สมมุติว่าวันนั้น ฉันเห็นพี่เต้ยแล้วกล้าเดินผ่านเค้า เวลาฉันเห็นพี่เต้ยที่ไรฉันเลี่ยงทุกที ทำไมกันนะยิ่งชอบใครทำไมเราไม่เป็นตัวเอง เอาอีกล่ะวันนี้ฉันเห็นพี่เต้ยที่ร้านถ่ายเอกสารใต้ตึก เดินเข้าไปสิ เดินไปเดี๋ยวนี้หัวใจสั่ง สมองควบคุมขาฉันให้ยืนตรงนั้น ไม่เพียงแค่นั้นฉันยังเดินถอยหลังหลบมุมตึกไป ใจที่เต้นแรงดังกังวาล มีเพียงฉันคนเดียวที่ได้ยิน


สมมุติว่าฉันกล้าเดินไปยืนข้างๆ แล้วถ้าพี่เต้ยทักฉันล่ะ โอ้ยยยย น่ากลัวเกินไปคิดแล้วไม่กล้า เอ่อแล้วพี่เต้ยจะทักว่าอะไร สมมุติทักว่า เรียนอะไร เราควรตอบว่า เรียนหนังสือสิพี่ จะได้ดูกวนๆ หรือ เรียน ออกแบบพื้นฐานกับจารย์โอ จริงจังไปป่ะ

พี่เต้ยเดินมาที่ห้องเดินมาเรียก เพื่อนในห้องชื่อแม็กออกไปคุย อยากรู้จังเค้าคุยอะไรกัน สมมุติว่าเค้าอยากรู้จักฉันล่ะ โอ้ยแค่คิดก็เขินล่ะ พี่เต้ยเดินกลับไปแล้ว

ฉัน: แม็กพี่เต้ยมาทำไรอ่ะ
แม็ก: ชวนไปเตะบอลกับคณะสังคม มึงทำไม ถามทำไม
ฉัน: ไม่มีอะไร

เฮ้ยยพี่เต้ยเล่นบอล กางเกงขาสั้นนะโว้ยย
อยากเห็น อ่ะ
ทำไงดี

ฉัน: แม็กไปเตะสนามไหน
แม็ก:สนามหน้าคณะดิว่ะ
ฉัน: กี่โมง
แม็ก:5โมงครึ่ง ไงมึงจไปเล่นด้วยรึไง
ฉัน: เสือกก กูถามตอบดีๆ


ป่ะ ไปแอบมองพี่เต้ยกัน