยเห็นว่าเป็นภรรยาของฉันโทรมาหา

"ที่รัก เป็นยังไงบ้างคะ? เจ้านายของคุณเห็นชอบเรื่องนี้หรือเปล่า? คุณบอกเขาหรือเปล่าว่าฉันช่วยคุณเขียนมันด้วย บอกฉันสิที่รัก บอกหน่อยสิคัพเค้กของฉัน!!!"

ฉันแกล้งคร่ำครวญรำคาญเมื่อเธอเริ่มรบกวนฉันด้วยคำถามและเรียกชื่อเล่นงี่เง่าซึ่งเธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบมันเลย

"หยุดความตื่นเต้นของเธอซะ ไม่งั้นเธอจะ.. " ฉันพูด แม้ว่าริมฝีปากของฉันจะยิ้มอย่างมีความสุข "เจ้านายอนุมัติแล้ว! เรื่องราวกำลังจะถูกเผยแพร่แล้วนะ!"

ฉันได้ยินเธอหัวเราะอยู่ในสาย ซึ่งทำให้ฉันหัวเราะตามด้วย

"อืม.. คุณจะลงมาไหม ฉันรอคุณอยู่ที่นี่แล้ว"

ทันทีที่สิ้นสุดการโทรและเข้าไปในลิฟต์ รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เห็นภรรยาของฉัน ในขณะที่ลิฟต์ลอยลง ฉันก็รีบมองออกไปด้านนอกของบริษัท และมองหาเธอ ตรงนั้นฉันเห็นเธอถือช่อดอกไม้ยืนพิงรถของเรา ฉันวิ่งไปหาและกระโจนตัวเองเข้าหาเธอ

"ยินดีด้วยค่ะ ที่รักของฉัน.. " เธอกระซิบ กดจูบบนหน้าผากฉัน เธอมอบดอกไม้ให้ ฉันจูบริมฝีปากของเธอซ้ำๆอย่างมีความสุข

"ขอบคุณ.. ฉันคงไม่ได้ทำถ้าไม่มีความช่วยเหลือจากเธอ" ฉันกลอกตาเมื่อเธอยิ้มอย่างขำขัน ฉันรู้ว่าเธอกำลังจะพูดคำบางอย่าง คำพูดอวดดี ดังนั้นก่อนที่เธอโพล่งออกมา ฉันจึงพูดทันที

"ฉันรักเธอ ลิซ่า"

เธอหัวเราะเบาๆ ยิ้มแย้มและดึงฉันเข้ามากอด

"ฉันรักคุณมากเหมือนกันค่ะ จีซู"

END